Beklediğim

GİRİŞ

_______________________________________

"On yıl önce tam bu gün belkide hiç bir olmamış iki kalp ayrıldı. On yıl önce tam bu gün küçük bir kız yavaş yavaş 'baba' denilen o kavramı unutmaya başladı."
_______________________________________

"Her insanın bir hikayesi vardır." derler. Belki çok klişe gelicek ama benim hikayem o gün başladı. İlk altı yıl zordu, karmaşıktı. Ama sonra yavaş yavaş alışmaya başladım.
Düşünmemeye, önemsememeye başladım.

Belki de ben babamdam sevgi bulamadığıma değil, sadece bunu düşünmemeye alıştım. Eskiden her aklıma geldiğinde ağlardım. Ya acıdan ya sinirden. Ama artık aklıma gelen o nadir anlarda sadece boş boş duvara bakıyorum.

Ne düşündüğümü ben bile bilmiyorum. Sadece gözlerimi bunu yapmasından alıkoyamıyorum. Aslında son dört yıldır iyi miyim onu da bilmiyorum. Ama en azından kötü olmadığımı biliyorum. Belki doyasıya gülemiyorum. Ama gülebiliyorum dimi?

Evet, sayılı arkadaşım var. Ama en azından arkadaşlarım var. Sanırım tam olarak böyleyim ne iyi ne kötü. Ne hissedeceğimi bilemediğim bir halde. Hatta bazılarına sıkıcı bile gelebilirim.

Fakat bunun nedeni normalde onların on yılda döktüğü o gözyaşlarını benim altı yılda bitirmiş olmam. Bence ruhum gibi gözlerim de dinlenmeyi hakediyordu. Bunun bedeli sıkıcı bir hayat olsa bile.

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Merhaba değerli okuyucu!
Bu benim ilk hikayem. Bana kendimi geliştirmem ve sana daha iyi hikayeler sunabilmem için yardım edersen sevinirim. Senden sadece iyi ve ya kötü eleştiri bekliyorum. Yorumlarını dikkate alacağımdan emin olabilirsin. Son bir şey daha , bu tanıtımsı şeyi kafanda ufakta olsa bir şeyler oluşsun diye hazırladım. Bundan sonraki bölumler daha farklı olucak. Düşüncelerini merakla bekliyorum.

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

-ASEU