__________________who are you__________________
ေလယာဥ္ ေပၚ က.....
ဆင္း လုိက္ သည္ ႏွင့္....
ေျခစုံ ရပ္ မိေသာ.....ေျမ သည္
သူ လြမ္း ဆြတ္ ခဲ့ ရ ေသာ....
သူ၏ကုိယ္ ပုိင္ အမိေျမ....
ႏွစ္ ေတြ ၾကာ ႐ွည္ခြဲ ခြာကာ
ထြက္ သြား ခဲ့ ရ ေသာ
......ျမန္ မာ ျပည္ကုိ
သူျပန္မလာ ဘူး....ဟုေႂကြး ေၾကာ္ ထား
မိေသာ္ လည္း.....
မတတ္ သာ သည့္္ အေျခ အေန တစ္ ရပ္ေၾကာင့္သာ
ကုိယ့္ အထုပ္ ကုိယ္ ဆြဲ ၿပီး ျပန္ လာ ရ သည့္ အျဖစ္ ......
ျပန္ မလာ ရင္ လည္း....
အေမျဖစ္ သူက....ခ်က္ခ်င္း ပင္ ႏွ လုံးေဖာက္ ကာ...
အသက္ ဆုံး ေတာ့ မည့္အေျခ အေန မုိ႔.....
ႀကိတ္ မွိတ္ သည္း ခံ ကာ...
ျပန္လာ ခဲ့ ျခင္း ပင္
အျပာ ေရာင္ရွပ္ လက္ ႐ွည္ ကု္ိ မွ
သပ္ ရပ္ စြာ ေခါက္ တင္ ထား ေသာ
သူ႔ လက္ ေမာင္း တေလ်ွာက္ မွာထုိး
ထား ေသာအနက္ ေရာင္ ကနုတ္ တက္တူးေၾကာင္းက........
သူ႔ ပုံ စံ ႏွင့္ လုိက္ ဖက္ စြာ
ဆြဲ ေဆာင္ မႈ ႐ွိ လြန္း သည္ က
ခပ္ ေျပေျပ ေလး စု ထုံး ထား သည့္
ဆံ ပင္ အနက္ ေရာင္ အခ်ိဳ္ ့ က....
နဖူး ေပၚ ဝဲ က် ေန သည္ ေၾကာင့္
လက္ ျဖင့္ လွန္ တင္ လုိက္ ေတာ့.....
လက္ ဖ်ံ တေလ်ွာက္ မွာ ထုိး ထားသည့္
စာ တန္း က......
"Nhaung Wa than"
မ်က္လုံး နက္နက္ ေလး ေတြ ကုိ မွ....
Cover ယူ ထား ေသာ...
နီ ညိဳ ေရာင္ မ်က္ မွန္ ကုိ ပင့္ တင္ ရင္း
သက္ျပင္း ႐ွည္ ႀကီး ခ် ကာ.........
ယခု ခ်ိန္ မွ သည္းသည္းလႈပ္ ခ်စ္ ျပေန
ေသာ........ေမြးေမေမ ဆီ ဖုန္း ေခၚ ဖုိ႔ အလုပ္.......
"ဘုန္း......!"
"အင့္ ..........!"
"အ.........!"
႐ုတ္ တရက္ ေျပး လာ သည့္
မိန္း က ေလး တေယာက္ က...
သူ႔ ပခုံး ကုိ အား ျဖင့္ တုိက္ မိ လုိက္ သ ည္ ေၾကာင့္...
