THE FORBIDDEN GREAT TRUE LOVE

chapter 4

Mauro POV

Kadalasan kapag nawawalan ka na nang pake sa paligid mo hindi mo na naiintindihan o nawawalan ka nalang nang interes sa mga nangyayari...

   Kagaya kanina naglilitanya na ang tiyahin ko kasi halos wala na acong alam sa mga nangyayari sa paligid ko may Linya talaga siya sa akin na ganito "taga saan ka bang bata ka at wala kang alam?" O di kaya "taga planet earth kapa ba mauro" kahit ako hindi ko na alam para akong nawalan nang pake sa katawan, yung tipong may nagbanggaan na, nagsapakan na, nagpatayan na sa harap ko parang wala lang sa akin...

Kagaya nung kanina habang papunta ako dito sa tindahan kasabay ko kaibigan kong si JD...

*Flashback*

   May nagbanggaan sa highway isang Montero at single motor. Nagsilapitan na ang mga tao don sa kalsada..

   "Teka mau may nagbanggan ohh tignan muna natin" sabay hila sa akin..

    "Grabe ang laki nang sira nang motor tignan mo mau oh" Sabay turo sa nangyaring aksidente.

      Tiningnan ko "ok" tapos balik ako sa pagbabasa..

   "Yung totoo mau tao ka paba? Nagbanggaan na dito lahat lahat ikaw nagbabasa parin" litanya ni JD

    Tiningnan ko lang siya....

    "Ok, at saka kapag ba nakiusyoso ako may maitutulong ba yun? PSH! Ge una na ako pupunta pa ako pwesto" sagot at paalam ko sa kanya sabay talikod..

   "Teka! Sasabay ako sayo" sabay habol sa akin... "Grabe ka talaga mau" reklamo niya..

    "Psh! Daming sinasabi" -_- bakit ba ayoko madaming sinasabi -_-

*End of flashback*

   Kahit naman ako hindi ko maintindihan sarili ko. Ewan nawalan na talaga siguro ako nang pakiramdam sa subrang sakit hayz :). Namanhid na siguro ako :).

   Nakita ko ang salamin dito sa tindahan, lumapit ako at tiningnan sarili ko..
    Biglang sumakit nang subra ang dibdib ko. Napahawak ako dito habang nakatingin parin ako sa salamin. Biglang naging kulay asul ang mga Mata ko at  humangin. Maya-maya nawala na yong sakit.

     Hayz isang buntong hininga nalang ang aking pinakawalan at tinitigan ulit sarili ko sa salamin.

    "Hanggang kailan ka maghihirap nang ganyan, hanggang kailan hayz" sabi ko sa repleka ko sa salamin :). Nababaliw na ata ako kinakausap ko na sarili ko :).

    Napapagod na ako gusto ko nang maglaho, napapagod na akong huminga. Buhay nga ako pero para naman akong zombie kasi wala akong maramdaman. Hayz.

     "Kunting tiis nalang mauro matatapos na din to lahat, ilang buwan nalang mauro matatapos na lahat nang paghihirap mo" sabi ko sa sarili ko habang hawak ang dibdib ko. Isang mapait na ngiti ang gumuhit sa aking labi :).

    "Tao po!" Isang sigaw na pumukaw sa aking pag-iisip.

    Pumikit ako at huminga nang malalim...

   "Sandali lang!" Sigaw ko at pinuntahan ko na ang distorbo sa pag-eemot ko -_-. Psh! Distorbo -_-  Kaninang wala akong ineemot hindi bumili ngayon na nag-eemot saka eepal -_- tampalin ko tong costumer ehhh -_-.

    Isa sa pinakamahirap na pakiramdam sa buhay ay ang buhay ang katawan mo pero namamatay kana sa loob mo :) pero wala kang choice kundi magpatuloy nalang kahit hindi mo na alam kung saan ka patutungo :).