Just For You (KaiSoo)

Its Time To Say Goodbye

Chapter 16:

                       KAI's POV

Maaga akong nagising, naupo ako sa kama, naalala ko na naman si DO at ang mga sinabi ko sakanya.

tama ba ang mga ginawa at sinabi ko sakanya? eto na ang huling araw ko dito at pupunta nakong ibang bansa, dapat pa ba kong mag paalam sakanya?

Tumayo ako, napa buntong hininga wag na kai, tama na yung huling pag kikita nyo, hayaan mo na sila ng girlfriend nya pero may part pa din na napapa iling ako hindi mali eh, hindi naman ako nanggugulo o manggugulo, ang gusto ko lang magka ayos kami.

Sobra nakong naguguluhan, hindi ko na alam ang dapat gawin, nawala lang ang sa isip ko yun ng mag text sakin ang manager ng show.

[sms] be ready, we're going to fly at 8

-manager

ang aga pala ng alis namin, mabuti na din at nagising ako ng maaga.

Sa pag iisip ko, hindi ko namalayan ang oras hanggang sa tuluyan na iyong lumipas.

hala 6:30 na pala, kailangan ko ng mag asikaso, nag madali agad ako sa pag aasikaso.

Tapos na ang lahat, okay na, sumakay na ko sa cab.

[sms] where are you?

-manager

[sms/re] I'm on my way sir

-kai

[sms/re] okay, take care then

-manager

Napatahimik ako ng saglit, maya maya lang naalala ko na naman si DO.

ano ba kai, tama na, wag mo na syang isipin, kasalanan mo din naman kung bakit hindi mo sya nakakasama.

Nakita kong umilaw ang phone ko, tinitigan ko pero hindi ko napapansin ang pangalan, ng matauhan ako.

sehun? -kai

Binasa ko naman ang mensahe nya.

[sms] ingat kai, good luck, just do your best

-sehun

[sms/re] salamat, sana manalo

-kai

[sms/re] kaya mo yan! just always think positive

-sehun

Ngumiti lang ako, hindi ko napansin na nasa airport na pala ako, namulat lang ako ng kinatok ako ng manager sa bintana, bumaba na din ako.

hello, am I late? -kai

no, actually your just in time -manager

ayos buti na lang, ngumiti lang ako tapos nag lakad na kami.

kai, relax yourself, we still have 30 minutes before our flight -manager

o-okay sir -kai

don't worry, we are in private plane -manager

social, private plane pa, eh dalawa nga lang kami, bukod sa mga body guards nya, ibang klase, mayaman kasi -kai

kai are you okay? -manager

yes sir, don't worry about me -kai

good then -manager

I-I'm just reminiscing all steps on my mind -kai

oh great then, but don't stress yourself to much kid -manager

I know sir -kai

sometimes being more confident made you loose -manager

to be honest sir, I'm confident but not that much, still have the feeling of nervous -kai

much better kid -manager

thank you sir -kai

by the way how long will I be there sir? -kai

as long as you can win, you will stay long there up to finals -manager

okay sir, I got it -kai

so c'mon, lets go inside the plane, they must preparing by now, we only have 15 minutes more, are you ready? -manager

handa ka na nga ba kai? handa nakong lumaban pero hindi ko alam kung handa nako iwan si DO -kai

hey kai, what are you thinking? aren't you ready enough? -manager

no sir -kai

what? -manager

I-I mean, yes sir, I'm ready -kai

listen kai don't get so nervous -manager

I'm not -kai

then that's good -manager

Tapos pumasok na sya sa plane, sumunod na din ako, kaso ng pag tapak ko sa pintuan humarap ako sa labas.

paalam DO, alam kong sa pag balik ko, maaaring hindi na tayo tulad ng dati at maaring isa ka ng tanyag na chef pero kahit anong mangyari, mag ingat ka palagi -kai

hey kid! enough for doubt, get in, 10 minutes more -manager

Pumasok na din ako ng tuluyan sa loob, umupo na din ako, one seat apart.

be ready kid, we're now going to take off -manager

Naramdaman kong dahan dahan ng gumagalaw ang plane, sinilip ko ang labas.

eto na yun kai, paalam na talaga, hindi ko alam pero baka matagalan ako baka makabalik dyan -kai

Unti unti ko na lang pinikit yung mga mata ko, hanggang sa tuluyan na kaming makalipad.

------------------------------------

A/N: ang ikli ulit, sorry readers...promise sa ibang chapters talaga, feeling ko ang pangit ng chapter na to.