Chapter 3: - The Girlfriend, The Manager and The Bestfriend

47 2 0
                                    

[Sohpia's POV]

(-Insert Ringtone here-)

"Ha? Ano? Bakit?!" Nagising ako ng narinig ko yung cellphone ko. Half awake, half asleep, sinagot ko yung tumatawag.

"Hello?" I yawned and scratched my head habang nakapikit pa yung mga mata ko. Medyo inaantok pa kasi ko.

"Sophia. Si Crash to~" Sabi nung nasa kabilang linya.

"Hi Crash~" Sabi ko habang nakangiti at nakapikit parin ang mata.

"Huy~ Sophia.. Gising!" Medyo sigaw niya.

"Ha? Sino to?" Sabi ko.

"Si Crash to huy~"

"Ay! Crash! Oo? Ha? Teka.. Crash? Hi! Ay.. Ano, Good morning!" Shet nakakahiya. (_ _) Narinig ko namang natatawa siya. Ay ang tanga ko talaga. -____-"

"Nakalimutan mo ba? Diba sabi ko sayo kahapon tatawagan kita?"

"Ay.. Oo! Sorry.. Sorry.. Sorry.."

"Nagising ba kita?"

"Ha? Ako? Hindi ah! Kanina pa nga ako gising eh~ He.he.he.." Shet nagsinungaling na nga ako, parang sira lang din. -______-

"Ah. Ganun ba? Okay, so. Magkikita nalang tayo dun sa park mamaya. Okay lang ba??"

Sobrang Okay! Okay pa sa lahat ng okay Crash! *O*//

"Oo naman. Walang problema yun. Anong oras?"

"Hmm. Around 10 am."

"What time?"

"Around 10 am nga. Sinabi ko na diba? Bingi ka ba?"

-________________________-

"Ay. Oo na~ Sorry.. Sorry.. Sorry ulit. He.he.he~"

"Okay. See you there~ Bye." Inend na niya yung call.

"Baliw mo talaga Soph!" Hinampas ko yung ulo ko ng unan.

"Aray!" Nababaliw na ata talaga ako. Kanakausap ko na sarili ko. +____+

(-Insert ringtone here-)

"Ayy pusa!" Nagulat ako ng nagring ulit yung cellphone ko. Kinuha ko naman ito at tinignan kung sino yung tumatawag. Si Kaira lang pala.

"Kaira!" Sigaw ko.

"Bakit?!" Sigaw niya.

"Hinding hindi ka makakapanilawa sa nakabunggo ko kahapon!!"

"Who?! The mailman?!" Englishera talaga. -____-

"Gaga. Hindi! Si Crash Jae Harris!!"

"Ah. Okay."

"Magkikita kami mamaya sa park."

"Ah. Okay."

"Ano ka ba! Puro ka nalang, "Ah. Okay." jan?!"

"Tatawag nalang ako ulit pag nagising ka na sa kabaliwan mo. Che!" Pinatay na niya yung tawag. Walanya. Di man lang naniwala sakin? Am I not believable? Eww. Believable? San ko nakuha yun? -____- Whatever.

***

Sa Park...

Nandito na ako ngayon sa park, nakaupo sa isang bench. Wala akong load kaya hindi ko matawagan o matext si Crash. Hihintayin ko nalang yung tawag niya. Napatingin ako sa paligid at mukhang maraming tao dito sa park ngayon. Pano na pag mamumukhaan nila si Crash mamaya? Naku. Patay! Magkakagulo na naman dito.

Napatingin ako sa cellphone ko at sa oras. Hmm. 10 na ah? Bat wala pa si Crash? Tss. Baka natraffic lang. Oo. Natraffic lang. Be patient. Patience is a virtue.

One Less Lonely GirlTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon