Hastaneden çıktığım zaman bir kaç evrak izmaladım ve beni yetimaneye götürdüker.Beni bir kaç öğretmen ve bir sürü çocuk karşıladı . Şaskındım. Bu saate bütün çocuklar beni karşılamak için ayaktaydı. Hemen hepsiyle tanıştım ve beni bir odaya götürdüler. Oda arkadaşlarım Ece ve Aslı 'ydı.Hemen bavulumu bir kenarar attım ve picemamı giydim . Çok yorgun ve üzgündüm .Çünkü artık bir yetim kızdım .....
1yıl sonra
Artık herkesle kaynaşmıştım.Ben onları onlarda beni çok seviyordu.Artık biz bir aile gibi olmuştuk.13 yaşıma gelmiştim. Bir sabah kalktığımızda oda arkadaşım Ece yi müdürün odasına çağrıldı. Ece ağlayarak ve gülerek odaya geldi .
Aslı'yla ben hemen atıldık
-Ne oldu ??
Ece bize bağırarak
-Zengin bir aile tarafından evlatlık edindim!!!!
2mizde şaşkın Ece 'ye bakıyorduk .
Güldüm.
-Sen mutluysan bize ne mutlu tebrik ederim. dedim
Onu böyle mutlu görmek beni de mutlu ediyordu fakat en yakın arkadaşımın gitmesi içimi yakıyordu.
Ece
-Yarın beni almaya gelicekler. Bavulumu hazırlama ma yardım edermisiniz??
Aslıyla başımızı salladık.Eşşalarını bavula yerleştirirken kıyafetlerinin ıslandığını hissettim .Ben mi ağlıyordum .Evet ben ağlıyordum .Ama sadece ben değil Aslı da ağlıyordu.Ece de bunu anlamış olacak ki bize sarıldı.Yarım saat sarıldık ve Ece 'nin bavulunu hazırlamayı başardık .O gün çok kötü geçmişti. Sabah Ece 'yi uğurlarken Aslı'yla göz yaşlarına boğulmuştuk.Ece'yi evlatlık edinenler iyi birilerine benziyorlardı. Fakat artık yolumuza Ece siz devam edecektik . Ece artık armızdan ayrılmış yeni bir hayata adım atmıştı.
Umarım beyenmissinizdir. Yorumlarınızı ve votelerinizi bekliyorum
atarligenc:)
