Is there a chance? (boyxboy)

Prologue

Aivel's POV

“Zane~ Pinapatawag ka ng principal.” masiglang sabi ni Vanessa na kaka-pasok lang sa loob ng opisina, kung saan nag he-held ng meeting ang mga members ng student council.

Biglang naningkit ang mata ko ng marinig kong tinawag na naman niya ako sa pangalan na 'yon.

“How many times do i need to tell you that don't call me Zane?” medyo irita kong sabi sakanya. Nakakasawa na rin kasi, paulit ulit ko ng sinabi sa kanya na 'wag akong tawagin sa pangalan na 'yon pero wala man yata sa kanya ang sinasabi ko.

She just rolled her eyes at me and started walking towards my place, “Bakit ba ayaw mong tinatawag ka sa pangalan na 'yon? Ang ganda kaya ng name mo.” sabi niya at huminto sa harapan ng lamesa ko kung saan nakapatong lahat ng mga students records at activities.

She's now looking down at me since she's standing in front of me, di ko na lang siya pinansin. Kailangan ko munang tapusin ang report na bibigay ko sa principal, mas importante pa'to kesa kausapin itong babaeng nakatayo sa harapan ko ngayon.

Kung nagta-taka kayo kung bakit ayokong tinatawagan akong Zane, well its because pam-babae ang pangalan na 'yon. Hindi ko ba alam sa nanay ko kung bakit Zane pa ang second name ko, okay na sana ang Aivel e. Sumingit pa yung Zane.

“Baka nakakalimutan mong pinapa-tawag ka ng principal ngayon.” paalala niya.

“Alam ko, you don't need to tell me twice.” i said, not glancing at her.

Busy ako kaka-sulat at kaka-pirma sa mga papel na naka-hapag sa lamesa ko.

Sumuko na siguro siyang kausapin ako since hindi ko man siya tinutuonan ng pansin kanina pa, ganito naman kasi talaga ako hindi ako talkative at sociable na tao. That's why sometimes the students here are having a hard time talking to me, they're trying to last our conversation long but i'm the one who's ending it right away.

Nasanay na kasi ako na ganito umakto, mag-sasalita lang ako kapag kailangan at kapag may emergency. Siguro dahil naging ganito ako, i guess it because laging nakatuon ang attention ko sa mga paper works at school activities. Buong araw akong naka-upo sa opisina, tinatapos lahat ang kailangan tapusin, ire-report ang kailangan i-report kaya wala na akong time para sa sarili ko.

Ni minsan hindi ko pa nasubukan mag-libot at sumama sa mga gimik ng mga kaibigan ko. Lagi nila akong niyayaya pero tinatanggihan ko bawat offer nila, hindi ko naman kasi maiwan tong responsibilidad ko bilang student council president.

Simula kasi ng naging part ako ng student council, nakalimutan ko ng i-enjoy ang youth ko.

Nang matapos ako sa ginagawa ko, tumayo na ako at nag simulang lumabas sa kwartong 'yon, i can even feel a pair of eyes following me from where i'm heading.

Its Vanessa.

Simula dati pa naman, alam ko ng may gusto sa'kin yang si Vanessa. Hindi naman dahil sa pinagma-malaki ko na gusto niya ako, its just that she's always staring at me when i'm not paying attention in my surroundings. She always clings her hands at me when we're taking a rounds in the campus, there's even a rumor lingering around in the campus that i'm dating her. Even though, that's not true.

I'm not gonna lie, Vanessa is really beautiful and sexy. She has a long black hair, brown orb eyes with a pointy nose, maputi siya at manipis ang labi, isa rin siyang modelo maliban sa pagiging vice president niya.