Sevipte kavuşamamaktı Aşk!

Sen Bana Hiç İnanmadın

En çok neye üzülüyorum biliyormusun? Beni anlamadığına, kendimi sana anlatamadığıma. İnanmadın bir türlü sevgime, ne yaptıysam inandıramadım seni. Oysa göze alamayacağım hiçbir şey yoktu benim senin için; "her şeyi, herkesi geride bırak, benimle gel" desen, gelmeyeceğimi mi zannediyordun? Sormazdım bile, nereye gidiyoruz diye, yeterki gittiğim yerde sen ol. Bir kere bile "seni seviyorum" demedin ya bana, bir kere bile aşk ile bakmadın ya gözlerimin içine, ona üzülüyorum. Yüz senede beklesem seni, hiç bir zaman benim olmayacaksın ya, o acıtıyor canımı, kurduğum hayallerin hep hayal kalacağına. Ve sadece o gerçekleşmeyecek hayallerimde sana sarılabilecem ya, ona üzülüyorum. Hiç bir sabah beraber uyanıp, hiç bir gece beraber uyuyamayacağız ya, o kanatıyor içimi. İçim içimi yiyor, yanımdayken bile elini tutamamak, bir yabancı gibi seninle konuşmak canımı acıtıyor. "Aşkım" diyemicem ya sana hiç bir zaman, el ele dolaşamıyacağız ya, "mutluyum" diyemicem ya hiç bir zaman, o zoruma gidiyor. Kendimi hep eksik hissedecem. Hani sana bir keresinde aşkı anlatmıştım ya, sende inanmamıştın, "bana kimseyi sevme demistin ya  benim seni ne kadar çok sevdigimi bile anlamamışsın ya", en çokta bu üzüyor beni. Çünkü ben sana sırılsıklam aşıktım, hem de senin inanamayacağın kadar.Kimsenin sevemeyeceği kadar dım sana seni seve seve bittim ben..