Duygularımı esir alan karanlığa sor beni
Kapında sabahladığım gecelere sor
Bu şehrin yalnızlığını üstlenirken kalbim
Saat kulesi kadar asil, varoş semtler kadar kor
Bir hayli yordun beni, sevemiyorum artık
Fazla da cümlem kalmadı sana, aşkı falan bıraktım
Yalnız, içimde kalan onlarca cümleyi özetleyecek tek bir kelime var artık
Gidiyorum bu şehirden, gidiyorum sırtıma yüklediğin tonlarca nefretle
Sana bir Eyvallah yakışır, bana da yarım bırakılmış bir aşk cümlesi
Bir o kadar yorgun kalbim, bir o kadar da bitkin
Siktir et bile diyemiyorum artık sana, sadece siktir!
