Dracula's Obsession

Chapter 3

Chapter 3
INVAINSION

Anastacia's Pov

Hindi pa rin nawawala ang inis na nararamdaman ko hanggang ngayon. Isama pa ang ebidensya ng tagpong iyon na mas nakapagpa-igting ng inis na meron ako. Ang katakot-takot na eyebags. They're fine, round and fluffy. Hihi.

The idea and the feeling of waking up earlier than the rising of the sun felt like hell. I look like a zombie who want to crawl back to bed. The zombies on plants vs. zombies, yung nagsasabi ng brains.

I didn't drive myself on waking up early. Someone wake me up and that someone is Karina. She bangged my door endlessly and helplessly. Naawa ako bigla sa pinto ko. Nagsisi ako bigla ng maalala kung sobrang lakas ko itong sinasara minsan.

She did woke up ng alas kwatro ng madaling araw tapos ginising ako ng alas kwatro y media. That was hellish.

Alam mo yung itsura ng mga nasasaniban? Yung si enchantress ng suicide squad. Maganda na sexy pa kahit nakakatakot yung powers. That's what I look like when I realize what on earth is happening. My hair was disheveled at papikit-pikit ako while shouting "kalangitan, pigilan niyo po akong tawagin si piccolo at ipadala itong talipandas na ito sa planet namek." Nawalan ako ng pakialam sa mga makakarinig ng mga sinasabi ko. Though wala naman akong paki kung may nakarinig man sakin.

Lupaypay akong bumangon. Halos nakikita ko pa sa nakabukas kung binta ang buwan sa kalangitan at mukha ako nitong pinagtatawanan ng walang humpay and if she is a human makikita ko siyang nakahawak sa kanyang tiyan dahil sa kakatawa. And if I see her doing so I'll give her a bold middle finger.

The moon is laughing and me? Lupaypay akong naglalakad papasok sa banyo ng kwarto ko at nilalabanan ang kama kung sobrang nakakahalina, ang unan kung kasing lambot ng mamon ng mondé at ang kumot kung dinowny ko pa ng kulay black kaya ang bango-bango.

Halos pagmumurahin ko siya ng sobrang lulutong pagkalabas ko ng kwarto ko, idinadahilan lang naman ng gaga sa akin na ayaw daw niyang malate ulit. Kung di ko lang napigilan ang sarili ko ay pinagsasakal ko na siya, like hello? Four thirty ng umaga malalate kana?  

Di ko alam kung tanga ba siya o nasobrahan siya sa talino. Think about it, alas kwatro palang ng madaling araw tapos late kana? Para na rin nitong sinabi sakin na may pasok kapag sunday.

Naiimagine ko pa hanggang ngayon yung pagpipigil na nararamdaman ko. Good heavens I want to throw knives to her. Imagine your dreamingly hugging your pillow tapos may bigla na lang kumalampag sa pinto ng kwarto mo. Naku mahabaging langit, mumuntikan na akong kumuha ng calibre kwarentay singkong baril.

The gigil mo si ako ay ganern na ganern. Your lovingly appreciating the beautiful creation of God.  The heavenly feeling of my pillows, the wanderlust on my dreams tapos may bida-bida na biglang sumira nun. Ahhhhhh, Voltes Fiveeee. Laser Sword. Hahahaha. Bajam, bajam, bajam.

Nagbuga ako ng hangin. Isa ang magising ng napakaaga sa pagsubok na araw-araw na kinahaharap ng mga mabunuting studyanteng kagaya ko.

For me minsan lang naman iyon but heaven knows that scenario almost ruined the world. Okay.. dahan dahan na okay.  O.a na naman iyon but see muntik ko ng tawagin ang mga kalaban ng avengers para maghasik ng lagim sa sanlibutan. Fine ruined the world is too much. Let's put it this way. It is the start of a freaking hell day.

Si gaga ay ngiting-ngiti. I want to be San Goku and make a kamehame wave with feelings so she'll fly away, out of my sight.

I mentally shook my head. Buti at yun lang ang naiisip ko at hindi pa si Bruce Banner. Dahil kung hindi kamehame wave ni San Goku ay smash ni Hulk ang kakaharapin niya. Hindi lang si Hulk pati na din ang agents of smash.