Nadia pov;
De volgende middag zit kaj naast me op de bank. Het is even stil. Best wel ongemakkelijk dit. Niemand die weet wat ze moeten zeggen. 'Het spijt me' zeg ik na een lange tijd en kaj kijkt op. 'Ik had jou moeten geloven en niet abby' ga ik door en kaj zucht. 'Ik snap je wel, het was een lastige toestand want abby was je beste vriendin' zegt kaj en ik zucht. 'Ja was idd. Maar dat geeft niet het recht dat ik zomaar zo tegen je moest uitvallen' zeg ik en kaj kijkt weg. 'Ik was gewoon bang dat ik je zou verliezen. Nog steeds eigenlijk' zeg ik eerlijk en kaj pakt me handen vast. 'Maar nadia. Dat gaat nooit gebeuren, ik hou van jou en van niemand anders' zegt kaj en er valt een traan over me wang. Kaj ziet het en veegt hem weg. 'Maak je geen zorgen nadia. Niemand haalt ons uit elkaar zelfs abby niet' zegt kaj en glimlacht. Ik glimlach terug en knuffel hem. 'Als er iets is moet je dat met me bespreken schat' zegt kaj en ik knik. 'Voortaan zal ik dat doen' zeg ik en kaj knikt. 'Goedzo. Is alles weer goed' vraagt kaj en ik knik. Dan zoent kaj me. Ik trek me langzaam terug en kaj glimlacht. Dan gaan we op de bank liggen. Kaj slaat zijn armen om me heen en we kijken naar het plafond (wat heel interessant is 😂). Langzaam val ik in slaap.
