Voor eeuwig in jouw armen

Hoofdstuk 33

TINEKE POV
Er verschrikkelijk, maar herkenbaar gebieb vulde de kamer met zijn luide geluid. Al horend hoe Koen iets mompelde, verduidelijkte ik het voor hem. "De wekker schat, dat is de wekker", vertelde ik hem. Hij wist natuurlijk niet dat mijn wekker zo'n geluid maakte. Met een druk op de wekker stopte hij met geluid maken. "Wat voor rare wekker heb jij", mompelde hij en draaide terug om. "Die wekker gaat af met een reden, he", sprak ik terwijl ik de slaap uit mijn ogen wreef. Ik sloeg mijn arm om hem en trok zijn lichaam dichter tegen het mijne aan. "We moeten gaan werken vandaag, he", fluisterde ik zachtjes in zijn oor. "Mhmm.. Goeiemorgen trouwens", sprak hij. Een zachte kus drukte ik op zijn voorhoofd, maar al snel nam hij mijn hoofd vast en drukte zo mijn lippen op de zijne. Zachtjes grinnikte ik. Na enkele kussen besloot ik toch van hem af te gaan. "Ik ga mij douchen", sprak ik en sloeg het deken van me af. "En ik ga mee", vervolgde hij mijn zin. Al grinnikend liet ik mijn hoofd op zijn schouder vallen.

Een halfuurtje later kwamen we aan op kantoor. Met Koen's hand in mijne liepen we de refter binnen. "Ah, onze tortelduifjes se", lachte Brigitte. Ik stak mijn tong uit naar haar, waarop ze begon te grinniken. Enkel Brigitte en Eric, moesten buiten ons werken vandaag. "En hoe gaat het nu met jullie?" vroeg ze oprecht geïnteresseerd. "Eigenlijk heel goed, he schat", antwoordde ik en keek in zijn richting. "Jah, echt geweldig. Zo geweldig dat ik gisteren nog een klap gekregen heb", reageerde hij sarcastisch. Met grote ogen keek Brigitte ons aan. "Tineke.. Heb.. Heb jij Koen een mep gegeven?" vroeg ze ongelovig. "Tineke niet nee, Anna, mijn ex", antwoordde Koen snel. "Ah", reageerde Brigitte. "Hoezo? Slaagt die jou zomaar uit het niets?" mengde ook Eric zich nu met het gesprek. "Jah nee.. Ik had haar de waarheid verteld en kwam mijn spullen halen om te vertrekken", antwoordde ik eerlijk. Eric begon te lachen, maar dat stopte al snel toen Brigitte hem streng aankeek en met haar hand op zijn arm sloeg. Met een glimlach keken Koen en ik elkaar aan.  Een gênante stilte volgde en om maar over iets te beginnen, begon ik over de chef. "Seg, is de chef nu niet laat?" vroeg ik. Brigitte wou net haar mond openen, maar al snel verscheen hij. "Wat is dat hier over mij?" vroeg hij met een geheimzinnige glimlach. "Ah, dat je wat later bent dan gewoon", antwoordde ik toch wel beschaamd. Hij grinnikte. "Bon, euh.. Jullie mogen allemaal op patrouille, maar euh, Koen en Tineke kan ik jullie nog even spreken?" vroeg hij en deed teken naar Eric en Brigitte dat ze de refter mochten verlaten. Brigitte knikte en verliet samen met haar partner de ruimte. "Wat is dat nu eigenlijk tussen jullie? Jullie zijn een koppel zeiden jullie aan zee, maar wat is dat nu met Anna? Leg het een keer uit.." ging hij voorzichtig verder. "Euh, wij euh...", begon ik maar al snel kwam Koen ertussen. "Ik heb gebroken met Anna. Ik ben vertrokken bij Anna om samen met Tineke te kunnen zijn", nam hij het fier van mij over. Met een glimlach keek de chef ons aan. "Ik ben fier op jullie, jullie zijn echt voor elkaar gemaakt. Ik had het wel zien aankomen hoor, tussen jullie", reageerde hij. Fier keken we hem aan. "Dankjewel voor je begrip", antwoordde Koen. "En als u ons wil excuseren, wij moeten van onze chef op patrouille", lachte hij en sprak tegen de chef. "Onnozelaar", lachte de chef met hem en liet ons de refter verlaten. "Dat ging goed he", keek ik fier en verliefd naar Koen. "Heel goed", reageerde hij en gaf mij een vuistje dat ik met plezier aannam.

We zaten nu al de hele dag in onze anonieme wagen en hadden nog geen enkele inkomende oproep gehad. Binnen een uurtje was onze shift al gedaan. "Dat gaat gemakkelijk vandaag", sprak Koen. Maar nog voor hij zijn woorden goed kon uitspreken onderbrak de dispatch hem. "Dispatch voor alfa 210", klonk het. "Alfa 210 luistert, over", reageerde ik. "Er is een oproep gekomen vanuit de bibliotheek. Er zou daar een jongen zijn van rond de zestien jaar die mensen pijn doet met een knuppel", klonk het uit de radio. "Wij begeven ons asap naar de bibliotheek, over", antwoordde ik en stak de radio terug weg. Met een bezorgde blik keek Koen me aan en drukte de gaspedaal nog wat harder in. "Zestien jaar en al zo'n fratsen uithalen", klonk het boos, maar ook bezorgd uit Koen's mond. "Daar zit zoizo meer achter", reageerde ik. Enkele minuten later kwamen we aan bij de bibliotheek. Ik legde mijn hand op Koen's schouder en met onze wapens naar voren gericht liepen we voorzichtig de bibliotheek binnen.

Oke okeee, sorry dat jullie zolang op dit nieuwe hoofdstuk hebben moeten wachten en sorry dat het zo kort is, maar ik moet jullie iets vertellen. Kijk, zoals sommige van jullie mss wel weten heb ik een fanaccount op instagram (teambuurtpolitie) en euhh, ik probeer daar de laatste tijd meer werk en tijd in te steken en ik merk ook dat het werkt. Wat dus wil zeggen dat ik minder tijd heb om te schrijven. Ik stop zeker niet met schrijven en ook niet met dit boek, het is gewoon dat ik veel liever bezig ben met foto's bewerken en filmpjes maken ipv schrijven. Ik ga vanaf nu nog 1 keer per week een deel posten, op vrijdag om 18h.. Ik hoop dat jullie het allemaal respecteren en begrijpen en ik denk dat dit voor iedereen leuker is.. Ik beloof dat mijn hoofdstukken langer en beter zullen worden en neem anders ook eens een kijkje op mijn fanaccount, dan kunnen jullie daar eens zien in wat ik al mijn tijd steek..😅 Alvast bedankt voor jullie begrip en tot vrijdag!!😉