Ice's POV
"Hello?" Walang buhay kong sabi, pero nang marinig ko ang boses nya ay nanigas ako
Si mom..
[Alexandra, can you go home tonight?] malamig nyang sabi, napayuko nalang ako at pinipigilan na wag tumulo ang luha ko.
"Why?" Pinilit kong wag maging cold pero I failed.
[Just go home, later. Bye] at ibinaba nya ang telepono
Napatingin nalang ako sa langit at biglang humangin.. Ian, I want to give up. Napasibi nalang ako at tatayo na sana nang may nakita akong tao malapit sa sasakyan ko.
Pumunta na ako doon nang lutang, anak ba tlga nila ako? Kung oo, bakit hindi ko maramdaman? Ganun na ba ako ka-manhid? Napaupo nalang ako sa damuhan malapit sa sasakyan ko at hinawakan ang noo ko at hinimas ito, napakadami kong problema. Gusto ko nang sumuko.
May naglahad ng panyo saakin kaya napatingin ako sa tao na nag abot saakin, si xavier.. anong ginagawa neto dto?
"You're crying." Seryoso nyang sabi, tinanggap ko ito at pinunasan ang luha ko na hindi ko alam na tumulo.
"What's your problem?" Dinig kong tanong nya, nakatulala lang ako. Hindi ko alam pero napaiyak ako
"Family." Tipid kong sagot at tinignan sya, I saw pity in his eyes. Inirapan ko sya
"Jeez, akala ko yelo ka at walang problema." Sagot nya
"Hindi porket hindi ako naglalabas ng emosyon, ay wala na akong problema." Mapakla kong sabi saknya. Nakita ko na ngumiti sya ng mapakla
"Yeah, I see.." bulong nya, sapat na para marinig ko.
Nilamon kami ng katahimikan, isa... isa na ang namatay dahil saakin. Ako na ang pinakamalas sa buong mundo..
"Bakit ka pala andto?" Tanong ko, biglang lumabas sa bibig ko eh
"Binibisita ko ang ex ko.." napatingin ako saknya.
"Oh.. akala ko--" he cut me off.
"Akala mo lang yun." Sagot nya
"Oras na, alis na ako." Sabi ko at tumayo, ganun din naman ang ginawa nya. Hinarap ko sya at ngumiti ng tipid
"You know, wag kang mang-api ng babae dahil lang sa lame na reason mo. Ts." Sabi ko saknya. Tinignan nya ako at tinaasan ng kilay
"Alam mo, wag kang makielam. Don't worry, ikaw ang next target ko. Lalo't na kamukha ka nya." Sabi nya pero dko narinig ang huli. Pumasok na ako sa sasakyan ko at pinaharurot pauwi saamin, sarili namin bahay
Nang andto ako ay tinanong na ako ng tatlo ng madami, sinabi ko lang na uuwi muna ako saamin saglit dahil tinawagan ako ni mom. I looked at their eyes, full of worries. Nag-aalala sila saakin, I gave them my assurance smile. Once in a blue moon lang ako ngumiti ng totoo kaya sulitin na nila.
Pumunta ako sa kwarto ko at nagpahinga saglit, nang matapos ay naligo na ako at nagbihis. I just wore a white short shorts and a long sleeves pink with white shoes. Inilugay ko nalang ang mahaba kong buhok at bumaba na.
Nandoon ang tatlo at nakatingin saakin, they gave me again a worried look. Inirapan ko sila at lumabas na, they know what I'm going through. Pumasok na ako sa sasakyan ko, at pinaharurot papunta sa bahay ng mga magulang ko. Oo, bahay lang nila. I don't belong there anyway.
Nang andto na ako ay pinapasok ako ng guard, kinamusta ko lang sila at sinabi na nasa dining room sila mom. Pumunta na ako doon na walang kaba.
Nakita ko sila doon na masayang kinakausap ang isang babae, nakuha ko agad ang atensyon nila kaya Napatingin sila saakin.
