Sacrifices

Unexpectedly

General

" Diba besty?" Billy ask worriedly.

They're currently live now pero vice doesn't working well. Kanina pa siya sinasalo ng mga katrabaho niya.

Inakbyan siya ng pasakal ni vhong. " Brad nu?"

Agad namang nakaramdam ng sakit si vice sa higpit ng akbay ni vhong.

Mag rereklamo na sana ang huli ng mapansin niyang live nga pala sila. Kaya he recieve many frown faces from his co-workers.

-----------------------------------

" Ano ba ang nangyayari viceral?" Kalmado pero ma-awtoridad na tanong ng director kay vice.

" Kulang ng tulog direk" He lied but actually it's pretty obvious that he's lying.

" Or are you in trouble Again?" Derik ask suspiciously.

He knows vice well and of course can't deny the fact that Karryle is not present today.

" Kinda po" Mabigat sa damdaming pag-amin ni vice.

The director eyed him and so he bowed his head for being sorry . " Is it about Karryle right?" 

" A serious fight derik" Vice answered as he gave derik a small smile.

Gusto man niyang pagalitan pero naawa rin siya sa , nakakangite nga pero his eyes was telling something. " Just go! I don't want to see your face here" 

Gulat namang napatingin si vice sa director. " Pero derik! aayusin ko na po" puno ng pagsising sambit nito.

" Ayusin ang dapat ayusin viceral" 

That was he last heard from his director and left him alone in the office.

Karryle

Nasaktan ako sa sinabi niya, i think his just into his emotions that he could say those things. but can't deny the fact that nang-liit ako parang wala akung parte sa pamilyang binuo niya noon, na parang wala akung alam in terms of having kids. 

Pero bakit ganun mahal ko parin ang gago? 

* diiiiiiiingdooooooooong  *

Nabitawan ko bigla ang basong hinahawakan ko sa pagkabigla ko sa nag-doorbell.

Ayun nabasag tuloy, poor karryle. I thought to myself.

" Bruuuh anung ------" 

" Tanginaa" biglang bulalas ng bibig ko.

Vhong laughed. " Bibig mo bruh may bangs" 

" Bakit ka ba kasi sulpot ng sulpot! may pa doorbell2 kapa alam mo naman ang passcode!" Iritadong baling ko sa bwesita ko.

" Para naman masabi mung may GMRC ako nu!" Swabeng swabeng sagot nito.

Inirapan ko lang siya and dun ko lang napansin na may sugat na pala ako , tung hinayupak kasing to!. " Dyan ka lang, kukunin ko ang first aid kit mo" Na-konsensiya rin ang payatoot.

Naka-upo lang ako habang hinihintay ang isa na makuha ang kit pero i doubt baka nabigatan yun ang tagal lang kasi.

" bruh? San pala nakalagay?" Naka-ngiseng tanong nito.

Muntik na akong malaglag sa kina-uupuan ko ng may pa volunteer2 pa siya ehy d naman niya pala alam kung nasan.

" ewan ko sayo navarro! lumayas ka nga" Natatawang sabi ko.

" uyyyyyy! na kyu-kyutan sakin" Hirit pa niya habang nag papa-pogi sa harap ko.

" Asa ka pa! andun sa kwarto ko. hanapin mo at wag kang babalik hanggat d mo nahahanap"  Masungit kung sabi habang minamata siya.

" Nakakunot na naman yang noo mo! Hay nakooo. Ang pangit mo na" Pa lingo-lingo niyang sabi habang naglalakad patungo sa kwarto ko.

Agad namang bumalik ang huli at niligpit muna ang nabasag tsaka niya nilunasan ang pagka liit-liit kung sugat sa kamay.

" Anyareeh ba bruh?" Tanong niya habang nilalagyan ng alcohol ang sugat ko.

Napapangiwe naman ako sa hapdi. " E-wan k-o! Aray naman bruh" 

Kinuha niya ang tissue at pinahid-pahid palibot sa sugat. " Anung ewan! Napagalitan nga si viceral kanina dahil sa naka-live kami lutang naman" 

" Tanong mo sa kanya" Matigas kung sagot.

Diniinan naman niya ang paglilinis ng sugat ko kaya napaigtad ako sa hapdi. " May galit kaba sakin?" Ma ngiyak-ngiyak na tanong ko.

" Magsasalita ka o hindi?" Balik na tanong niya.

"OO NA! Lintek naman navarro. Yung AHHHHH su-gat ko" I said habang paiyak na talaga.

Tinignan naman niya ako with matching smile pa. " Madali naman akung kausap ehy"

Kinuwento ko na rin wala naman akung choice. After kung masabi ay napatahimik siya ng ilang oras nakaka-bother. " Hooooy!" sabi ko sabay bawi sa kamay ko na kanina pa pala niya hawak.

" Okay ka lang ba?" Sinsero niyang tanong.

I nod pero halos maiyak ako. 

" Galit lang siya talaga" He added.

" Nasaktan parin ako. It's not an excuse" May hinanakit kung sabi.

Tumabi siya saakin at Inakbayan ako habang nakaupo kami. " Mag-usap lang kayo"

I sigh. " Sana ikaw nalang jinowa ko" natatawang sabi ko.

Vhong

" Sana ikaw nalang jinowa ko" 

Para akung nanigas sa narinig ko. 

" Kahit ba kailan d ka nainlove sakin bruh?" Tanong niya habang nilalaro ang kamay niya.

" ba't mo natanung?" I'm thankful that i can manage to speak well.

tinignan niya ako at unconsciously napa iwas ako. " Wala lang" she replied.

" What if i say oo nainlove ako. Anung mangyayari?" I asked as a hint.

It took while before she answered my question. " I wish sana maka-move on kana"

Para akung nanlata sa sagot niya it's also a hint na wala talaga akung pag-asa kaya napabaling ang ulo ko sa ibang dereksiyon to hide the pain na alam kung makikita niya sa mata ko.

" Hey?" She asked worriedly while holding my chin to face her.

And it's a wrong move because were too close and the moment she moved my chin to face her is also our lips met in a seconds.

I was in shocked. 

pero mas kinabahan kami ng may sumiradong pinto at agad namang napatayo si karryle para sundan ito and i know sino yung tao na yun.

And i realize after.  I cause so much trouble 

----------------------------------------------------------------------------------------------------

A/N

Mag-eend o hindi? haha. Labyo!