Shoelace

Chapter 2

"How's your date with your ex?" I heard a familiar voice that made my heart thumping like crazy. Hayy! Pag-ibig nga naman. Even without looking at my back, I already know that it was him, the man who made her cry with so much pain and make her laugh at the same time. Parang baliw lang, noh?

"Yhatz, there's no use in getting stuck with the man you don't even know if he's also in love with you" gulat na nilingon ko ito. Alam na nya? PANOOOO? And why the heck did he call me Yhatz? Tinatawag lang nya ako nun pag seryoso sinasabi nya. Ibig sabihin, seryoso ang pinag-uusapan namin. Obvious nga,eh. Nalaman na nga nya,eh. Patay na. Bahala na kung anong gagawin nya pagkatapos.

"Wag mong hayaan ang sarili mong masaktan. And besides, marami pa namang iba diyan. Maghanap ka na lang. Ayaw kong masaktan ka, Liyah. You are so precious to me and I'll blame myself kung lagi kang ganyan gayong may magagawa naman ako. sorry kung wala akong nagawa nun. ayan tuloy, hulog na hulog ka na. *sigh*"

Napatulala na lang ako. Kakalimutan ko na siya? Paano? Saan? Bakeeeet? Di ko naman pinapakita sa kanya,ah! Masyado na ba akong showy at nahahalata na niya? :(

Mahalaga ako sa kanya? Eh bakit nya hinahayaang masaktan ako?

I felt like crying. "Palibhasa, hindi mo nararamdaman ang nararamdaman ko kaya ganyan ka magsalita."

Sa aming dalawa, ako lang ang nagmamahal. Habang siya ay masaya sa piling ng higad nyang girlfriend, eto ako at hindi malaman kung maiinis sa kanya o sa sarili nya.

"I understand you. Nagmamahal din ako gaya mo. I know what you're going through. Pinapahirapan mo lang sarili mo."

Ouch! Masakit palang marinig mismo sa bibig ng taong mahal mo na nagmamahal na siya ng iba. Ang laking sampal sakin,eh. 

"Yhatz, wag ka ngang umiyak-iyak diyan! Matapang ka! Asan na yung katapangan mo?!"

"Nawala na.. simula ng magmahal ako" 

Nag-walk out na ako. I've heard enough. Inis na pinahid ko ang mga luhang kanina pa namamalisbis sa aking mukha.

I found myself calling Marco. Siya lang naman nakakaalam ng nararamdaman ko kay Nico,eh.

"I'll be there. Diyan ka lang,ah! Wait for me" Marco said. Nasabi ko na dito ang mga nangyari. Tahimik ko na lang syang hinintay.

"Nandito ka lang pala, Liyah. Sorry sa mga nasabi ko kanina." There was a gentleness in his voice. Nagsimula na naman magwala ang puso parang timang. Sinabihan na nga ako ng harap-harapan na wala na talaga akong pag-asa dito,eh!  I hate to admit this but no matter how much I hate him right now, my heart still beats for him. Oo na, corny na kung corny.

Pero bakit ganun? I could see sadness in his eyes.wow! concern talaga sa akin, ayaw nya talaga akong masaktan. sadly, kahit ayaw nya akong saktan, nasaktan pa rin nya ako. Jeez! Ang bitter ko. 

 He gently raised my chin. napakalapit ng mukha niya sa akin. Muling nagbalik ang sa isip ko ang sinabi nya kanina. tinulak ko siya at naglakad na palayo dito.

"Liyah, I'm still your bestfriend. I just don't you to get hurt."

  "You know what? You just did. anyway, thanks but no thanks. I don't need your concern." matabang kong sabi

"Iba na lang mahalin mo. hahanapan na lang kita. Marami akong kakilala. Mabait pa" pasigaw pang sabi nya

 The nerve of that guy! At may gana pang ibugaw ako! How insensitive he can get! Arggh! Nakakainis na talaga siya! Tama na nga muna ang sakit na kanina pa nito pinapamukha. I started walking away from him. 

Mmarco, dumating ka na. puleaseeeeee :/" piping dalangin ko sa sarili. As if on cue, nakita na nya itong naglalakad palapit sa kanya.

Niyakap nya ako at tinitigan ng may halong pag-aalala. He gently brushed the tears in my eyes. Binalingan nito si nico na noon pala ay sumunod sa akin. Uh-oh! Ang sama ng tingin nila sa isa't-isa. "How dare you hurt her again, Nico?!"

