Destiny Answered

Chapter 13

After the CR thingy that I excused to them ay agad ko na silang ininjan. Madali lang naman eh.

Binutas ko lang naman ang fire exit. Easy! Anyway, ayun na nga binutas ko ang pinto ng fire exit sa pamamagitan ng pag patid nito. Ive not workshop karati kung hindi ko lang naman pala magagamit.

It made noise, syempre! Sa lakas ba naman ng impact pero hindi na nila ako napigilan dahil after non, in split seconds (charut lang) ay napadpad agad ako sa parking lot, sumakay sa sa aking Dodge Challenger at agad pinaharurot. Ez.

Nilapag ko ang wala ng lamang baso sa counter ng maramdamang kanina pa pala ako nakatunganga dito sa kusina. Inaalala ang napakasaya, napaka embarrasing, napaka ahhhh na araw ng buhay ko. Ano bayan!

"Helloo! Anybody home?"

Laglag ang panga ko at tumibok ng malakas ang puso ko sa excitement. I know that voice! Omygash!

Hindi na ako nagpaligoy ligoy pa at tinakbo ko na ang pinanggalingan ng boses na wari ko ay nasa living room. Omg! Omg!

Sa tanang buhay ko ngayon ko lang narealize na ang lawak pala nitong mansyon namin este bahay. It feels like running 10k para mapunta ako sa salas, tumatakbo pa ako niyan ah!

"OMG!! DAAAAAD!" Tili ko ng nakumpirma ko nga. Dad is home. Dad is home.

I jump and hug him. How I miss this man. My dad is home. Im so happy! Teary pa talaga ako sa sobrang galak.

"Chanchan!" Dad chanted.

Bumitaw ako sa higpit ng yakap ko sa kanya. Abot tenga ang mga ngisi ko. I cant believe this! Dad is here! It really astonished me, it took him light years to be here.

"I miss you so much dad!"

Hindi ko na talaga napigilan at tumulo na ang luha ko. Gosh! Yes Im way too over acting but this is dad! Ive never seen him this past 5 years!

"Hussh.." Hinaplos niya ang mukha ko para matanggal ang umaagos na pala na luha dito.

"I miss you so much too" then he kissed my forehead.

"Dad have you ate dinner? Ipagluluto ko po kayo? Kung gutom na po talaga kayo or something lets eat somewhere? I miss you so much daddy!"

He smiled. Yung ngiting yan, how I miss that so very much. Namana ko yan sa kanya. And I like seeing it big time! Whooo!

"Easy there my princess, where's your mom? uh your sister and brother?"

Ngumiwi ako. Oyeah busy as always. This is one of the reasons why I hated being on showbizz too. Minsan ay nakakaligtaan na ni mommy ang kanyang pamilya dahil sa tapings niya and whatnots.

"Uhm that's ok, lets eat somewhere then? Marami akong pasalubong" He's trying to sound bubbly tho alam kung malungkot din siya.

Ngumiti ako ngunit hindi na katulad ng kanina. Nawala agad ang gana ko ng marealize na nandito nga si dad but we are all still not together. Since birth ata ay never pa kaming nakukumpleto. Ni family picture wala kami.

Kung bakit ba kasi kailangan pa nilang magtrabaho ng maigi. Our money is enough! Cant they have enough?

Nagtatampo ako sa tuwing naiisip na laging MIA ang buong pamilya ko! Nakakainis. Dad is always nowhere to find! Kahit saan nalang siya napapadpad sa mundo ng dahil kinakailangan niyang palaguin pa lalo ang mga hospitals namin doon. Hindi pa ba talaga enough na sobrang tanyag na ng mga ito dito sa Pilipinas?

My kuya and ate are also MIA too!

My brother is always managing his heir. The school, ofcourse. Ang Enderun na pag-aari ng Grandpa ko kay mom na nag iisang anak lang ay siya ang tagapagmana kung kayat ayan nagpapakadalubhasa.

On the other hand, ate Chloe has her rising clothing line. Kung noong nakakasama ko pa siya noong bago pa lang siyang gumraduate dahil tumatanggap lang siya ng offers noon sa pagdedesign ng gowns and suits. Ngayong nagiging tanyag narin ang kanyang negosyo ay minsanan nalang din siyang nakakasama.

And mom is on frigging show business! Taping here guesting there and mallshows everywhere!

Minsan ko lang talaga siyang nakakasama. Himala last week ay nakapagshopping kami and thats because she has friggin favor. Great!

See? Thats how lonely I am! How I wish we were poor with complete family than this rich but very MIA to each other.

Nakasimangot ako on our way sa isang engrandeng restaurant na kinainan namin nila Julia last time.

Dad didnt drive kasi pagod siya kaya nandito kami ngayon sa likod. Tahimik ako habang siya tinatawagan sina mommy to inform na andito siya. Kung kaninay excited akong magkwento sa kanya about my drmas ngayon ay nagtatampo na ako.

"Chanchan...Im sorry"

Sa wakas ay nagsalita siya. I know he's tired. Naawa din ako sa kanya lalo na pag makikita ko ang malalaki niyang eyebugs.

"Really dad? Its ok"

I tried to hide my sarcasm but I just cant. Now, I regret it. Lalo na nong nakita kungpumingay at biglang kumislap ang nga mata niya na parang may nagbabadyang luha. Oh no! no! My dad cant cry in front of me. No way! My heart will probably break.

"I swear babawi ako"

Mapupungay parin ang kanyang mga mata. He look away ng naramdaman ang nagbabadya dito.

"Ofcourse you will! Kaya nga nandito ka diba? How bout visit grandmom sa Cebu? So great timing may gig pa naman kami at Sinulog, remember yung kinwento mo sakin last time? Na sobrang ganda ng festival na yun? Why wont we come?"

Im doing my best to sound so cheerful at baliwalain ang tampo dahil hindi ko kayang umiyak ang dad ko sa harap ko. Pipigain ang puso ko pag ganon. Kinakabahan din ako, kinakahan akong magtampo ulit dahil hindi niya mapapaunlakan ang hiling ko but then he smiled. My heart melted at nabalik ang kanina kung excitement.

"Great idea, sige sure"

Hindi paman siya nakatapus ay hinug ko na siya habang tumutili. Omygash Im so excited! So so exciteeed!

Kaya kinaumagahan ay nag impake agad ako. Kahit sa Monday pa ang punta namin.

While packing ay naisipan lung tawagan ang Parking Girls sa Skype. We have a group chat there. But I wont expect na magiging complete kami. Atleast may online man lang sa kanila at mapagkwentohan ko.

"Juls GAAAAAAH!"

Ng sinagot ni Julia ang tawag ay hindi ko na napigilan ang sarili.

"Dad is freaking here! At sasama siya sa Cebu! Gosh Julia Im so exciteeed! Supeeeer! Omg!"

Ngumisi siya kahit pansin kung pagod. She's on taping. Ugh how I hate showbizz!

"Wow Im happy for you!"

Sinubukan niyang mag mukhang cheerful ngunit parang biglang sumakit ang kanyang ulo. Hinilot niya ito agad. Sumimangot naman ako. Nakakainis! Ayan at mag artista pa kayo haaa!

"Ok I get it, magpahinga ka na. I hate you seeing like that" Inirapan ko na at agad ko itong in end call.

THIS IS WHY I SO HATE SHOWBIZZ! INILALAYO NIYA ANG MOM AT BESTFRIENDS KO SAKIN! ARRRRG!