Değişen Hayatım

Birgün biri geliyor birşeyler anlatıyo ve tüm hayatımı alt üst edip gidiyor hiçbirşey olmamış gibi devam ediyor.Ama ben...

O günden sonra yaşadıklarım dünya üzerinde hiçte sık rastlanan hatta rastlanan şeyler değil.Bir kere ruh hali öyle değişken oluyor ki depresyon desen değil bunalım desen değil.Hani bazen sinirlerin bozulur sebepsizce gülersin ya öyle işte ama bazen değil her an...En azından ben gülüyorum.Benim yerimde kim olsa ağlardı her iddiaya varım.

Halimi gören anlat ne oldu diyor.Herkese anlatabilicem bişey de değil.Sadece birine anlattım,en yakınıma,İKİZİME...Ama o da sıradan herhangi biri gibi takma dedi.Gerçi beni anladı biliyorum hatta hayatta beni anlayan tek insan o.Öz ikizim olsa anca bu kadar anlardı.

Her anlat diyene farklı bişey uydurmaktan da yoruldum.Gücüm kalmadı artık hiçbişey için.Yaşadığım olaylar sanki yaşam enerjimi çekip aldı benden.Ne bir iş yapasım geliyor,ne bir yere gidesim geliyor,ne de okula gidip o insanların yüzünü göresim...Ama evde kimsenin bişeyden haberi yok onlar anlamasınlar diye köşe bucak kaçıyorum ailemden;annemden,babamdan,kardeşimden...Hergün neden gözlerim dolarken güldüğümü açıklamak için yeni bir sebep buluyorum...Bahane kalmick alatmak zorunda kalıcam diye çok korkuyorum çok...Sırf onlar anlamasınlar diye hergün okula gidiyorum onlarla yüzyüze olacağımı bile bile,onları göreceğimi,onlardan kaçamayacağımı bile bile gidiyorum...

Bir de şey var hani bu eşşeğin sevmediği ot burnunun dibinde biter layı varya hıh işte bende kesin eşşeğim.Ne kadar sevmediğim ot varsa hepsi burnumun dibinde bitiyor...Ben görmiyim,karşıma çıkmasın,karşılaşmiyim derken daha çok karşıma çıkıyolar her dakka yanımda bitiyolar...

Örnek,18 Mart : Hava soğuk toplu tören yapılmayacak ama program düzenlenecek konferans salonunda.Bizim hiçbişeyden haberimiz yok.Dersin başında müdür yardımcısı geldi sınıfı konferans salonuna götürdü.İnerken sanki malum olmuş gibi ''İnşalah 11'ler gelmemiştir.''dedim.Evet gelmemişlerdi ama ''O''nlar hariç 11ler...O anki kadar çağresiz olduğumu hatırlamıyorum ben.''O''nlar görevliler,sunum yapacaklar.Sahnenin önünde ayaktalar.İşe bak ben sahneden en rahat görülen ön sayılabilecek bir yerdeyim ve başka bir yerde özellikle arkalarda boş yer yok!Napim mecburiyet oturdum.Ama nasıl diken üstündeyim.Kafamı az sola çevirsem yüz yüze geliyoruz.Gözüm habire kayıyor o tarafa.Artık fark ediptemi baktı öylesine bakınırken mi denk geldi yoksa bilerek mi baktı bilmiyorum ama bir kaç kez baktığını gördüm e tabi bu olurken de göz göze geldik.Takmicam,normal biriymiş gibi davranıcam diyorum herseferinde ama olmuyo işte.Kaşılaşınca,göz gözze gelince falan ne dicemi ne yapıcamı elimi kolumu nereye koyucamı nasıl davranıcamı şaşırıyorum herşey karışıyor.Sonra napıyosun sen kendine gel diyorum kendi kendime bi silkinip biraz toparlanıyorum ama olmuyo işte.Ama neyse yani sonuçta konu tam olarak bu değil.Sonuç olarak sunum yaklaşık bir buçuk saat sürdü ve onlar final grubuydu.Ben bir buçuk saat bi ona baktım bi hayatımı karıştırana ; orda bile güldüm.

Olayın kökünü tam olarak ne olduğunu anlatamam.En azından şu aralar.Ama hani bir laf vardır ağlanıcak haline gülüyor diye.Yaşadığım şey tam olarak bu.Öyle trajıkomik bişey ki...Anlatamam,ki anlatsam da anlayamazsınız.Hadi diyelim anladınız kesin inanmazsınız.Böyle birşey gerçek olamaz,nasıl olur,nasıl yani dersiniz.Ben bile hala kendi kendime anlatmaya çalıştığımda nasıl oluyo böyle bişey ya nasıl olur deyip duruyorum.

Kısacası hayatımı bu hale çeviern iki insan var.Biriyle aynı sınıftayım.Diğeri bizden biraz büyük,dediğim gibi 11.Aslında bu depresif halim daha çok bizim sınıftakinden ama öyle işte...

Yazacak anlatacak o kadar çok şey var ki...Ama ne gücüm,ne zamanım,ne de yetkim var.Çünkü bzı şeyleri yazmak için sadece ben olmam ve burada hesabımın olması yeterli değil.

Artık bundan sonra ne olur,be nasıl davranırım,nasıl devam ederim,naparım hiçbir fikrim yok.Ama şuan tek bildiğim uzun çok uzun bi tatile ve bu okuldan uzaklaşmaya,öğrendiklerimi yaşadıklarımı sindirip daha sağlıklı düşünmeye ihtiyacım var.Ama şu günlerde bunlar sadece hayalden ibaret.Çünkü sınav haftası...

Tam da sınav haftası oldu mu şimdi bu yaptığınız???

Hayat bana böyle davranıyo işte.Size daha iyi davransın.Siz de hep gülün benim gibi ama aynı sebeptan olmasın ;)