The Antidote

-2-

"Ειμουν χαμένη κάπου στην κόλαση μαζί με τους διαβόλους να με περιπαίζουν. Η φλόγες ερχόντουσαν όλο και πιο κοντά μου θέλοντας να με πνίξουν! Ειμουν ομως ήδη διαλυμένη κανεις δεν θα μπορούσε να μου κάνει κάτι χειρότερο απο οτι μου εκανες εσυ. Όσες φορές σε σκέφτομαι νιώθω την κοιλιά μου να μαζεύετε, την καρδιά μου να πετάει οπως την πρώτη φορά που σε γνώρισα! Θυμάσαι; Η το πρώτο μας φιλι σε αυτο το πάρκο, στο ίδιο παγκάκι που κάθομαι τωρα. Πριν 3 χρονια υπήρχαν εδω κάτι τριαντάφυλλα κόκκινα ακριβώς δίπλα στο συντριβάνι, τωρα ομως μαραθηκαν σαν εμάς.
Ασε με να σε ρωτήσω ένα πράγμα πριν φύγω και θα σε αφήσω ήσυχο αν θελήσεις! " Μαγαπησες ποτε όσο σαγαπησα εγω;" σε παρακαλώ απάντησε μου " Σαγαπησα όσο μαγαπησες και εσυ" και μετά μην φύγεις μην με αφήσεις να σε εγκατάλειψω, δεν θελω να το κανω! Τα δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπο μου. Ειναι ψέμα ομως έτσι; Όλα αυτά που φαντάστηκα ηταν ψέματα! Και το ήξερα ομως δεν ειχα δύναμη να το πω ήξερα πως κάτι χαλάει σιγά σιγά ομως φοβόμουν οτι θα σε χάσω. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς εσένα πίστεψε με. Οταν κλείνω τα ματια μου δεν βλέπω τίποτα διότι φοβάμαι να δω το αυριο μου χωρίς το αυριο σου εκει!
Τωρα πρέπει να ερθω να σου μιλήσω, να σου ζητήσω εξηγήσεις για όλα αυτά τα χρονια που έχασα εξαιτίας σου! Όλα αυτά τα χρονια που πετάξες στα σκουπίδια. Πρέπει να σηκωθώ απο το παγκάκι να μαζεψω απο κάτω όλα αυτά τα δάκρυα που κύλησαν εξαιτίας σου να πάρω την περηφάνια μου απο το χέρι και να βγω απο αυτο το καταραμένο πάρκο που κάθε του γωνία μου θυμίζει εσένα. Ειναι δύσκολο ομως ξέρεις γιατί; Διότι οταν θα σε δω θα χαθω! Τα πόδια θα αρχίσουν να τρέμουν η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή τα δάκρυα θα αρχίσουν να τρέχουν και εσυ θα εισαι εκει αδιάφορος οπως πάντα. Δεν θα μπορέσω να σου πω τίποτα απο αυτά γιατί κάθε φορά που σε βλέπω κάθε μέρος του σώματος μου λιωνει για παρτυ σου! Για εναν μαλακα που το μονο που έκανε ηταν να κλέψει και την παραμικρή ακτίνα φωτός που ειχα."

Θυμάμαι κάθε στιγμή που πέρασα μαζί σου, κάθε μας όνειρο, κάθε μας τσακωμό μέχρι και της πιο χαζές λεπτομέρειες θυμάμαι.
Σήμερα ένιωθα ελάχιστα καλυτερα, ειμουν ομως αδύναμη, κουρασμένη, πληγωμένη νιώθω ακόμα ένα τεράστιο κενό μέσα μου. Πήγα στην κουζίνα έφτιαξα μια κούπα μεγάλη καφέ και τωρα κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου πίνοντας λίγο λίγο απο το καφέ μου. Το δωμάτιο μου φαίνεται τοσο άδειο χωρίς της φωτογραφίες μας. Θυμάμαι ειχες έρθει σπίτι μου και κολλήσαμε παντού φωτογραφίες μαζί μας. Ακόμα μου έρχονται αναμνήσεις! Της θυμάμαι μετά της διαγράφω για πάντα απο το μυαλό μου! Θελω να σβήσω οτι εχει σχέση μαζί του δεν θελω ουτε να θυμάμαι το όνομα του! Άφησα την κούπα στο γραφείο μου, ανέβηκα στο κρεβάτι και έπεσα για ύπνο.

