Everyday [TH]

First woman

อย่างน้อยๆ ร้านกาแฟดริ๊งค์แอนด์ดังค์ก็ยังเปิดให้บริการยี่สิบสี่ชั่วโมง

สาวเจ้ายังคงหยุดนึกชมคนตั้งชื่อร้านอยู่ในใจไม่ได้ การเล่นคำว่า ดรังค์ (Drunk = เมา) ให้เป็นคำว่าดังค์ (Dunk = มาจากการดังค์บาส)* แทนนั้นน่าสนใจอย่างประหลาด แต่ยังไม่เทียบเท่าธีมในร้านที่ออกแนวสปอร์ต มีฟิตเนสอยู่ชั้นบน ส่วนชั้นล่างเป็นร้านกาแฟและอาหารมื้อเล็กๆ แบบมีประโยชน์ และส่วนที่ชอบที่สุดคือไม่มีอาหารฟาสต์ฟู้ดขายล่อตาล่อใจเธอ

การเป็นเจ้าของธุรกิจสื่อออนไลน์นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย คริสทีน รอฟ ยังต้องเดินไปทำงานที่บริษัททุกๆ วันเพื่อพัฒนาโปรแกรมและอื่นๆ อีกต่างๆ นาๆ เท่าที่สายงานนี้จะต้องมี ทำให้ร้านอาหารรักสุขภาพร้านนี้เป็นที่ต้องตาต้องใจเธอกว่าร้านอื่นๆ มันตั้งอยู่ระหว่างทางกลับบ้านเธอพอดี มันห่างจากบริษัทประมาณกิโลเมตรกว่าๆ แม้จะลำบากไปซักหน่อย แต่ธุรกิจก็เริ่มไปได้สวยและสร้างเม็ดเงินให้เธอได้อยู่เป็นสุขมากขึ้นทีละนิดละหน่อย

คริสทีนอายุอานามก็ปาไปเกือบเลขสามแล้ว น่าเสียดายที่งานการหนักหนาสากัณฑ์เกินกว่าที่จะเอาเวลาไปนัดบอดหรือเที่ยวหิ้วผู้ชายเล่น คริสทีนเป็นคนสวย.. ผมยาวสลวยสีดำล้อมกรอบใบหน้ารูปไข่กับปากที่ทาสีแดงสดอยู่เสมอๆ นั้นส่งให้เจ้าตัวน่าสนใจจนชายหนุ่มที่ได้พบเห็นแทบทนไม่ไหว ทว่าต่อให้พวกเขาเจริญฐานะหรือหน้าตามากแค่ไหน เธอก็ไม่ยักจะแคร์เสียเท่าไหร่

"รับเครื่องดื่มเพิ่มมั้ยคะ?"

พนักงานสาวถามคริสทีนเผื่อว่าลูกค้าคนเดียวในร้านจะสั่งอะไรเพิ่ม แต่อีกฝ่ายก็เพียงแค่ส่ายหัวปฏิเสธเท่านั้น

"ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ"

พนักงานคนเดิมว่า ก่อนที่คริสทีนจะก้าวฉับๆ ออกจากร้านไปเงียบๆ ตามปกติ พนักงานสาวเกาหัวเบาๆ เมื่อสาวเจ้าดูเฉยชากว่าที่คิด เธอคงไม่เหมาะกับการเป็นพนักงานใหม่ของร้านนี้ล่ะมั้ง คงทำให้ลูกค้าเบื่อหรืออะไรทำนองนั้น