Bumadha ang pagtataka sa mukha ni nico. Lumingon siya kay marco "Huh? Again?" pagkatapos ay lumingon sa akin sabay sabing, "What is he talking about, Liyah?"

Hindi ko na lang siya pinansin at sa halip ay tinitigan sya ng masama. 

 I can see the pain written in his eyes but I just ingore him. Galit ako sa kanya. Hahayaan ko lang siyang saktan ako. Hinawakan ko ang kamay ni marco at kinaladkad ito sa kung saan. Walang tiyak na ppupuntahan. I want to forget this unbearable pain that I'm feeling right now.

"Aray ko naman! Bigo ka na nga, bayolente ka pa rin!" nakasimangot nyang sabi pero nakangiti ang mga mata. huminto ito sa paglalakad-este pagkakaladlad ko sa kanya. "Such a lucky bastard." umuling-iling pa siya. nakangiti pa rin ito ito. this time, hindi na umabot sa mga mata nya. I know behind those smiles is the pain he kept on hiding. ayaw na siguro nyang dumagdag pa sa problema ko.

"Alexandria, ganito na ba ang kapalaran nating mga magaganda, laging sawi?" pang-aasar ko sa kanya. alexandria was her codename before, nung miyembro pa siya ng federasyon. It was taken from his second name, Alexander. his name's Marco Alexander De Asis. Since lalaking-lalaki ang kanyang pangalan, ginawa nyang Alexandria. Assumera kasi yan,eh! Feeling babae. Sabagay, mas babae nga siyang gumalaw sa akin. Pero wag ka, kahit joding yan, hunk yan. Tinitilian pa yan ng mga babaeng nangangarap na matuwid yan.

"Hoy! nagbago na ko, no! I'm not the old Marco way back in college. Wag mo akong tinutukso at baka panindigan ko yan. HAHAHA!"

"Kaya natin to, right?" nangigilid na naman ang mga luha ko, naaalala ko na naman kasi si Nico. "Marco, magplano naman tayo kung paano natin sila makakalimutan,oh. this time, wag na 'yung ginawa nating kabaliwan dati. ung pinatulan pa natin ang isa't-isa. Nakakapanindig-balahibo kaya 'yun." tinitigan nya ako ng masama. "Joke lang. Ito naman. Seriously, we can move on without using other people- by not being unfair to them. Ikaw magaling magplano sa ating dalawa,eh. dali na, oh."

"Eh di iwasan mo muna yang bestfriend mo. Then try to live without him, without his presence. Pag di mo kaya, do everything to make him fall for you since you already confessed your feelings to him. Sus! Dinamay mo pa ako. Alam mo namang nagmo-move on na ako, ikaw na lang naman ang hindi."

"WAAAAAAAAH ! Marco, kaya ko ba yun?" mangiyak-ngiyak na talaga ako :'(

"You love him, right?"tumango lang ako. "Eh yun naman pala,eh ! Wala ng problema dun. Kaya mo yan. and besides, you're tough. The mere fact that you are loving means being tough. Aba! Ang hirap magmahal, hindi yan puro saya. ramdam mo naman, 'di ba? Nsasaktan ka na rin lang, bakit di mo pa ituloy-tuloy? Malay mo, mapaibig mo rin siya."

Titnitigan ko siya. nabuhayan ako ng hasang sa mga sinabi nya. "You're right." I smiled at him. "Marco, bakit hindi mo yan ginagawa kay Chris?"

Malungkot lang na ngumiti siya. Aish! Mali ata ang nasabi ko. Sa halip na sumagot,Kumanta lang si Marco.

Nakasandal ito sa puno habang kumakanta. Nakapamulsa pa siya at nakangiti sa kanya ng nakakaloko. Ang hot nya tuloy tignan.

Ang bruha! Nagawa pang mang-inis! 

Umiiyak ka na naman

Langya talaga wala ka bang ibang alam

Namumugtong mga mata

Kailan pa ba kaya ikaw magsasawa

Sa problema na iyong pinapasan

Hatid sayo ng besfriend mong hindi mo maintindihan

Mukha siyang tanga habang kumakanta. Paano kasi, ung action nya habang taliwas sa kinakanta nya. nagawa pang mag-macho dance HAHAHA! Nakakapanindig-balahibo man, nagawa pa rin nya akong patawanin. Ewan ko ba diyan kung bakit yan ang napili nyang kanta. Baka gusto nyang itatak sa utak ko na walang pupuntahan ang pag-iyak. Sabagay, tama naman siya.

Pero bakit ganun, parang may pinapahiwatig 'yung kanta nya?