Ruhumdan Bir Parça

¤1¤

"Defne!Hadi uyan kızım.İlk günden okula geç kalmak istemezsin değil mi?Hadi kızım kalk artık.Sayende bende işe geç kalacağım"

Rüya mı gerçek mi olduğunu anlayamadığım annemin sesiyle yatakta doğruldum.Dün gece fazla yürümüş olmalıyım ki bacaklarım zonkluyordu.Yüzümü buruşturup gözlerimi ovaladım.Gözlerimi açtığımda karşımda su bayrağıyla bana doğru yaklaşan Umut'u görmeyi beklemiyordum tabiki."Uyandın mı?Tüh bende B planını uygulamaya geçiyordum.Yine kurtuldun şanslı zilli ."

Elindeki su bardağını alıp tek nefeste bitirdim.Çok susamış olmalıydım."Ablanla düzgün konuş yoksa ben sana göstereceğim zilliyi.Annem niye bağırıyor böyle acelemiz mi var bi uyutmadınız insanı ya."

Canımdan çok sevdiğim yatağıma sevgilim gözüyle bakıp tekrar onla sarmaş dolaş olacağım derken beyin hücreleri eksik olan canım!kardeşim Umut üstüme atlayıp saçlarımı karıştırmaya başladı."Bugün okulun ilk günü unuttun herhalde kalk hadi annemin biryerleri çatladı bağırmaktan"Hızla yataktan kalktım ve banyoya koştum.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra yeni üniformalarımı giydikten sonra kahvaltı için aşağı indim.Annem kahvaltıyı hazırlamış,masanın üstüne de bir kağıt bırakmıştı.'Kızım kahvaltınızı doğru düzgün yapın okula geç kalma çıkmak zorundaydım işe geç kaldım sizi seviyorum.'

Annem doktordu.Bu yüzden sıklıkla evde olmazdı.Beni geçirmek için özellikle nöbetini başka birine devretmişti fakat ben her zamanki uykumdan uyanamamıştım.Kahvaltımı doğru düzgün yaptıktan sonra vakit kaybetmeden okula gittim.Tabikide çoktangitmiş olduğunu düşündüğüm Aylini karşımda girmeyi beklemiyordum. Yüz ifadesi normalden çok biraz daha geç kalsaydın ağzına terlik sokacaktım der gibiydi.Bu yüzden ayaklarımı götüme vura vura yanına koştum.

"Çok geç kalmadım değil mi?"Hayır dercesine başını salladı."Ağaç oldum o kadar"O kadar geç kalmışmıydım gerçekten.Uzgun olduğumu belli etmek için canavara benzeyen şirin suratımı yaptım."Bunu yapınca şirin olduğunu düşünmüyorsun değil mi?"Herkeste olurken bende olmayışı beni güldürdü."Hadi gidelim.Insallah aynı sınıfa düşmüşüzdür."Umarım aynı sınıfta olurduk çünkü bu okulla tek kişiyi bile tanımıyordum.

"Kızım sen beni hiç tanımamışsın.Benim garantici bir insan olduğumu bilmiyor musun?Babam halletti o işi sadece müdürden sınıfımızı öğreneceğiz o kadar."Pek şaşırdığım söylenemezdi aslında.Aylin böyle biriydi işte işini asla sonraya bırakmaz.Cok istediğimden babasına rica etmiş olmalı çünkü babası torpil işlerinden asla hoşlanmayan çok disiplinli biridir.

"Babana ne kadar yalvardın doğruyu söyle yoksa baban böyle işler yapacak biri değildir ?Yoksa yoksa benim için mi ?Ah kuzum yapma böyle beni duygulandırıyorsun."Şamata yapıcaz derken dersi kaçırdığımız aklıma gelince bi koşu müdürün yanına vardık.

"Siz yeni gelen öğrenciler misiniz?"Ağzımın suyunun aktığını umarım fark etmemişsindir müdür beyciğim aksi taktirde aşk itirafı yapacağım.

Benden bir farkı olmayan Aylini hemen buradan çıkartmam gerektiğini anlayınca işleri hızlıca halletmem gerektiğini anladım."Evet hocam.Ama ders basladi sanirsam.Sizden sınıfımızı öğrenmek için gelmiştik."Hadi bir an önce söyle yoksa Aylin seninle anında nikah basabilir müdür beyciğim.

"Kızlar sınıfınız 11/B.Umarim sizden şikayet falan duymam.Yeni geldiğiniz için ayrıcalık yapacağımı düşünmeyin sakın."Bir kaç dakika boyunca nasihat dinleyip sonunda sikayet duymayacağını temenni ettikten sonra nihayet kapıdan çıkabilmiştik.

"Yok kızım olmaz böyle.Benim bu adama acilen nikah basmam gerekiyor.Hem sert hem yakışıklı en sevdiğim."deyip göz kırptı.Birinci kural eğer Aylin size muzip bir şekilde göz kırpmışsa oradan arkanıza bakmadan uzaklaşmanız sizin hayırınıza olacaktır."Doğrudur kankacım ama belkide şansını sınıftaki çıtırlardan yana kullanmak istersin?"Ellerini çırpıp yerinde hoplayan Aylini elinden tutup doğru sınıfa sürükledim.