The Camp

Special Chapter (Part 1)

Special Chapter (Part 1)

"Are you really sure na rito ang tinuturo niyang map mo?" Inis na sambit sa akin ni Forbes habang nagkakamot ng kanyang braso. Kanina pa siya nagrereklamo dahil unang una sa lahat, kanina pa kami naglalakad. Pangalawa, maraming lamok. Pangatlo ay medyo padilim na.

"Just relax, okay?" Why am I leading the way? Hindi ko rin naman alam kung saan ang punta namin.

We want adventure kaya naman nag-search kami sa internet ng magandang lugar na pwede naming puntahan para sa isang camping. And then poof! We're here. Walking nonstop. Ngayon ay nagdadalawang isip na ako kung tama pa ba itong map na kinuha ko sa google.

"Why don't we try waze?" Ani Strike saka kinuha ang kanyang cellphone sa bulsa.

We stopped walking for awhile habang hinihintay ang ginagawa ni Strike. Funny, right. Waze pa talaga ang gagamitin namin. But, no choice. I looked up. Ang daming woods dito at hindi ko na agad matandaan kung saan kami nanggaling kanina. Masyadong tahimik ang lugar at tanging tuyong damo lamang ang naririnig tuwing may naglalakad at ang mga huni ng ibon.

"In 200 kilometers, turn left."

Halos sabay sabay kaming tumayo nang marinig naming magsalita nag app na waze. Mahigpit kong hinawakan ang strap ng suot ko back pack na halos matumba na ako sa sobrang bigat. Nananakit na rin ang balakang ko dahil sa paglalakad.

Sinundan namin ang compass na tinururo ng waze. Halos tumawa pa si Eleven dahil doon. Ang sabi niya ay baka sa daan ng sasakyan kami dalhin ng waze. Pero no choice naman kami kundi sundin nalan ang tinuturo nang app na iyan.

Padilim na nang padilim. Syempre, hindi matatawag na camping ang gagawin namin kung wala kaming flashlight, right? Isa-isa naming kinuha ang flashlight mula sa aming bag saka binuksan. Naglokohan pa si Strike at Eleven. Tanging halakhak lang namin ang naririnig sa buong kagubatan.

"What if may wolf dito?" Natatakot na tanong ni Forbes. Kumapit siya ng mahigpit sa braso ko.

"Ang mga lobo ay kathang isip lamang, huwag seryusohin!" Humahalakhak na sabi ni Eleven.

Ramdam na ramdam ko na ang sakit ng paa ko. Sino ba naman ang taong hindi sasakit ang paa kung simula kaninang umaga pa kami naglalakad?

"Nirarayuma na yata ako," birong sabi ko saka hinihimas ang tuhod kong nananakit na.

"Gusto mong sumampa sa likod ko?" Seryosong tanong sa akin ni Strike saka tumigil pa sa paglalakad. Akmang luluhod na siya para makasampa ako sa likod niya nang hawakan ko ang magkabilang braso niya para patigilin siya.

"No, no, no! I'm okay," ngumiti ako sa kanya.

Akala ko ay makakarinig ako ng kantyaw mula sa mga kasama namin ngunit nagulat ako nang siniko lamang ni Eleven si Strike at si Forbes naman ay kinurot ang tagiliran ko.

"Stop," we looked at Strike at nagtataka kung bakit sinabi niyang huminto kami.

"Why, bro?" Tumatawang tanong ni Eleven saka inakbayan si Strike, "The waze says in 100 kilometers, turn right."

Hindi naputol ang tingin sa akin ni Strike. Hindi ko alam kung hindi niya napapansin ang pangangatyaw ni Eleven sa kanya o ayaw lang niyang pansinin. Nilapag niya ang gamit niya sa damuhan saka nagsimulang gumawa ng apoy.

"Magpapahinga na muna tayo rito, mahirap maglakad nang madilim." Aniya.

Napawi ang ngisi ko sa lamig ng boses niya. Alas otso palang ng gabi, tsaka full moon ngayon kaya medyo mas mabibigyan kami ng ilaw mula roon. Hindi na rin malayo ang 100 kilometers.