Sweetest Romance | VhongAnne

Chapter 23

Vhong’s POV

Pagkatapos ng Pag uusap naming kagabi, Di ko na siya pinapansin sa Buong Show.

Kahit na kausapin niya pa ako, Di ko pa din siya pinapansin.

Nandito kami sa Lounge Area pero ang nandito lang ay Ako, Anne at si Jugs.

“Guys, Alis muna ako ah, Kain lang muna ako, Bye!” Pagpapaalam ni Jugs at umalis na, Kami na lang ni Anne.

Magkaharap kami actually, pero ang atensyon ko ay nasa Cellphone ko lang.

“Vhong..”  Napatigil ako sa pagkakalikot at tinignan siya saglit.

“What?” Cold na pagkasabi ko.

“Can.. Can we Fix this?” Tinignan ko lang siya at binalik ulit ang tingin sa Cellphone ko.

“*Sighs* Di naman kita masisisi kung galit ka pa din sa akin.. But, I Just want you to give me another Chance.. A Chance na maipakita ulit sa’yo ang pagmamahal ko..” Nakikinig lang ako sa kanya , pero di ako tumitingin sa kanya.

“Alis muna ako.” Tumayo ako at paalis na sana ng bigla nalang akong naramdaman na may yumakap sa Likod.

“Ba’t ba ang hirap, mapatawad ako? *Sobs* Vhong, Mahal kita! Sobra sobrang Kitang Mahal! *Sobs* I.. I Can’t take this anymore.. *Sobs* Please, Let’s Fix this! Please?” Napapikit ako ng narinig ko nang umiiyak na siya, Gusto ko siyang Yakapin at sabihin sa kanyang, Mahal na Mahal ko din siya.

Pero Mali, Maling maging kami.

“Anne, Pakawalan mo na ako..” Malapit na din akong umiyak. “Dahil.. Matagal na kitang pinakawalan..”  Sumasakit ang Dibdib ko habang sinasabi ko yun, Pero alam kong yun ang tama. Dapat na niya akong pakawalan at dapat ko na din siyang pakawalan.

Naramdaman ko namang lumuluwag na ang Yakap niya sa akin, Pinikit ko ang mga mata ko at tuluyan ng Umalis.

Anne’s POV

I think that’s it. Bumitaw na siya, He Let go of me. *Bitter Smile* Ang Sakit pala! Sobrang Sakit.

“Ngangabu! Bakit ka nandyan? Saka Umiiyak ka ba?” Biglang may tumawag sa akin pero di ko ito pinansin.

“Hoy!” Lumapit si Vice sa akin at hinawakan ang Magkabilang balikat ko sabay alog alog.

“Arrrrggh!! *Sabunot sa sarili* Now He’s Gone! He Let go of me! Sinuko na niya ako! *Umiiyak* Sumuko na siya..” Niyakap naman ako ni Vice at pinapatahan.

“Shh.. Ano ba ang nangyari Sisteret?” Nagdecide si Vice na dun nalang kami sa Dressing Room ko para Private, Sinabi ko sa kanya ang lahat lahat.

“Eh hindi naman natin siya masisisi, nasaktan kasi yung tao Anne. Tignan mo Limang Taon, siyang naulila sa’yo, ni di mo man nga lang nasabi sa kanya na may anak kayo.” Opinyon ni Vice at uminom ng Tubig.

“Naiintindihan ko naman yun Girl eh, But Ganito ba talaga ako kasama para di niya ako mapatawad? Eh halos lumuhod na nga ako sa harap nung lalakeng yun eh!” Sabi ko at inayos ang Make up ko na nasira dahil sa pag iyak ko.

“Well, sa bagay may Point ka, Pero alam mo kasi Anne, yung mga Lalake nagpapakipot yan. Gusto nila sila yung hahabulin yung tipong mahihirapan ka talaga.” Aba, may experience na ba’to?

“Ahh, so ako pa ang hahabol ganun?” Sabi ko naman at humarap na sa kanya.

“Alam mo kasi, May plano ako..” Lumapit si Vice sa akin.

“At ano naman yun?” Tanong ko naman.

“Paano kaya kung bumalik kayo sa Amerika?” Binatukan ko naman siya.

“At ano naman ang matutulong nun para magkaayos kami?” Kumunot ang noo ko at napacross arms.

“Patapusin mo kaya ako eh noh? So ganun nga, Kunware babalik kayo sa Amerika, so Ipaparealize namin si Vhong ang mga nasayang niya di bale, iparamdam ulit namin ang pagmamahal mo sa kanya at pagmamahal niya sa’yo, The day kung saan aalis kayo ng Pilipinas!” Hmm.. Oo nga noh? “Tapos..”

Secret muna yung kasunod.

--

Sa Friday na namin gagawin ang Plano, Wednesday kasi ngayon, so di naming ipapaalam kay Vhong na aalis ako, kasi sa Friday na sasabihin ni Vice ang Flight ko.

Sana di to pumalpak, Sana magkaayos na kami.

--

Short UD =)

OH MY GOD! Malapit na Malapit na matapos story ko!!

VOTE.COMMENT.ADD TO LIBRARY.BE A FAN.ENJOY!!