Fight For Nullity (Zayn Malik|Fan Fiction)

13.Bölüm "Eski yaralar"

Sınav haftasında yazılmış bir bölümün uzun olmasını beklemiyordunuz umarım çünkü isyankar yakarışlarınızı duyar gibiyim. Evet şu an sınav haftasındayım ve bitene kadar bir tane daha yb yazmam, üzgünüm. Ama sınavlarım biter bitmez daha rahat sisteme geçecez. Ybler hızlı gelecek çünkü hikaye az çok ilerledi. Sınır daha çabuk geçiliyor ve bende gönül rahatlığıyla yb koyabiliyorum. Şu an siz bunu okurken yani hangi gündeyiz yine bilmiyorum :D Hadi ben defterlere ve kitaplara geri dönüyorum. Size iyi eğlenceler :')

Vote ve yorum yapmayı unutmayın lütfen :(

Love xx

***

Eve girer girmez kapıyı kapadım ve anahtarı deliğinden çıkarıp küçük sehpaya attım. Çıkan şıngırtı sesiyle birlikte Isabel belirdi yanımda.

"Hera?"

Ona bir gülümseme verdim yüzümdeki bütün kasları sıkarak. Hadi gülümse, gülümseyin salak dudaklar.

"Efendim?"

"Sen.. şey erken geldin de."

Yüzümdeki gülümsemeyi bozmamak adına yanağımın içini ısırdım ve "Canım sıkıldı bugün." Dedim.

Isabel hâlâ tedirdin bir bakış içerinde beni sürerken yutkundu ve konuştu.

"Neden?"

"Hiç." Omuz silktim. "Artı olarak sadece senin sevgili Kate'in bi garipti bugün."

Sesli bir yutkunuş.

"Nasıl?"

"Bilmem garip iste. Soyunma odasına girdiğimde o da çıkıyordu. Neden içerde olmadığını sorduğumda bir işinin olduğunu söyledi. Bende yardım edebileceğimi söyleyince gerek olmadığını," Isabel'in gözlerinin içine bakarak tepkilerini ölçüyordum. "Çünkü hallettiğini söyledi."

Derin bir nefes alarak gülümsedi Isabel. Bense kandılırmışlığın verdiği hayal kırıklığıyla doluydum. Aklım almıyordu. Bir sürü soru dönüyordu kafamda.

Nasıl?

Neden?

Niçin?

Neden böyle bir şey yapmıştı, nasıl bana yapmıştı, niçin yapmıştı?

Daha trinlonlarca soru vardı. Kendime yediremediğim, Isabel'den beklemediğim olay için. Benim suçum muydu? Ona yeterince güven verememiş miydim? Belki de onu yargılarım diye düşünmüştü, kim bilir.

Sadece ben ona o kadar güvenirken, onun bana olan tereddütü canımı yakmıştı.

Derin bir nefes aldım. Sesimin titrememesi için sessiz bir şekilde boğazımı temizledim ve "Ama sonra ne oldu, biliyor musun?" dedim histerik bir sesle.

Isabel'in yüzündeki gülümseme yavaşça kaybolurken devam ettim.

"Kate'in arkasında bir şey olduğunu fark ettim. Sonra onu durdurdum ve arkasında sakladığı şeyi bana vermesini söyledim." Gülümsedim. "İlk başta biraz diretse de, bilirsin Kate çabuk korkan biri."

Isabel aceleyle konuşmaya çalıştı.

"Hera-"

Bir elimi havaya kaldırdım ve konuşmasına izin vermedim. Yüzümdeki gülümseme silindi ve dişlerimin arasından konuştum. "Sakın."

Derin bir nefes aldım ve tekrar gülümsedim. "Daha can alıcı kısma gelmedik." Dudağımın bir kenarını bükerek zoraki gülümsememi bozmadım. "Sonra bil bakalım ne oldu?"