Dear, Self

Prologue

Dear, Self.

I know that you are in too much pain right now, but you can do this. Sarili mo lang naman magpakakatiwalaan mo eh. Iniwan ka na lahat ng mga nagmamahal sayo. Be strong okay? Kaya mo yan! Ikaw pa ba? Napagdaanan mo na ang lahat, ngayon ka pa ba susuko? Shhh. Don't cry, matatapos din ang lahat ng sakit. Isa nalang, isang isa nalang para satisfied kana diba?

Diniinan ko pa ang hawak kong blade sa aking pulso pero halos manhid na ata ako dahil wala nakong nararamdaman na sakit. Bigla nalang ako nahihilo at nanlalata. Panay tagas lang ang mga dugo at doon ko lang napagtantong satisfied na nga ako.

Self, ano bang ginagawa mo sa sarili mo? Matagal ka nang patay diba? Humihinga ka nalang! Gusto mo ba talaga na mamatay kana ng tuluyan? Mahal mo naman sarili mo diba? Pero bakit kailangan humantong sa ganto? Hay. Nahihilo nako, self. Paalam muna, hanggang sa muli...

Tuluyan na akong bumagsak sa sahig dahil sa patuloy ng pag-agos ng dugo mula sa'king pulso... Ito na ba ang huli?