Sa buhay kasi ng tao uso yung katagang "Nasa huli ang pagsisi" pero kailangan ba talagang nasa hulian yun? Kailangan ba talagang makaramdamn muna ng sobrang sakit bago tayo mamulat sa katotohanan na may mga bagay na hindi dapat ipinagkikibit balikat lang, na may mga bagay na hindi mo dapt iniisantabi, na may mga bagay na mas kailang mong bigyan ng pansin, bigyan ng atensyon, bigyan ng oras.
Minsan kasi sa tingin natin masyadong mahalaga na yung mga bagay na hindi naman pala, yung mga bagay na binibigyan mo ng sobrang atensyon kahit hindi naman tlaga kailang, na yung mga bgay pa na yun yung mga nakakakuha ng sobrang sobrang atensyon mo kesa sa mga bagay na dapat mo talgang pagtuunan ng pansin, tapos sa pinaka huli ang masasabi mo nalang, pagkatapos ng mga oras na nasayang, mga oras na dapat napagsaluhan, mga oras na dapat naiparamdam mo na mahalaga ang mga taong nahahalubilo mo araw araw, na doon mo lang maiisip na "Kung alam ko lang" o "Kung naagapan ko lang"
Kailangan ba talgang nasa huli ang pagsisi? Hindi ba dapat habang maaga magsisi na? Kailangan ba talagang makaramdam muna ng sobrang sakit bago mo maisip o marealize na napaka halaga pala ng isang tao o isang bagay sayo? Kailangan ba munang mawwala bago mo talga mapahalagahan? Hindi ba pwedeng habang nasa iyo, habang may pagkaktaon ka pa, habang nandyan pa, habang nasa tabi mo pa, hindi ba pwede na ibaba mo muna yan pride mo para maiparamdam na napaka halaga nila?
May mawawala ba sayo, sa simpleng pagsabi ng mga katagang makakapagpagaan ng pakiramdam ng mga taong walang ibang inisip kundi ang kapakanan mo? Malayo layo na din ang narating natin ngayon, hindi mo ba kayang magbalik tanaw? Hindi mo ba kayang lumingon sa kung saan at kung sino ang talgang laging nandyan sa tabi mo nung nagsisimula ka palang sa mga unang pagkakataon o mga narating mo sa buahy mo, hindi mo ba kayang iparamdam din sa mga taong nagpapahalaga sayo na mahalaga din sila sayo.
Matuto tayong magpahalaga sa mga taong nagpapahalga satin, sa mga taong laging nandyan sa likod, sa harap, sa kanan, sa kaliwa, sa luha sa tawanan sa lungkot sa tuwa, na hindi ka iniwanan sa kahit anong nangyari at mangyayari pa sa hinaharap at haharapin mo sa buhay, lagi silang nariyan para sayo. Don't take people for granted, minsan kasi akala mo mabbalikan at mababalikan at mauulit nang mauulit yung mga ganong pagkaktaon sa buhay pero sa huli doon mo lang talga maiisip na nasayang, na nawala ang mga pagkakataon na dapat sinunggaban mo.
Love the people that loves you. Show them taht you care, that you need them, that they are worth of your time kasi hindi talga ganun kadalas ang minsan, minsan kasi yung minsan minsan lang talga dumadatin kaya minsan hindi natin napapansin na yung minsan nasayang lang. Kaya ngayon habang may oras ka pa, iapramdam mo sa mga toang nagmamahal sayo na mhal mo din sila, oo alam nating lagi lang silang nandyan na hindi nila tayo iiwan at sa kahit anong mangyare ay nadyan at nandyan lang sila sa kahit ano man ang maging posisyon mo o katayuan.
-End-
[[A/N]] Medyo malalim ang hugot xDD Salamat sa pagwaste ng oras XD hahahahaha
VOTE.COMMENT.FOLLOW. :D
BINABASA MO ANG
Treasure
Cerita Pendek"Matuto tayong magpahalaga sa mga taong nagpapahalga satin, sa mga taong laging nandyan sa likod, sa harap, sa kanan, sa kaliwa, sa luha sa tawanan sa lungkot sa tuwa, na hindi ka iniwanan sa kahit anong nangyari at mangyayari pa sa hinaharap at hah...
