How A Mother Loves her Daughters

part 3

*hospital

Nasa hospital kami kung saan yung address na nakalagay sa envelope ni mama.

Agad kaming kimausap ng isang nurse doon.

“miss, alam po ba ninyo kung nasaan si Dr. Flores?”

Dr. Flores yung doctor ni mama ayon sa papel.

“ahh, nandun po sya sa office nya. Kung gusto nyo dadalhin ko kaya doon.

“sige po.”

*Dr. Flores office

So kayo ang anak ni Anna?”

“opo.” –ate

“well, totoo pala ang sabi nya. Magaganda kayo.”

“doc, nasaan po si mama?” –ako

Iniabot ni ate ang envelope na nakita namin sa kwarto.

“nabasa po namin yung resulta nyan. Totoo po ba? may sakit si mama?”

“I’m sorry….”

Tumulo agad yung mga luha ko.

“hindi…. *sobs…… hindi pwede yon.” –ate

“sabi nya sa akin na hindi nyo nga daw alam ang tungkol dito. And she doesn’t want you to get involved about her sick. So a month before she knock on my door, pleasing me to make her cured. Because she wanted to be with two of you.”

“nasaan na po sya.”

“after a lot of suffer she had felt, she died last 2 weeks. I-I'm truly sorry.”

Napahagulgol na lang kami ni ate sa iyak!

“h-hindi……. Totoo……. Yan….!!!!!!!!!” Sabi ko.

“i-I'm sorry. She wanted me to buried her alone and not to tell you about this because she knew that you two cant handle the situation. And she gives me a cute dress, and she said that if she’s going to die, she want to use it. Because it’s from her two girls.”

Speechless kami ni ate habang pinakikinggan namin yung doktora.

“maniwala kayo, lumaban sya! Lumaban sya para senyo. Pero nung alam nyang hindi na nya kaya ay gumawa sya ng isang record.”

Napatigil kami ni ate.

“kasi alam nya na matatalino kayo at matatagpuan kung saan sya pumunta. And if that will happen she said that I should give you this record.” Then naglabas sya ng isang record at iniabot sa amin.

---

“mga anak…… gusto kong malaman nyo na mahal na mahal ko kayo. At namimiss ko na kayo…… patawad kung hindi ako nakapag-paalam………. Ayoko kasing makita kong nahihirapan kayo dahil sa akin…….

Matagal ko nang nararamdaman ang sakit ko. At dahil sa naging duwag ako ay di ko na nasabi sa inyo. Patago kong tinitiis ang hirap. Minsan ay papasok na lang ako sa kwarto o di naman kaya sa c.r. at doon ko titiisin ang lahat…..

sophie, nung araw na nagdabog ka at pagkauwi mo ay narinig kong sinabi mo sa ate mo na mas paborito ko sya at mas mahal ko sya. Alam mo ba na nasaktan ako. Sinisi ko ang sarili ko kung bakit ka nagkaka-ganya. Kung bakit nawalan ka ng respeto sa akin…. Kasi feeling mo hindi kita mahal….. May nagawa ba akong masama para maramdaman mo yun? Hindi ba ako naging mabuting ina sa iyo? Feeling ko may pagkukulang ako sayo…….

Kaya nung linggo, nung sinabi mong may group project kayo ay agad kitang pinayagan. At binigyan pa kita ng pera.

Nung sumunod na araw ay naisip kita. Baka kulang ang pera mo at magutom ka. Kaya pagkatapos kong magpa-chek up sa SFNH ay pumunta ako sa school mo at bumili ng miryenda. Pero wala ka na……. at nang naitanong ko sa isa mong kaklase na kung saan ang group project mo para maihatid ko na lang yung binili kong miryenda ay sinabi nilang wala naman daw kayong project sa kahit anong subject.