Η πριγκίπισσα του

3- Το ταξίδι της..

3- Το ταξίδι της...

Η Βομβάη καλωσόρισε τα δυο κορίτσια. Χαρούμενες και οι δυο με όσα αποκόμισαν δεν μπορούσαν να χορτάσουν με τίποτα κάθε σοκάκι, κάθε γειτονιά από τις πιο επικίνδυνες όσο και τις πιο τουριστικές Αυτό το ταξίδι ξεπέρασε κάθε προσδοκία, ταξίδι ζωής το ονόμασαν και πράγματι θα τις στιγμάτισε με διαφορετικό τρόπο Ήταν ο τελευταίος σταθμός, αυτή η μεγαλούπολη των αντιφάσεων, των πλούσιων και των φτωχών, με μεγάλη οικονομική δύναμη και σίγουρα έναν διαφορετικό τουριστικό προορισμό. Οι συνθήκες διαβίωσης είχαν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια. Η Ινδία μια πυκνοκατοικημένη χώρα άνοιγε τα φτερά προς το δυτικό κόσμο και η Βομβάη αποτελούσε ένα λιμάνι, τη δίοδο, την επικοινωνία προς τις άλλες χώρες.

Σαφώς η χώρα της, με τη διαφθορά, την εγκληματικότητα δεν αποτελούσε σαφές μέτρο σύγκρισης και όμως σε αυτή την πόλη ένιωθε ασφάλεια. Κάθε φορά καθόταν σε διάφορα σημεία και ζωγράφιζε κομμάτια της, παντού έβλεπε χρώμα, μέσα από τις παραδοσιακές φορεσιές. Σε μια κοινωνία η οποία η οικογένεια έπαιζε πρωταρχικό ρόλο, πατριαρχικές κατά βάση αλλά και όμως οι γυναίκες έκαναν κουμάντο με απίστευτο μεθοδικό τρόπο. Η παράδοση ήταν ύψιστης σημασίας, διατηρούσαν τα ήθη και τα έθιμα, τα στερεότυπα ενώ τόσο η θρησκεία αλλά και η ιστορία έπαιζε καταλυτικό ρόλο. Το παρελθόν απλώνονταν σαν την ομίχλη στα στενά σοκάκια το βράδυ και το παρόν έφερνε το φως με τις πρώτες ηλιαχτίδες. Διασκέδαζαν με το καλό φαγητό, την απλότητα, τις αντιφάσεις, το φρενήρη ρυθμό ζωής και για το γεγονός πως υπήρχαν κανόνες αλλά τα πάντα φάνταζαν πολύ άναρχα. Οι μυρωδιές των καρυκευμάτων, οι φωνές των παιδιών, τα γέλια των γυναικών ταξίδευαν τον επισκέπτη πίσω στο χρόνο. Δεν ήταν μονάχα η κουλτούρα, ο τεράστιος πολιτισμός, οι επιβλητικοί ναοί, τα ήθη και τα έθιμα αλλά η νοοτροπία αυτού του λαού που τις συνεπήρε.

Την τελευταία μέρα πριν τη καταθλιπτική αναχώρηση αποφάσισαν να χαζέψουν δεξιά και αριστερά παρόλο την υπερβολική ζέστη. Δίχως κάποια σχέδια ή χάρτη στα χέρια. Επιθυμούσαν και οι δυο να δοκιμάσουν κάτι νέο.

Η Βαλέρια επιτάχυνε το βάδισμα καθώς πρόσεξε κάτι που την ενθουσίασε.

Η Καταλίνα αντέδρασε εξουθενωμένη. "Σταμάτα να τρέχεις!"

"Άσε το μυαλό σου να σε ταξιδεύει φίλη!" ξεστόμισε η καθηγήτρια της γιόγκας.

"Ναι ξέρω διαλογισμός και χαλάρωση, διεύρυνση των οριζόντων και αναζήτηση της ελπίδας" την πείραξε καθώς κοντοστάθηκε για λίγο πίσω της. "Δεν αντέχω άλλο..." φώναξε η Καταλίνα της οποίας τα ρούχα κολλούσαν πάνω της.