The Second Time Around

Chapter 2

Right time

Matagal ko ng crush si Aizan, simula noong una ko siyang nakita sa isang magazine at nag air siya sa isang malaking TV network. Gosh! Dahil adik ako, nakagawian ko ng mg Direct message sa kanya araw2. 4x a day. Every morning, noontime, afternoon at night time. Walang mintis. And yeah, I'm still into it for almost 2 months na. And somehow, masaya ako kahit hindi siya nag rereply, eh, sini-seen niya lahat ng mga DMs ko. In that way, sobrang saya kona. Ang babaw ng kaligayahan ko, ano? 'Yaan mo na. Minsan lang ako ganito, tinamaan na ata, kahit alam kung walang pag-asa.

"Na ka enroll ka na?" Si Angela, sabay upo sa sofa na inuupuan ko, dala dala ang chips.

"Yeah. Kahapon." Sagot ko. Linagay ko ang cellphone ko sa center table at tinuon ang attention sa TV.

"Den, samahan moko mamaya ha. Punta tayo sa school ko." Binaling ko ang attention ko kay Angela na ngayon ay nag puppy eyes na para mapag bigyan.

Napatawa ako sa ginawa niya. Tsk. Talagan babaeng 'to.

"Oo na." Sagot ko sabay tayo at pumanhik papunta sa taas sa aking kwarto para maka ligo na at makapag bihis.

Pagkapasok ko ng kwarto, pumunta kagad ako sa CR, at nag muni muni muna before I turn the shower on. Much better ng ganito. Before kasi self censored yung shower ko, minsan akong na dawi sa shower area ng may hinahanap akong ponytail ko, akalain mo ha, nakalimutan ko na once may lumapit na tao within the vicinity, ay bubuhos ang lintek na tubig. Shet na malagket. Bihis na ako noon, at yun ang dahilan kung bakit ako na late sa school.

Napapangiti na lang ako, every time, maalala ko yun.

Well, thanks to you at dahil na late ako, eh tinamad na akong pumasok sa First period at napag pasyahang sa 2nd period na lang ako papasok, kaya ayun, napa bukas ako ng TV dahil hinihintay kung mga 8:45 bago umalis papuntang school. Nakita ko sa isang Real life show na ine-interview ang isang guy, which is Aizan. Then, doon. Doon nag start ang lahat. I searched for his name on any social media sites, at kadalasan sa Facebook ay puro fanpage lang. At ayun, nakita ko ang official account niya sa Instagram. I stalked him and liked all his pictures hanggang sa mapad pad ako sa pinaka first picture niyang pinost. Somehow, nakita ko na ang mga close friends niya, family members and he has a pet dog. It is named as Sugar. The dog's a girl and it's a PomShiht. So cute.

Magkatapos kung maligo, hinanap ko ang cellphone, I searched for it anywhere na posibleng pinaglagyan ko inside the room, but found none. Gosh. Saan ko yun nilagay? Ng panic na'ko, lunch time at hindi pa ako naka pag DM kai Aizan. Minabilis ko ang bahis, I put on a beige spaghetti strap then a highwaisted ripped jeans at tyaka ng lagay na ng tennis. I grab my bag at pumanhik na.

Gosh. I almost forgot. Dito ko pala iniwang cellphone ko sa lamesa.

I immediately grab it, at ng tipa ng message,

Ako:
Hi Aizan! Lunch kana ha. Don't skip. Aalis pala ako, samahan ko si Angela. Remember? Mag papaenroll. Bye. :*

Yes. Sinasabi ko sa kanya lahat ng lakad ko, lahat ng ginagawa ko, lahat na nangyayari. Kung my problema ako, sinasabi ko sa kanya kahit na alam kung wala siyang reply, I know for sure nababasa niya and I felt relieved everytime nababasa niya.

After I messaged Aizan I texted Mommy.

Ako:

Mom, I'm leaving with Angela. We're going somewhere.

'Di nagtagal ay may repky na kagad siya.

Mommy:

Ok. Just be sure to tell manang to prepare dinner. Pao's friends will be there in a bit.

Ako:

Ok mom.

Nakasanayan ko ng palaging pumupunta ang mga kaibigan ni Paolo sa bahay, kuya ko. Maagang umalis si mommy kanina dahil may tinatapos siyang kaso. Isa siyang Lawyer, at nakasanayan ko na rin ang sandamakmak na mga death threats kay mommy. Yung daddy ko naman, abala siya sa business naming resataurant. Passion niya ang cooking kung saan, sa kanya ako nag mana. Plano nga niyang sa ibang bansa akong mag college, pero, ayoko. Gusto kung manatili dito. Nandito ang buhay ko. There are a lot of opportunities abroad for sure, pero kahit dito lang din naman, aasenso ako.

"Let's go Angela." Utas ko kay Angela, at tumayo na siya kaagad nang napansing ready na ako.

"Manang, paki handa ng dinner mamaya ha. Darating ang mga kaibigan ni Paolo" sambit ko sa katulong na nagliligpit ng pinagkainan namin ni Angela at lumabas na ng tuluyan.

"Commute tayo?" Tanong ni Angela ng lumabas na kami ng gate.

"Malamang. Nasa labas na nga tayo diba?" Saad ko at inirapan na siya. Natawa naman siya sa ginawa ko.

Langyang babae talaga oh. Kahit kailan talaga.

"Oh siya, 'lika na."

At ayun nga nag commute kami. 'Di naman kami maarte. Di hamak na mas mayaman yung babaeng 'to kaysa samin. Surgeon ang mommy niya at may mga hotel ang pamilyang niyang pinapamalahan. Yung lolo't lola niya ay may hacienda na ipapamana sa Daddy niya. Pero, kahit kailan, 'di yan nag reklamo ng kahit ano. Ok lng ng sumakay kami ng jeep, kahit na pito ang sasakyan nila. Samantalang apat lang ang sa'min. Down to earth siya masyado, napaka humble, may sense of humour at Madaldal! Sobrang daldal. Napakadaldal. Parang pinaglihi sa megaphone. Parang puwet ng bibi yung bibig niyang si maawat sa pagkaka.

"Den, makikita ko na si James" si Angela, tinutukoy niya ang ex niya na hanggang ngayon ay patay na patay pa rin siya rito. First boyfriend niya eh, first love, first kiss, first everything. But duhh? At the age of 17, akala niya forever niya na? Puppy love I guess. Wala pa akong experience tungkol sa ganyang bagay, but I know for sure High school lovelife, do not last. And I guess, tama naman ako. Dahil kahit yung mommy at daddy ko, 23 na nung nag meet sila, yung mommy at daddy niya 4th year college na nung meet sila.

"Whatever. Uso din naman kasi move on eh nu?" Saad ko at inunahan na siya sa pgalakad. Yumuko lamang siya at nagpatuloy na din sa paglakad. I know, nasaktan siya. Ganyang talaga kapag naloko. Niloko eh.

Well, hindi mo talaga hula ang panahon. Maybe, there's someone better approaching, but I know for sure, it's not now. I'm willing to wait. Bata pa naman ako. 15 years old pa lang. At 'di ko naman talaga priority 'yan.

The right person will come at the right time.