"Ειμουν μπροστα απο το σπίτι του. Σίγουρα θα έκανε πρόβες στο γκαράζ με το συγκρότημα του τέτοια ωρα. Μετά απο όλους αυτους τους συλλογισμους στο πάρκο βρήκα την δύναμη να σταθώ μπροστα του οπως δεν με ξανά ειδε ποτε σκληρή χωρίς να με ενδιαφέρει πια τίποτα!
Περπάτησα μέχρι το γκαράζ του χωρίς να σκέφτομαι ουτε της συνέπειες που θα ακολουθήσουν, χωρίς να ακούω την καρδιά μου που μου έλεγε "Μην το κανεις, θα πονεσεις". Έφτασα! Ειμουν εκει, μπροστα του βλέποντας τον να κρατάει την Στέλλα πάνω στα πόδια του. Άρχισα να νιώθω τα πόδια μου να λυγίζουν και τα ματια μου να γεμίζουν δάκρυα.
Πρώτα με ειδε ο Έντι. Σταμάτησε αμέσως να παίζει στην κιθάρα του, την άφησε σε μια γωνία και έκανε νόημα με το κεφάλι του στον Μάρκο να βγούνε έξω. Αυτή σηκώθηκε απο τα πόδια του και τους ακολούθησε. Σε άλλες συνθήκες θα μπορούσα να ρωτήσω " Τι κάνει αυτή η ηλιθια εδω;" Και να μου απαντήσει "Ειναι μια φίλη μωρό μου μην ζηλευεις!" Μετά να με αγκαλιάσει και εγω να κανω νάζια. Ομως δεν κρυβόμαστε πια δεν παίζουμε παιχνίδια.
Έμεινα μονο εγω και αυτός. Τον κοιτούσα επίμονα ελπίζοντας πως θα του ταρακουνησω έστω και ένα μικρό μέρος της καρδιάς του. Να πονέσει έστω και λίγο έτσι οπως πονάω εγω. Πήγα πιο κοντά του
- Ειναι αλήθεια; τον ρώτησα κοιτάζοντας τον στα ματια.
Αυτός με κοίταξε χωρίς να απορεί χωρίς να φανεί έστω και λίγο ταραγμένος! Σηκώθηκε απο την καρέκλα και ήρθε κοντά μου.
- Τι εννοεις; Είπε παίζοντας τον ανηξερο
Άρχισα να νευριάζω. Με κορόιδευε ακόμα και τωρα!
-Τι τι εννοώ; Είπα και τον έσπρωχνα. Ειναι αλήθεια πως τοσο καιρό με κορόιδευεις με αυτή την ηλιθια; ΕΕ; ΑΠΑΝΤΑ! Ειναι αλήθεια;
Αυτός μου έπιασε τα χέρια τα κράτησε μερικά δευτερόλεπτα κοιτάζοντας με και τα άφησε. Έπιασε με της παλαμες το κεφαλι του προχώρησε λίγο και άρχισε να βαράει τον τοίχο. Γύρισε αμέσως και ήρθε ξανά κοντά μου, προσπάθησε να ηρεμήσει.
- Η σχέση μας τελείωσε εδω και 2 μήνες! Δεν καταλαβαίνω γιατί ήρθες μέχρι εδω τα πράγματα ειναι ξεκάθαρα.
Τον κοίταγα με αηδία " Εδω και 2 μήνες;" " Πριν 1 μήνα μου ειπες πως μαγαπας, δηλαδή ηταν ψέμα; Πριν 1 μήνα με πείρες τηλέφωνο λέγοντας μου πως σου λείπω." Τι εννοεί πριν 2 μήνες; Ένιωθα τα ματια μου να βουρκωνουν ξανα. Άρχισα να απομακρύνομαι, δεν ειχε νόημα, δεν τον ενδιέφερε οτι και αν έλεγα.
- Οκ κατάλαβα. του είπα με την δύναμη που μου απέμεινε.
Γύρισα και έφυγα αφήνοντας πίσω 3 χαμένα χρονια απο την ζωή μου.
Περπατούσα χωρίς να εχω συνειδητοποιήσει ακόμα τι εχει γίνει. Η λέξεις του γύριζαν στο μυαλό μου, εδω και 2 μήνες δηλαδή ζω στο σκοτάδι. Δεν μπορούσα πια να περπατήσω έπεσα κάτω και άρχισα να κλαιω. Φωναζα και χτυπούσα το χώμα, λες και μου έφτεξε σε κάτι. Πονούσε η καρδιά μου τοσο πολύ ηταν λες και ήθελε να βγει απο μέσα μου. Κοιτούσα τα αστέρια ήθελα να με πνίξουν, να χαθω μέσα τους για πάντα.
Μίσησα αυτόν, εμένα, την αγαπη μας, τα τραγούδια μας, τα μέρη που είμασταν μαζί! Εκείνη την νύχτα μίσησα τα πάντα όλα αυτά που είχαν σχέση μαζί του."