Nadia pov:
We zijn alweer 2 weken verder. Kaj is nog steeds ontvoerd en ik sluit me nog steeds op in me kamer. Sinds ik die foto kreeg heb ik me opgesloten. Ik ben zo bang dat er iets is gebeurd. Ik hoop dat ze kaj snel laten gaan.
Kaj pov;
Nog steeds ben ik ontvoerd. Ze slaan me elke dag. En ik weet nog steeds niet wie het is. Ik mis mijn meisje. Wat zij nu allemaal doormaakt. Ook al is zij vrij en ik niet. Ik heb liever dat ik dit moet doormaken dan dat nadia dat door moet maken. Dan komt die persoon weer binnen. Die persoon maakt zijn riem los en slaat ermee op me rug. Ik schreeuw het uit en die persoon lacht. Dan draait die me weer om. Hij doet zijn masker af en ik schrik als ik zie wie het is.
Nadia pov;
'NADIA KOM NOU, JE MOET WAT ETEN' schreeuwt samuel die voor me slaapkamerdeur staat. 'NEE IK BLIJF HIER' roep ik huilend en samuel zucht. Even later hoor ik hem weer naar beneden lopen. Ik ga rechtop zitten en bekijk mezelf in de spiegel. Ik schrik als ik zie hoe ik er uit zie. Ik wist dat ik er erg aan toe was maar zo erg?
Kaj pov;
'Jij' vraag ik boos en die persoon lacht. 'Hoe kan je' roep ik en ze lacht. 'Tja had je me beste vriendin maar niet in de bak moeten laten komen' zegt kelly (mijn ex, lindy's beste vriendin). 'Die bitch van jou moet dood' roept kelly en ik rol met me ogen. Dan laat ze me een foto zien. 'Je meissie is depressief kaj. Nog even en dan heb ik mijn zin. En dan laat ik je pas gaan' lacht kelly en ik grom. 'Laat mijn meisje met rust' roep ik en ze lacht. 'Oh geen zorgen. Dat komt nog wel' zegt ze en ze gaat op me schoot zitten. Ze begint me te zoenen. Ik probeer tegen te stribbelen maar het lukt niet. Dan gaat ze met haar handen naar mijn broek. Ik probeer haar te stoppen maar ze gaat door. Kelly lacht vals en ik laat een traan vallen.
