Nadia pov:
De volgende ochtend heb ik besloten om naar me oude dansschool te gaan. Ik moet weer even me hoofd leegmaken en dat lukt me alleen door te dansen. Jep ik dans al een paar jaar. Alleen niemand weet dat. Bepaalde dingen moet je gewoon voor je houden. Ik kleed me makkelijk aan en eet wat cornflakes. Daarna fiets ik richting me dansschool. Ik loop een zaal in en leg me spullen neer op de grond. Dan doe ik de radio aan en begin wat warming up oefenen. Daarna begin ik met het echte werk (dansen dan he 😊). Dan word ik gebeld. Ik loop naar me telefoon en neem zonder te kijken op.
Nadia; hallo met nadia?
Kaj; met kaj. Hang alsjeblieft niet op
Nadia; wat moet je kaj?
Kaj; je moet abby niet geloven. Ze doet dit om te stoken
Nadia; waarom zou ik dat moeten geloven?
Kaj; kom op. Nadia je weet dat ik van je hou
Nadia; ik heb tijd nodig. Tot die tijd laat je me maar met rust
Ik hang op en ga weer verder met dansen. Dan sta ik voor de spiegel. Ik kijk mezelf aan en merk dat ik huil. Wat een stress allemaal. Ik moet echt een keer ontspannen. Ik pak me spullen en fiets naar huis. Eenmaal thuis pak ik me laptop en zoek een vakantie. Misschien is het gewoon handig als ik een paar dagen wegga.
