...Aman Tanrım iyimisiniz?!diye bir ses işitdim.Beynim durmuş hic bir şeyi algılayamıyordum...Yalnızca gözümün önünde beliren 'Mavi kelebekler'vardı...Etrafdakıları duymuyordum, her sey bulanıkdı...'Kendine gel dostum!'diye bağıran Carlonun sesini duydum son anda.Gözlerimi hafifce araladım,'Bırak beni,ben hak etdim ölmeyi'.Bu an yüzüme hic tanımadığım bir el dokundu.'Bayim sakın gozünüzü kapatmayın 'dedi.Hic tanımadığım bir ten ve hic duymadiğim o ses...Sanki yıllarca aradığım ama bulamadığım o yabancıya bakmak istedim.Kendimi zar zor toparladim ve gözümü son kez açıb o gece gibi kara olan gözlere bakdım.Sonra yeniden gözlerim kapandı,'Mavi kelebekler'ucuşdu gözlerimin önünde...Mavi,parlak kelebekler...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavi kelebek
General Fiction'Bazılarının hikayesi öldüyünde biter,benim hikayemse öldüyümde başladı'
