Villareal Heirs Series 1: The Billionaire's Addiction

Being a Celestine

Mandy Antonette's POV

Magtatanghali na wala pa rin si nana.

"alam na ba nila, apo?" tanong ni tata.

"sino pong sila tata?" sagot ko.

"nang tito phil mo. Lalo na si sera, naku paniguradong mag-aalala yun at na ospital ako. Kailan daw ba siya bibisita?" nasasabik na tanong ni tata sa akin.

"hindi pa po tata. Tatawagan ko palang po si sera. Maiwan ko na po muna kayo rito tata, magpapahangin lang po ako." sabi ko at lumabas na ng silid.

Naglakad ako papuntang elevator at pinindot ang top floor. Kapag stress o kaya naman ay may problema ako dito ako parati sa rooftop makikita dahil dito kaya kong maging mahina. Kaya kong isigaw ang lahat ng sama ng loob na nararamdaman ko. At kaya kong maging ako lang, yung walang pagkukunwari, walang maskara na nakalagay sa aking mukha. Kinuha ko ang aking cellphone at nag dial ng numero.

"hello? this is Sera, may I know who I'm speaking to?"

"it's me, seraphine. Are you busy right now?"

"oh my! antonette! mabuti naman at naisipan mo na tawagan ako! kamusta ka na? nasaan ka? When it comes to you my dear cousin I'm not busy. Tell me where you are right now and I will go there as fast as I can!"

"I'm at the hospital's rooftop seraphine."

"what?! what the hell! are you out of your mind! wag kang tatalon mandy antonette! gosh!"

"hahaha! baliw! hindi ako tatalon. Naglalabas lang ng mga hinanakit sa mundo. At kailangan mo talagang pumunta dito ngayon. Sa DMCH nakaconfine si tata. Namimiss ka na niya seraphine."

"what! anong nangyari kay tata?! kailan pa siya na ospital?bakit ngayon mo lang sinabi sa akin? at kung saan saan ka namin hinahanap nandyan ka lang pala kina nana at tata! halos baliktarin na nina Auntie Marie and Uncle Anton ang buong Europa mahanap ka lang. Hahaha!"

"well, kaya nga dito ko kina nana at tata nagtago dahil alam kong alam nilang hinding hindi ako pupunta dito at alam kong ayaw niya din na bumalik dito."

"pero bakit? ano bang nangyari sa iyo? it was like the day before you leave we're having fun then suddenly the next day your bodyguards forcefully search in my house to look for you. Its been what? like 3 years since that day happen. And mabuti naman at hindi ko talaga naisipan magpalit ng number kundi ay siyam siyam pa bago ulit tayo magkausap."

"please seraphine not now. I don't want to talk about it even if it happened 3 years ago. And I'm also thankful that you haven't change your number yet. But for now all I want you to do is to come here in the Philippines and visit nana and tata okay? and please! don't tell to my parents that you've already talked to me and you know where am I, okay?"

"yeah, sure couz! so see you tomorrow! I know DMCH Kyrine own that hospital. She's my bestfriend."

"well, that's good! goodbye now."

nag end call na ako. At naisipan ko nang bumalik sa kwarto ni tata at baka nandoon na si nana. Malapit na ko sa pinto ng mag ring ang phone ko.

"honey nasaan ka?"-james

"ano na naman bang kailangan mo ha? gregorio? busy ako."-antonette

"may gusto lang akong ipakilala sayo nasaan ka ba?"-james

"sino naman yan? nandito ako sa hospital nga---"-antonette

"HOSPITAL?! SAANG HOSPITAL?!!"-James