Doorgaan

Route n°3

En de volgende dag vetrokken ze. Niemand wist naar waar.
Ze wandelden en wandelden, ze kwamen voorbij verschillende dorpjes waar geen mens naar hen lachte, ze keken telkens boos naar hen. Ze voelden heb allebei niet op hun gemak. Toen zagen ze in de verte een klein huisje staan, net buiten de stad. Omdat het al een beetje laat werd gingen ze daarheen met de hoop daar te kunnen slapen. Ze klopten aan. Een grote, gespierde man deed de deur open. Hij was afgrijselijk lelijk.
"Wat willen jullie?"
"We zoeken een plaats om te slapen." antwoorde Niemand.
"Is er nergens anders plaats voor jullie? Daar in het dorp?" vroeg de man.
"We durfden het hen niet te vragen, ze kijken daar allemaal zo boos."
"Daardoor durven jullie hier te komen, ze hebben jullie niet gewaarschuwd."
Niemand en Jantje schrokken.
"Niemand heeft jullie dus gezegd dat ik kinderen ontvoer, want dat is wat ze geloven. En wat ze aan iedereen vertellen. Ja, want Lucas De Grote is lelijk geboren en altijd jaloers geweest op mooie kinderen en daardoor heb ik ze volgens hen ontvoerd. Oké het verhaal van mij is ongeloofwaardig. Maar dan nog."
Niemand die verschoten van wat de man vertelde wou toch weten wat zijn verhaal was en vroeg dus:
"Wat is je verhaal?"
"Ik zag boze mannen komen op een dag, ze lokten de kinderen hierheen en staken ze allemaal in grote karren."
Niemand dacht meteen aan het verhaal van Jantje en vroeg "Weet je waarom ze de kinderen hebben meegenomen?"
"Ik ben het niet zeker, maar ik hoorde iets van dat ze maar hadden moeten betalen."
Jantje die constant op de achtergrond was gebleven zei "Ik geloof je! Ze hebben mijn volledige dorp ook meegenomen."
Er kwam een lach bij Lucas tevoorschijn.
"Eindelijk iemand die me gelooft." riep hij zeer luid.
Niemand vroeg "Kunnen we alstublieft deze nacht hier blijven slapen?"
"Natuurlijk kunnen jullie dat. Eindelijk na 6 maanden gelooft er iemand me. Naar waar gaan jullie eignlijk?"
"We zijn op zoek naar Jantje zijn ouders."
"Mag ik mee? Ik kan hier toch niks meer doen, tot het tegendeel bewezen is."
"Natuurlijk mag je mee, een grote man als jij kunnen we wel gebruiken."
En zo kwam de dag weer ten einde ze waren nu al met 3 Niemand, Jantje en Lucas. Klaar voor een volgende dag. Waar iedereen is niemand die het weet. Hopelijk weet iemand het ooit.