Kara Kediler ve Kötü Şansları

Bir Küçük Kara Kedi

-Adrien'dan-
Kulüp etkinliği bitmişti ve ben sınıfta defterimi unuttuğumu fark edip sınıfa doğru gidiyordum. Tam o anda çok hararetli bir sesin geldiği müzik kulübü dikkatimi çekti. Acaba birisi mi akumalanmıştı? Kontrol etmekten zarar gelmez diye düşündüm kapıyı birkaç kez çaldım. Kimse bir şey demediği için kapıyı açtım ve içeri girdim. Gözlerime odayı tararken birden Marinette 'i gördüm. Bir dakika yanındaki Josh mıydı? Tam Josh'a seslenecektim ki Marinette yerinden kalktı ve Josh'ın elinden tutup onu kaldırdı. Ve kaşla göz arasında Josh piyanonun başına geçti ve Marinette de keman çalmaya başladı. İkisi birlikte mükemmel çalıyorlardı. Herkes birden susup onları izlemeye başladı ama bu onlar için bir soruna benzemiyordu. Gerçekten ikisi de çok yetenekliydi. Josh'ı anladım ama Marinette. Bu gerçekten şaşırtıcıydı. Onların bu harika düetini dinlerken birden onların birbirlerine baktığını fark ettim ve... ve ben... ben bilmiyorum şuan kalbim sıkışıyormuş gibi hissetmem normal mi? Ya da nefesimin kesiliyor olması? Aslında Josh şuan gözüme çokta iyi gözükmüyordu. Ve ben artık müziği duyamıyordum. Neden ellerim acıyor acaba? Neden burdan gidemiyorum hatta neden onlardan başka bir şeye bakamıyorum? Tam bunlara mantıklı bir açıklama getirmeyi planların şarkı bitmiş olmalı ki bir alkış sesiyle kendime geldim. Josh ayağa kalkmış ve Marinette ' in elini tutuyordu. Birlikte selam verdiler. Benim gözlerim ellerinde takılı kalmıştı. Birbirini tutan ellerinde. Sonra birden Marinette ile göz göze geldik. Hemen elini çekti ve bu yüzden Josh da ilk ona sonra bana baktı ve

-Adrien. dedi. Hızlı adımlarla yanıma yaklaştı ve bana sımsıkı sarıldı. Şuan ona sarılmak istemiyordum. Aslında şuan sadece eve gitmek istiyordum ama bunu yapamayacağımı anlamıştım o yüzden kameraların karşısında yaptığım şeyi yaptım. Sahte bir gülümseme ile her şey yolunda imajı. Evet her şey hazırdı.

-Marinette'ten-
Josh notalara dokunduğu anda Chopin- Winter Wind olduğunu anladım.(Medyada var) Uzun zamandır keman çalmıyordum ve açıkçası bu yüzden de gergindim ama en azından denemek zorundayım. Şarkıya başta eşlik ederken kendimi çok kasıyordum ama sonra rahatladım. Yavaş yavaş kemana hakim olmaya ve bundan zevk almaya başladım. Bu hüzünlü melodiyi dinlerken gözlerimi kapatsam bile yalnızlığın sarısında yaprakları görürüm. Şimdi her taraf onlarla dolu. Burukça gülümsedim ve bende yalnızlığın hüznüne kapıldım. Ben daha ne olduğunu anlamdan şarkı bitiverdi. Josh'ın elimi tutuşunu, herkesin alkışlayışını hayal metal hatırlıyorum. Ama net hatırladığım bir şey var. İki zümrüt yeşilinin bana kırgınca bakışı. Adrien sanki dokunsan ağlayacak gibi bakıyordu. Sanki bunu bana nasıl yaparsın der gibi. Ama neden şimdi. Neden tam hislerimi askıya almışken. Neden uzun zaman sonra sevdiğim şeylere tekrar başlamışken. Sanki ondan vazgeçtiğim an yeniden deli gibi ondan hoşlanmamı istiyordu. Sanki hep onunla ilgilenmemi. İstemsizce elimi Josh'ın elinden çektim. Tabii Josh birden Adrien'a sarılınca şaşırmadım değil. Onlar konuşmaya başladıklarından birkaç saniye sonra kendimi toparladım, yanlarına gittim ve

-Siz birbirinizi tanıyor musunuz? dedim.

J-Tabii ki biz Adrien ile çocukluk arkadaşıyız. Ama görüşmeyeli çok uzun zaman oldu değil mi Adrien?

A-Aynen Josh seni burada göreceğim aklıma gelmezdi hele Marinette ile birlikte böyle bir şey yaparken.

J-Ah demek siz de tanışıyorsunuz.

M-Aynı sınıftayız diyelim.

A-Aynı sınıfta mı? dedi sesindeki hafif bir kırgınlık vardı.

J - Dostum bu kızla aynı sınıfta olup nasıl sadece aynı sınıfta kalabiliyorsun?

M-Şeyyy abartmasan. dedim kızararak.

J-Hiç de abartmıyorum Marinette aslında eğer sevgilin yoksa sana çıkma teklif etmekten onur duyarım. dedi. Tabii bunu demesiyle put kesilmem eş zamanlı oldu. Yutkundum ve yardım ister gibi etrafıma bakışlar atarken Adrien ile göz göze geldik ve Adrien birden