Fight For Nullity (Zayn Malik|Fan Fiction)

18.Bölüm "Piç kurusu ile bir dakika"

Arkadaşlar, hastayım :/ Bu bölümün son kısmını bir saate yazdım bu yüzden hatalı olabilir :( Lütfen affedin. Tekrar okuyup düzelteceğim :)

•••Bir önceki bölüm yorum çok azdı. Lütfen bizi de düşünün canlarım :( •••

★Vote ve yorum yapmayı unutmayın!★

İyi okumalar ^_^

***

"Tam olarak nasıl becerediniz?" dedi doktor koluma yara bandını takarken.

"Aslında her şey çok hızlı gelişti. Yolda gidiyordum ve bir ağacın dalına ipi dolanmış kırmızı bir balon gördüm. İlk bakışta çok yukarıda değil gibiydi ama yerden en az iki buçuk metre yukarıda olduğunu üçüncü dala tırmanmışken anladım. Sonra baktım olacak gibi değil, orada ağaca çıkmış yavru kedi gibi kalmaz mıyım? Dedim bari itfaiye çağırayım. Hani geliyorlar ya onlar böyle kedi köpek için. Tam telefonumu cebimden çıkardım ki.. hop yerdeyim. O kadar beklenmedikti ki bir an uçtuğumu bile düşündüm. Çok hoştu, yani kaldırıma düşene kadar. Olsun o üç saniye, çok hoştu."

"Gerçekten ağaçtan düştüğüne emin misin? Arkamdaki sevgilinin birini öldürme potansyeli var da."

Kafamı doktorun arkasına bakmak için hafif uzattım. Zayn, bütün dikkatini tamamen adama vermiş bir şekilde gözlerini dikmişti. Çenesi gergin, gözleri öldürücü olmakla birlikte avına bakan bir çita gibi görünüyordu. İçimden bir ses adamın hayati tehlikesinin olduğunu söyledi.

"Ah ona bakmayın. Benim erkek arkadaşım değil zaten."

"Her an güvenlik düğmesine basabilecek bir şekilde duruyorum."

Adama hak verdim. Kırklı yaşlarında normal bir doktordu, ama Zayn'e göre büyük ihtimalle her an üstüme atlayabilecek bir atmaca. Bacağıma bant yapıştırırken beş defa adamı bölmüş ve kendi yapabileceğini söylemişti. Konu ise kendi bantlarımı kendi bacağıma sahsim tarafından takılması ile bitti.

Şimdi ise adamı gözleri ile taciz ediyordu. Her an üzerine atlayıp parçalayabilecek gibi durması da cabası.

"-ama sen yine de kunlan."

Zayn'e bakmaktan dikkatim dağıldığı için dinleyememiştim adamı. Mahçup bir şekilde özür diledim.

"Diyorum ki, ayağını burkmuşsun. Kırılma veya çatlama yok ama ben yine de sana bir koltuk değneği vereceğim. Bir yere gitmen gerekirse olabildiğince sağ ayağının üzerine basma, ve koltuk değneğini kunlan."

"Peki ne kadar süre kunlanacağım?"

"Bugün kunlansan yeterli olur. Uyandığında olur da yine üzerine basamaz, canını yakarsa bir gün daha kunlanırsın. Gerek olacağını zannetmiyorum ama aklında olsun."

"Tamam, teşekkürler." Dedim bana uzattığı koltuk değneğini alırken. Sağ koltuk altıma sabitledim ve yataktan bedenimi ayırarak dik durmaya çalıştım.

Doktor arkasını dönüp bana yazdığı kas gevsetici kremin reçetesini ararken oda da Zayn'in eksikliğini fark ettim. Hangi cehennemdeydi?

"Ah, reçete yok."

"Zayn de yok. Galiba ilacı almaya gitti."

Düşünceli bir şekilde odadan çıkarken doktora üçüncü kez teşekkür ettim.

Yalan yok, beni böyle bırakmasına sinirlerim bozuldu. Ya bir yerde kayıp düşersem. Sorumsuz.

Seke seke kapıya kadar ulaştım ve kendimi ilk gördüğüm taksiye attım. Plastik direk arabaya binerken biraz sorun çıkarmıştı ama en sonunda onu koltuğa atarak kendimi arabaya soktum. Sorumsuz Zayn, her şey senin yüzünden.