Voor eeuwig in jouw armen

Hoofdstuk 8

TINEKE POV
Ik genoot enorm van de dans met Koen, dit was waarschijnlijk ook het enige leuke dat er deze avond ging gebeuren. Want de hele tijd moeten kijken op Anna en Koen die klef staan te doen, is zo wat alles behalve aangenaam. Ik haalde mijn hoofd van zijn schouder weg en keek diep in zijn ogen, in zijn mooie, blauwe en heldere ogen. Ik voelde hoe onze hoofden dichter naar elkaar toekwamen, maar nog net op tijd kon ik mijn hoofd terug trekken. Ik legde mijn hoofd terug op zijn schouder, met enige spijt. Spijt omdat ik hem niet gekust had, eindelijk had mijn droom waar kunnen worden, maar het was niet oké. Koen was samen met Anna, en ik wou niet dat hij haar bedroog. Zeker niet wanneer Anna en de rest van het corps er op stonden te kijken. Langzaam liep de slow op zijn einde en lieten Koen en ik elkaar los, nog even starend in elkaars ogen zette we ons weer aan de kant. In mijn ooghoek zag ik een kwade Anna Koen's kant opkomen, nog net zag ik hoe ze hem enkele meters verder meetrok aan zijn mouw.

KOEN POV
Hier had ik me wel aan kunnen verwachten, een kwade en jaloerse Anna. Nog snel zuchtte ik voor ze aan haar preek begon. "Waar denk je mee bezig te zijn?", vroeg ze streng. "Euh, ik weet niet.. Ervoor zorgen dat Tineke ook een leuke avond heeft, zodat ze niet de hele tijd alleen aan de kant hoeft te staan", probeerde ik haar te overtuigen, wat niet bepaald lukte. "Ervoor zorgen dat Tineke ook een leuke avond heeft? Wel misschien zou je er maar eens voor moeten zorgen dat ik een leuke avond heb? Je bent tenslotte samen met mij? Toch? Of vergis ik me? Want de manier waarop jij met Tineke omgaat.. Wel, weet je wat.. Vraag haar anders ineens ten huwelijk? Als je toch zo graag hebt dat ze het naar haar zin heeft..", riep ze zo luid dat ondertussen iedereen al rond ons was komen staan. "Anna, alsjeblieft.. Maak nu is niet van alles een drama.. Het was maar een dans hoor, het is niet dat we gekust hebben ofzo hoor..", zei ik kwaad en draaiend met mijn ogen terug. "Jullie hebben nog niet gekust! Nog niet!", riep ze met steeds de nadruk op nog. "Anna, komaan. Koen houd zielsveel van jou.. Hij zou jou toch nooit bedriegen of pijn willen doen? En toch al zeker niet met een mislukkeling zoals mij", probeerde nu ook Tineke haar te overtuigen. "Nee, hij zou dat misschien niet willen doen, nee. Maar jij zou hem wel overtuigen, jij zou er wel voor zorgen dat hij mij zou laten zitten! En inderdaad ja, voor wat? Voor een mislukkeling, voor een vals rot wicht, een trut, een mislukte politie agente met het meest zielige leventje van heel België. Iemand die buiten haar tv en huisdieren geen leven heeft en zich dus maar gaat bezighouden met het afpakken van andermans lief.", hoorde ik haar kwaad tegen Tineke brullen. Ik zag hoe Tineke tranen in haar ogen kreeg. "Zo is het genoeg Anna! Bied nu meteen je excuses aan aan Tineke of ...", kwam ik voor Tineke op. "Of wat he? Ga je me slaan? Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om mijn excuses aan te bieden aan dat lelijke rotwicht daar..", riep ze nog steeds even woedend als daarnet. "Zo is het genoeg Anna! Vertrek naar huis, nu!", riep ik kwaad tegen haar.  "En wat met ons? Is het gedaan tussen ons? Ja, zeker.. Zo dat je kan gaan aanpappen met die mislukkeling?", riep ze nog luider dan daarnet zodat zeker iedereen het gehoord zou hebben. Niet dat ze het anders niet gehoord zouden hebben, want iedereen was geïnteresseerd de hele ruzie mee aan het volgen. "Nee, Anna, het is niet gedaan tussen ons! Daar hebben we het later wel over.. Maar vertrek nu gewoon naar huis..", zei ik haar op een vriendelijke manier en gooide de auto sleutels naar haar zodat ze kon vertrekken. Ik zag hoe ze me kwaad aankeek en de deur uitging. Nog steeds zag ik Tineke hevig snikken. Ik deed teken naar de rest dat ze ons even allen moesten laten en ging richting Tineke. "Hey, je moet je niks aantrekken van haar hoor.. Ze is gewoon heel erg snel jaloers, maar ik ben er zeker van dat ze geen één van de dingen meent die ze daarnet zei", probeerde ik haar ervan te overtuigen dat ze geweldig was. "Jawel Koen, ze heeft gelijk. Ik ben zielig en heb een zielig leven. Buiten mijn huisdieren, tv en mijn werk heb ik niks. Niks om voor te leven. Ik vind niet eens een partner. Ik ben één grote mislukking en ik ben lelijk en ik ben ...", bleef ze maar doordrammen. Ik onderbrak haar, want kon het niet meer aanhoren. "Shht, Tineke.. Jij bent alles behalve een mislukkeling, jij bent het meest geweldige meisje dat ik ken", probeerde ik haar zelfvertrouwen wat op te krikken. Met grote ogen keek ze me aan. "Hoe bedoel je meest geweldige meisje dat ik ken?", vroeg ze ondertussen al wat zelfzekerder. "Kom is mee naar buiten..", zei ik haar en trok haar zachtjes mee aan haar arm. Ik nam nog snel haar jas en trok haar dan verder naar buiten. Eerst sloeg ik de jas over haar en daarna mijn arm. "Wat bedoelde je daar nu mee?", vroeg ze een beetje ongeduldig en benieuwd, ze wou het blijkbaar echt graag weten. "Daarmee bedoel ik dat je geweldig bent, en dat je de laatste tijd meer en meer bent beginnen betekenen voor mij. Het enige probleem is dat ik niet weet of het vriendschappelijke gevoelens zijn of dat ik meer wil dan vrienden zijn. En ik weet dat jij waarschijnlijk niks voor mij voelt, maar ik moest het gewoon zeggen", zei ik heel zachtjes, zo zachtjes dat je het bijna niet kon horen. We hadden ons intussen op één of ander bankje gezet in het park, dat hier zo goed als om de hoek lag. "Da-dat is niet waar.. Ik heb gelogen tegen Anna, ik heb haar verteld dat ik niets speciaals voor jou voelde, maar dat is gelogen, ik voel zoveel meer voor jou. Koen, ik, ik ben verliefd op jou..", keek ze me hoopvol aan. "Kom hier..", Koen drukte me dicht tegen hem aan en gaf een kus op mijn haar. "Tineke.. Ik, ik zou op dit moment niets liever doen dan je kussen en kunnen zeggen dat je de mijne bent, geloof me. Maar, maar ik kan Anna niet bedriegen.", zei ik met waterachtige ogen, ik was helemaal geëmotioneerd geraakt. "Nee, Koen.. Dat mag je inderdaad niet doen, haar bedriegen zou niet oké zijn. Maar, maar betekend dat dan dat er misschien een kans in zit voor ons?", vroeg ze twijfelend. "Ja, misschien wel ja.. Maar ik moet eerst zeker weten dat het meer is dan vriendschap dat ik voel voor jou, maar..", bracht ik uit. "Maar wat?", vroeg Tineke terwijl ze rechtop kwam zitten en zich terug neerlegde met haar hoofd op mijn schoot. "Maar ik denk dat ik al weet wat mijn gevoelens voor jou betekenen", lachte ik, het was best een grappig zicht om haar daar zo te zien liggen. Nog een hele tijd bleven we zo liggen en genoten van de sterren.