opowiadania smutnego chłopca

mogłem...

Gdy patrzę ze smutkiem
Na świat, myślę, że to mój koniec. 
Co noc krzykiem ze snu się wybudzam
A mój płacz przecina głuchą ciszę pokoju.
Człowiek nie może tyle czuć.
Umieram, o ile już nie umarłam. 
Czuję się jak w klatce, a jednak wolna. 
Którą z trzech dróg mam wybrać,
Którą podążać, żeby odnaleźć to, czego szukam,
Żeby dowiedzieć się, co to tak naprawdę jest. 
Widzę świat w ciemnych kolorach
A może w jasnych.
Lecz zdaję sobie sprawę, 
że mogłam coś zmienić,
W inną stronę podążyć. 
A w mojej głowie kryje się tylko jedno słowo. 
Mogłam...