Will You Love Me?

Chapter 1

Unang araw ng klase isa sa aking mga kinatatakutan.

Nandito ako sa silid kung saan wala akong kilala. Junior high student ako dito sa High Kings Academy. Isang bagong pakikisama nanaman ang aking haharapin.

Kung titingnan mo ang aking mga bagong kaklase ako'y may pangamba at kung ano-ano na ang pumapasok sa aking isipan. In short natatakot akong makipagusap sa kanila.

Bumukas na ang pinto sabay pasok ng prof namin.

" Goodmorning Grade 10 students! Let's start are day by introducing yourself. Give me some details about you like hobbies or any interest?"
nakangitinging sabi ng prof namin.

Mukha naman siyang mabait.

Yan isa rin sa kinatatakutan ko ang aking mga nagiging teacher sa klase. Yung sobrang strict at terror sa klase. Yung namamahiya yan ang kinatatakutan ko. Marami nanamang pumapasok sa isip ko.

" I'm Maria Victoria Arquiza, 16 years of existence. I.. I have no hobbies. " nahihiya kong sinabi habang nakayuko.

Eto rin ang mahirap marami kang naiisip o gustong sabihin pero di mo masabi.

" Okay Ms. Arquiza you can take your seat. "

Naglakad ako ng nakayuko papunta sa aking upuan. Pagtawa nila ang sumalubong sa akin. Alam ko sa oras na ito hinuhusgahan na nila ako.

Natapos ang klase ng wala akong naging kausap. What's new Victoria? lagi ka namang ganyan.

- - -

Bumuntong hininga ako bago binuksan ang pinto papasok ng bahay.

Bumungad kagad sakin ang amoy ng niluluto ni mommy.

Niyakap ako ni mommy pagkakita niya sakin. Eto ang gusto ko pag-uuwi ako galing school yung yakap ni mommy, ramdam na ramdam ko yung pagmamahal niya sakin. Ang sarap sa pakiramdam at nakakagaan din ng loob.

Dalawa nalang kami ng mommy ko dahil iniwan kami ni Daddy at sumama sa iba..

Nagbihis na ako at bumaba sa dining area para kumain ng hapunan.

" How's your first day baby? " tanong ni mommy.

" uhm okay naman po mommy. " matamlay na sabi ko.

" Is there something wrong? " Ayaw kong pinag-aalala si mommy pero minsan di ko mapigilan na di magpakita na matamlay ako.

" Nothing mommy. " sabay ngiti ko.

Pagkatapos kumain ay bumalik na ako sa kwarto ko.

* Riiing *

I answer my call. It's from Jewel my only friend. Simula bata siya lang ang nakapagtiis sakin.

" Oy ano na bes?! " sigaw niya.

Ganyan talaga siya maingay at kalog. Sobrang malaki talaga ang pagkakaiba namin. Pag magkasama kami napapangiti at napapatawa niya ako.

* flashback *

" Hi ako si Jewel!!! "

Hindi ako sumasagot kasi bigla lang siyang lumapit sakin. Hindi rin ako makapaniwala na napansin niya ako.

" Uy tulaley? magsalita ka naman! "

Kinuha niya yung kamay ako at kinamayan ako. Kung ano-ano pinagsasabi niya sakin hanggang sa natawa na ako sa kanya. Parang ang gaan ng loob ko sa kanya.

" I'm Victoria " sabay ngiti ko sa kanya.

* End of flashback *

" Hi Jewel. How are you? " sagot ko.

" Wag mo ko englishin dyan. Miss na kita!! Oh ano? Okay ka ba sa school mo? Pustahan di ka nanaman nagsalita."

" Oo na. Hindi ako komportable. I'm like a ghost no one see me. " malungkot kong sinabi.

" Hays. Victoria di naman dapat palagi kang ganyan. Get out of the box. New school, new life. Try to communicate okay. Wag ka na mahiya. "

Ramdam na ramdam ko na concern na concern siya lagi sakin kapag naririnig niyang malungkot ang boses ko. I'm so lucky to have a bestfriend like her.

" Sige Jewel i'll try to communicate. I'll hang up na. Ingat ka lagi dyan ha. bye. " sobrang miss ko na talaga ang kaibigan ko.

Every night I always overthink everything.

Second day of school tomorrow. What will happen? There are so many what if's in my mind. I'm always afraid to communicate.