Everyday [TH]

Second Man

กาลครั้งหนึ่งเนิ่นนานมา..

หมู่บ้านอันแสนห่างไกลออกไป มีชายชราอายุอานามย่างเจ็ดสิบปีผู้หนึ่งทำมาค้าขายผลไม้จากไร่ของเขา ชายชราผู้นี้มีนามว่า จอห์น ร็อบเบอร์ตัน หากแต่ชาวบ้านคนอื่นๆ มักจะเรียกเขาว่า 'ตาเฒ่าจอห์น' เสียมากกว่า เนื่องด้วยการย่างเท้าที่เป็นเอกลักษณ์ หนวดเคราสีขาวยาวเฟิ้ม แลสวมหมวกสานและเสื้อคลุมเปื้อนฝุ่นขาดๆ ฟันหายไปหลายซี่ หากแต่พูดจาดีมีสำนวน

เฒ่าจอห์นยังคงแข็งแรงพอที่จะดูแลไร่สวนผสมของเขา และมักจะเดินหอบตะกร้าใส่ผลไม้จากบ้านหลังเล็กๆ ของตนหายเข้าไปในไร่ทุกๆ เช้า ตอนใกล้เที่ยงจึงกลับออกมาพร้อมกับตะกร้าสานที่มักจะมีผลไม้นานาชนิดติดไม้ติดมือมาไม่เคยขาด

พวกชาวบ้านไม่ยักจะสนใจตาเฒ่าคนนี้เท่าใดนัก เว้นเสียเพียงแต่ว่าเขาจะมาขายผลไม้สดๆ งามๆ ให้เป็นครั้งคราวเท่านั้น กลุ่มเด็กซนใกล้เคียงก็มักจะไปแอบมุงดูอยู่แถวไร่สวนเขาเนืองๆ สังเกตว่าวันๆ ตาเฒ่าจอห์นทำอะไรบ้าง จากนั้นก็แอบไปฉกฉวยผลไม้สุกที่ยังไม่ถูกเก็บมากินอย่างสำราญ

ใช่ว่าเจ้าของไร่จะไม่รู้เห็น ถึงกระนั้น ตาเฒ่าหนวดเฟิ้มก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ดีเสียอีกที่มีคนชอบผลไม้ของตน อย่างไรๆ ก็ไม่อาจกักตุนไว้กินเองจนหมดอยู่แล้ว แบ่งนิดแบ่งหน่อยก็คงไม่ร้อนบ้านร้อนเมืองนัก

"ตาเฒ่าจอห์น! ตาเฒ่าจอห์น! มีองุ่นสักลังให้ฉันรับซื้อไหม!?"

ชายท้วมในร้านขนมปังตะโกนถามพลางเดินออกจากหน้าเตาอบมาหาชายชรา ผู้ซึ่งกำลังเดินผ่านหน้าร้านพอดิบพอดี ตาเฒ่าจอห์นหยุดเดินแล้วหันไปยิ้มให้คนขายขนมปัง

"แน่นอน ไอ้หนุ่ม" ตาเฒ่าจับตะกร้าผลไม้ของเขา มันมีส้มลูกโตอยู่หลายผล แลผักสวนครัวเล็กๆ น้อยๆ "เวลานี้ อากาศเย็นสบายเหมาะแก่ลูกองุ่น จะไปเอาที่ไร่ฉันเมื่อไหร่ล่ะ"

"คงเช้าพรุ่งนี้ล่ะ นี่ก็บ่ายแล้ว กว่าจะไปกลับก็ฟ้ามืดพอดี" คนขายขนมปังว่า มองขึ้นบนเชิงสังเกตสภาพฟ้าฝน "ทั้งแยมสตรอว์เบอร์รี่ของฉันก็ยังเหลืออยู่"