"Alexandra, take a seat." Pormal na sabi ni Mom. Umupo ako sa usual seat ko.
"Ano ang kailangan nyo at pinapunta nyo ako dto?" Bored kong tanong kahit sa loob-looban ko ay nagsimula na akong kabahan.
"Be formal, Alexandra." Sabi ni mom. I looked at her poker face.
"What?" Tanong ko
"As you can see, this is Stacey Dixon--" I cut her off.
"The adopted child." Sabi ko. Sinamaan nya ako ng tingin, ts.
(Picture of Stacey on the side)
Tinignan ko si Stacey, nakangiti sya. Plastik. Ts, inirapan ko lang sya at tinignan si Dad na nakatingin lang saakin na nag-aalala. Ngumiti ako saknya ganun din sya.
"Kung wala na kayong sasabihin, uuwi na ako." Sabi ko at tumayo, atsaka umalis na doon.
Pumunta nalang ako sa Bar ni Manager Al, nakita nya ako. Ngumiti ako saknya ng tipid, ganun din sya.
"Anong nangyare? Okay ka lang?" Alalang tanong nya saakin
"I don't know." Malungkot kong sabi saknya. Nanahimik nalang sya at binigyan ako ng alak.
Ininom ko ito ng straight, naghingi pa ako nang nanghingi, bakit kaya ganun ang mga magulang ko? Ni minsan ba naisip nila na kamustahin ako? Hindi. Asar! Hindi ako naghingi saknila ni isang piso. Hindi ko rin ginagamit credit at debit cards ko na binigay nila, nagta-trabaho ako para saakin.
Simula ng umalis ako sa bahay, hindi na ako bagay doon. Bakit? Kasi araw-araw yung bunganga ng nanay ko ang sumasalubong saakin, simula umaga, hapon, gabi. Simula nang nawala si Ian, parang nawala na din ako.
"Ice, uwi ka na" sabi ni Manager Al pero diko sya pinansin at uminom lang ng uminom.
Narinig ko pa ang pagbuntong hininga nya, nagiging pabigat na rin ba ako saknya?
"Manager? *hik* pabigat na ba ako sayo? *hik*" sabi ko
"No! Gusto ko lang na umuwi ka na, dahil lasing ka na." Sabi nya ng malumanay
"You know, *hik* buti ka pa may conshern *hik* hahaha" natatawa kong sabi saknya.
"Hay.. tatawagan ko nalang yung mga kaibigan mo." Sabi nya pero di na ako sumagot
Yumuko ako, sometimes I think. Did my mom loved me? I know my dad has a little concerned about me, but mom? Nah. Kailan ko mararamdaman ang isang inang mapagmahal? Arrgh! Pilit kong pinapasok sa isip ko na may malaki syang problema kaya ganun sya, pero hindi ko na kaya paniwalaan ang kasinungalingan na yun! Ako lang naman ang naniniwala doon eh, I wish I'm the one who died in the accident! Damn it!
Hindi ko alam kung anong nagawa kong malaking kasalanan dahil nagkakaganto ako, ang sakit! Sobrang sakit, parang gusto ko nalang sumuko. Pero hindi, I promised Ian that I will never give up. Pero lahat ng bagay may hangganan, lahat ng mga sinasabi may katapusan. Lahat ng pangako napapako.
Hindi ko alam! Nakaka frustrate naman! Hindi ko na kaya, tutal may bago na silang ANAK. I will just cut my connections to them, I never change my phone number because I'm fxcking hoping that they'll call me. But no! They never did that shit! Life is a full of shit! Darn it!
I felt dizziness, before I passed out I saw my friends. I just smiled and everything went black.
YOU ARE READING
Campus Heartthrobs meets Troublemakers
Mystery / ThrillerApat na babae na nagrerebelde sa magulang nila, hinahangaan ng mga kalalakihan dahil sa kagandahan ng mga ito. Hinahangaan din ng mga kababaihan dahil sa angkin lakas ng mga ito TROUBLEMAKERS kung tawagin sila ng mga tao at estudyante Apat na lalake...
