Never Stop

Hoofdstuk 2

Ik rijd samen met Kira naar huis. Als we thuis komen zie ik Thijmen's fiets al staan en Brad's fiets ook:( dus vraag ik aan Kira:" Zullen wd via mijn raam naar binnen gaan? Dan ontloop ik Brad." "Oke" zegt Kira terug alsof het haar niks kan schelen. Als we naar boven zijn geklommen kijk ik door mijn raam naar binnen. Ik zie Thijmen samen met Brad in mijn kamer, ze zitten iets te lezen, maar ik kan niet zoen wat. Ik leun verder naar voren maar val voorover zodat het raam bijna breekt. Ik kan me nog net inhouden om niet te gillen. Er zit nu wel een enorme snee. Ik duw mijn raam een stukje open en ga naar binnen, Kira achtervolgt mij, maar kijkt vervolgens op haar mobiel. Ik sta op en kijk naar het boek. Mijn dagboek!!! Het volgende deel gaat heel snel. Thijmen en Brad merken mij op en rennen weg. Ik kan Thijmen's voet nog net vasthouden waardoor hij valt en het boek loslaat. Ik val zelf ook en voel een scheut pijn door mijn arm gaan terwijl Kira het boek pakt en mij bij mijn been weer mijn kamer in sleept. En de deur op slot doet. Ze gaat op mijn bed zitten en pakt weer haar mobiel. Ik geef Kira een gauw bedankje en sta op. Mijn arm doet hartstikke pijn dus ik doe mijn deur van het slot af kijk of de kust veilig is en loop naar de badkamer. Ik maak mijn arm schoon en doe er een pleister op. Als ik weer terug kom zie ik dat Kira nog steeds op haar mobiel zit. Ik wil kijken maar Kira wendt haar mobiel af. Dus zeg ik:" Waarom mag ik niet kijken?" Maar het enige wat zij zegt is:" Privé." Dus pak ik haar mobiel en kijk erop. Dit is wat ik zie:
Kira: Nico ik vind je leuk, dat ben ik al heel lang maar ik durfde het niet te zeggen.
Nico: Eigenlijk vind ik je ook leuk Katja.
Kira: Ik heet geen Katja, maar Kira.
Nico: ❤
Kira: ❤
Nico: Ik moet weer weg Kim, want mijn schatje roept me.
Kira: Schatje?
Nico: Nee, ik bedoel moeder, stomme autocorrectie, maar doei dus... ik zie je wel weer.
Kira:doei?
Kira zegt: "wat een schatje hé. Hij had mijn naam bijna goed." Ik weet wel beter en zeg zacht:"Sorry Kira, maar ik denk dat hij gewoon een hoe zeg je dat....ehm,player is." "WAT! ECHT NIET. HIJ WIST MIJN NAAM EN OP DE APP WAS HIJ MIJN NAAM VERGETEN." zegt Kira boos. "Toch denk ik dat hij met meerdere meisjes heeft Kira." Zeg ik. Kira rent uit mijn kamer en zegt:" Ik denk dat jij hem leuk vind en ik hem daarom niet mag hebben. Pfoe, dat dacht je maar meid. Je bent mooi mijn beste vriendin niet meer." Player. Wat een flauwekul." Dat laatste hoorde ik nog maar half. Ik wil nog achter haar aan rennen en zeggen dat ik op Liam ben en niet op Nico, maar ze is al weg. Ik kijk of mijn broertje nog in zijn kamer zit, maar ik zie hem niet meer zitten. Dan kijk ik of zijn fiets er nog staat, maar die staat er ook niet meer. Ik zie die van Brad ook niet meer. Ze zullen wel gaan mountainbiken. Ik hoef me geen zorgen te maken. Het wordt later. Het is nu al 17:30 en ik hoor onze moeder binnen komen. Ik loop naar beneden. Mam vraagt gelijk:" wat is er met je arm gebeurd?" Waarop ik antwoordt:"   dat is van mijn bureau. Ik.. ehm ben met mijn arm langs mijn bureau gegaan." "Oke, is niet erg hoop ik." Antwoordt ze terug en ik schud snel mijn hoofd.mam vraagt iets later:" waar is Thijmen?" Waarop ik heel rustig antwoordt:" ik denk dat hij met Brad aan het mountainbiken is." Mam is niet zo kalm en vraagt:" kan jij even kijken en gelijk vragen of hij thuis komt?" Ik kan natuurlijk geen nee zeggen en zit even later op de fiets. Als ik wat later aankom zie ik Thijmen nergens. Dus stap ik weer op mijn fiets. Ik fiets op weg naar huis als ik een paaltje niet zie en daar tegenaan fiets. Ik val en mijn fiets valt met een klap op mij. Ik heb stekende pijn en krijg heg benauwd. Het wordt zwart voor mijn ogen. Als ik weer wakker word zie ik dat er iemand over mij heen gebogen staat. Ik kijk nog even goed. Het is Liam. Ik doe mijn ogen weer dicht en hoop dat hij wegloopt. Na een tijdje doe ik mijn ogen weer open. Hij staat er nog steeds en hij zegt:"Hé Roos pak mijn hand. Ik pak zijn hand. "Gaat het?" Vraagt hij waarop ik nog in de war heel sloom antwoordt geef met:" ik geloof het wel. Thx." " nou dan ga ik maar weer." zegt Liam. Ik fiets verder naar huis. Als ik thuis ben zeg ik tegen mijn moeder:" Mam hij is niet aan het mountainbiken ik denk dat hij bij Brad is hij komt zeker snel thuis." Doordat ik zo kalm blijft wordt mijn moeder ook kalmer en zegt:" we gaan eten." Tijdens het eten zeggen we niks alleen kijken we naar elkaar en eten. Na het eten is Thijmen nog steeds niet thuis, maar ik moet nu echt naar bed, want ik heb morgen een hele belangrijke hockeywedstrijd. Ik app Kira nog gauw:
Ik: sorry dat ik zo tegen je uitviel, zo bedoelde ik het niet.
En ga dan slapen.

Dit is alweer mijn 2e hoofdstuk. Het kan dat ik een keer elke week doe of elke dag of om de dag. Dat weet ik nog niet. Maar jullie kunnen stemmen of gewoon doorlezen. Vergeet vooral niet het profiel van mijn zusje te checken
Juultje188
Als je dat nog niet gedaan hebt, want haar boek High School Camp staat 31# in chicklit.Veel plezier met lezen. ✌