Gözlerin gözlerime temas ettiğinde ne oluyor biliyor musun?
Elim ayağım titriyor.
Zaman duruyor ve tek odak noktam sen oluyorsun.
Güneş oluyorsun mesela.
Yaşama sebebim...
Tek farkın ne biliyor musun?
Güneş bile yakmıyor bu kadar beni,sen nasıl beceriyorsun?
Ay oluyorsun.
Karanlıktaki gece lambası gibi.
Sana bakınca korkmuyorum, huzur doluyor içim.
Ama sen bakıyorum ayıda geçmişsin.
O gibi sabah olunca kaybolmuyorsun.
Her zaman sol yanımda buluyorum seni.
Bana bakıp gülümsüyorsun.
Sonra yine gözlerin gözlerime temas ediyor...
Kutup yıldızım oluyorsun.
Sarılıp uyuyorum sana,doyamıyorum.
Yolumu buluyorum.Yolum sen oluyorsun.
Mevsimim oluyorsun.
Kış olup,buz duvarlarını örüyorsun.
Yaz olup içimi ısıtıyorsun.
Ve hazan vakitleri sert rüzgarlarını estiriyor,ilkbahar olunca gülümsüyorsun.
Ve en güzeli de ne biliyor musun?
Aşk oluyorsun...
Kapımı çalıp kaçıyorsun,nefesim oluyorsun,canım oluyorsun.
Gül kokuyorsun.
Ama o an aklıma geliyor,gerçek olmayaşın.
Rüyam oluyorsun.
Olsun o da güzel...
Sonuçta gözlerin gözlerime temas etti ya.Ben kaybolmaya razıyım sende.Hayaller kaybolmak içindir bilirsin.
Lakin bir bakıyorum,gerçek oluyorsun...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevr-i Simin
Poetryİsterim ki gözlerimi her açışımda yatağımın sol tarafında bir cennet olsun. İsterim ki gülücükleri dünyayı aydınlatan bir güneş olsun elini tuttuğum. Ve yine isterim ki o nurdan yüz dudaklarımda can bulsun,bana hayat olsun. Ama isterim işte ve istem...
