Babasının yaptığı işkencelere daha fazla dayanamayan Joseph Williams annesinin yardımıyla sekiz yaşındayken devasa büyüklükte olan yaşadığı kaleden kaçar ve büyülü bir ormanda bir cadının yanına sihirli birşekilde gider.on yedi yaşına gelen Joseph...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multi;prens Joseph Multi;Jusmine
"Seni seviyorum Jusmine."
"Bende seni Joseph."
Çimenlere uzanmış,kararmakta olan gökyüzüne karşı şükranlarımızı sunarken Jusmine konuştu.
"Hayatımın en güzel günü bu gün." Diyerek biraz daha sokuldu bana.
Bir elimi beline attım. Bir kaşımı kaldırarak konuştum.
"Hmm nedenmiş o?" O güzel gülüşlerinden birini bana bahşetti.
"Bu gece on sekiz yaşına basacaksın ve evlenicez."
"Sen daha on yedi yaşındasın Jusmine bu iş nasıl olacak?"
Hafifçe kıkırdayarak;
"Dadını senden büyük olduğuma ikna ettim."
Hem gülme hem de alaya bürünen suratım,ona karşı resmen büyülenmişti.
Bu ormana sekiz yaşındayken kaçmıştım ve bir kulübeye gelmiştim.Oradaki yaşlı kadın bana bakmaya başlamıştı ve hala da bakıyordu.Çok sevimli ve yaban mersinli keki harika yapan bir büyükanneydi benim için.Ona dadı dememi istemişti ve ben bende ona o zamandan beri hep dadı diye hitap etmiştim.Şuan ne annemi nede babamı tanıyordum fakat benim için bunun bir önemi yoktu.Jusmine'le evlenecektim ben!
Jusmine'i yaklaşık yedi yıldır tanıyordum,birlikte büyümüş ve birbirimize aşık olmuştuk.
Bu gece yarısı olduğunda onu öpücektim.
"Aferin sana." Diyip burnuna öpücük kondurdum.
Gece yarısı olmasına sadece bir saat kalmıştı.
"Joseph!hemen oradan kalkın ve arkanıza bakmadan kaçın!" Diyen dadımın sesini duyunca yerden hızlıca kalktım ve Jusmine'in elini tutup etrafa bakındım.
Neler oluyor?
Jusmine'e bakınca korku dolu dolu suratıyla karşılaştım.
"Jusmin ne oluyor?!"
"Joseph!...Joseph arkana bak!"
Demesiyle arkamı döndüm boğazıma bir ip bağlandı.Jusmine'ede aynı şey olunca onu tutan adama;
"Hele bir canını yak!Yaşatamam seni!" Diyerek boğazıma bağlanan ipi çekiştirmeye başladım.Bir süre hareketsizce etrafa bakıp ani bir hareketle ayağımın arkasını adamın bacağına vurup Jusmine'i tutan adama tekme attım.Jusmine korkuyla bağırdı ve yanıma gelecekken başka bir adam onu tuttu.
Adama saldıracakken arkadan üç adam beni tutunca bütün hareketlerim kısıtlandı.
"Bırakın beni!Dadıma ne yaptınız!Kimsiniz siz!"
Bu adamlar özel demirden zırh giyinmişlerdi.Heybetli vücutları birer savaşçı olduklarının kanıtıydı.
"Bizi Kral Simon gönderdi.Bütün yaşamını alt üsr etmemiz için bizi görevlendirdi."
Yüzümü anlamazca buruşturdum.
"Yeter artık Simon!Rahat bırak çocuğu!o senin oğlun!"
Simon!?
"Asla benim tahtıma geçemeyecek o veled!"
Yoksa o...
"Onun babası olmak istemiyorum!"
Babm mı?
Kafam allak bullak olmuşken Jusmine'nin sesini duymamla;
"HAYIIIIR!"
"Ne yaptınız siz!öldüreceğim hepinizi!Duydunuz mu beni!" Diyerek göz yaşlarımı serbest bıraktım.
Jusmine'i gözümün önünde öldürmüşlerdi.
Yere yığılan Jusmine'in bedeninden gözlerimi alamıyordum.Kanayan boğazı artık burada olmadığı adeta ilan ediyordu.
Bir çuval alıp,Jusmine'i içine koyan adamlar tahmin ettiğim şeyi yapmaya hazırlandılar.
"Hayır!Sakın!Yapmayın!Öldüreceğim o Simon'u hepinizi öldüreceğim.!"
Dediğim anda çuvalı göle attılar.
Ardından biri yanıma gelerek küçük bir hançeri karnıma sapladı.
"AAHHHH!Tanrım!"
Kalbim küt küt atarken başım döndü.Arkamdaki adamlar gidince önüme yığılmamı önümde yere birleştirdiğim ellerim engelledi.
Bir elimle karnımın kenarını tutarken diğer elimle yerden destek alarak oturuyordum.
Onu öldürmüşlerdi... Evlenicektik biz... Çocuklarımız olucaktı...
İntikamını alacağım Jusmine!
Yerden zorda olsa kalkıp kulübeye doğru ilerledim.Hızlıca ketenden çapraz çantayı alıp,bir miktar su,birkaç elma ve kıyafet koydum.Zorda olsa ilerlemeye başladım.
