KRIIIIIIINGGG!!!
Ah shit! Ang sakit sa tenga! Bakit ba kasi kailangan pang pumasok diba? At kung tinatanong niyo kung may kasama ako sa bahay? Wala. Nasa trabaho silang dalawa. (Referring to parents) At kung tinatanong niyo kung alam na nila ang tungkol sa gender ko, well, hindi pero naghihinala na at mababaliw sila kung alam na nila. OA pa naman yung mga yun. At kung hindi naman kayo nagtatanong, bahala ka sa buhay mo. Lumayas ka dito!
OWELL, bumangon na'ko kahit labag man sa aking kalooban, kinuha ko ang tuwalya sa sofa at nagtuluy-tuloy na sa banyo. And as always, yung daily routine ko lang naman sa banyo. SHAMPOO, SABON, TOOTBRUSH, BANLAW, MUMOG, WIWI & PUPU. And Viola! Tapos na!
Nagbibis lang ako at nagtuluy- tuloy na sa pinto at lumabas na. Ni- lock ko nalang ng mabilis ang bahay namin at sinimulan nang maglakad.Infairness ang lamiiiiiig! Sheet! Hindi ako nagdala ng jacket! Kainis!
Hindi pa ako nakaka- sampung lakad ng mapatingin ako sa kapit- bahay namin. Wow? After all these years, may bago na kaming nehbooor!
Eh kasi naman, may history yang bahay na yan at hindi ko sasabihin, BLEEEH! (A/n: Damot naman ng BABAENG 'to!)
Nang-iinis kaba? Bakit kailangan naka-caps lock? At dahil jan sa sinabi mo author ka! Hindi ko talaga sasabihin!
(A/n: Ay sheez. Oh sorry. Bakit ba kasi pinanindigan mo yang role mo? T__T)
Che! Ou na.
Ehem! Ganito kasi yan. May dalawang lalake, and they're couple. Oyy! Alam ko iniisip niyo! Wag manghusga! Wag tumulad sa paper-stone na yon. Lam niyo na kung sinooooo. And they both died, for some unknown reason. Haaay. Naalala ko na naman, but I salute their relationship.
Okay, enough! Wala ako sa mood mag-drama. Ipinagkibit- balikat ko nalang ang mga eksenang nagkislap-likod sa isip ko at naglakad na. Kuripot ko talaga sa details! Haha, eh sorry. Buod lang to eh. Haha. Joke! OWELL, mais! Haha. Nababliw na ako sa kagwapuhan ko.
At school~
"Veronica, oh aking sinta,
Akit sa tuwing ika'y dumadaan,
Ako'y natataranta
Siguro'y alam ko na kng bakit!
Sa tuwing mata ko'y napapapikit,
Nakikita kong sa puso ko'y wala kang ka- pantay,
Ikaw na lamang ang hinihintay
Dahil alam ko sa sarili ko,
Ikaw lamang hindi na magbabago - - " WTF. He is trying to make a scene here!
"Hindi ka talaga magbabago?
Sa utak mo'y tila nawalan ng turnilyo!
Saan ba sa salitang ' Hindi kita gusto ' ang hindi mo maintindihan?
Pare, sabihin mo lang dahil hindi ako magdadalawang-isip na ika'y tadtaran!"
"WHOOO!/ ASTIG!/ I CRUSH YOU TALAGA!/ IDOL! "
Aargh! Sabi ko na nga ba eh! I love attentons pero wala ako sa mood!
"H-hindi naba talaga magbabago Veronica?" shit. Iiyak pa ata siya sa harapan ko! Urgh. Such a weak!
"You alreadyknow the answer from the start Stephen." sinabi ko nang malumanay, baka kasi kapag usual tone ang gnamit ko, umiyak na talaga 'to eh. And I hate that!
"Siguro, eto naang ang hangganan na makakaya ko. So, friends, OWELL?'
Napangiti nalang ako, ewan ko kung dahil sa lungkot o saya? Say dahil may ka-trop na naman ako or ungkot dahil, sa loob-looban ko, wala parin talaga yung mag-e-effort ng todo-todo sa'kin.
"That's more I like it!" tinanggap ko nalang ang kamay niya at tinanguan siya.
"Welcome to the club." biglang singit ni Neil. At alam niyo ba ang club na sinasabi niya?
OWELL, lemme give you a fact. LAHAT ng tropa ko eh niligawan ako. Gulat ba kayo? Pero, wala saknila ang tumagal. Lahat sumusuko. Pero, okay lang yon. No commitment, mas maganda.
"OWELL, tara hatid ka na nain sa room niyo." sabi ni Lex, tropa ko din.
"Ano ako, lumpo? Pumunta na kayo sa room niyo! Shooo!" sbi ko sabay taboy sakanila. I wonder kung ilang babae ang gustong makipagpalit sa pwesto ko? Ang gugwapo at ang llakas ng dating ng mapga ungas na 'to eh, peroooo. Wala pa ding panama sa'kin.
"Maaga pa naman eh --"
"Bibilang ako ng 1 hanggang 100, kapg hindi pa kayo nakaalis, alam niyo na ang mangyayari sa --"
Hindi pa naman ako tapos magsalita at kumaripas na sila ng takbo. Tsk. Napapangiti nalang ako. Kilala na talaga nila ako.
On my way, kaagad naman akong nakapunta sa room ko, may lahi ata akong road runner.
Pumasok na ako kasi wala naman akong planong tumunganga sa harap, at sino ba namang- BLAH. BLAH. BLAH.
Habang kinakausap ko ang sarili ko ay pumunta na ako sa usual sit ko.
"Hmm, manghihiram nalang ako ng notes mamaya at-- TEKA NGA MUNA?! Diba kicked-out na'ko?" although hindi naman niya diretsahang sinabi, parang ganun nadin yun no! Nakuuu pwede nang kumuha ng mainit na tubig sa platelets ko, dahil kumukulo na talaga ang dugo ko tuwing naiisip ko siya! Peste!
"Look. Hindi ko sinabig kicked-out ka, so stop that--"
"PITUMPU'T PUTANGINA MONG CEDRIC LEE AT DENIECE CORNEJO KA!"
"Whoaa! What was that?!"
" THAT?! Eh kung datdatin ko mukha mo jan? Bakit kaba nanggugulat kang peste ka?!"
"Well. As you can see. It's not my fault. It's yours. Be active."
"Be active." i said, mocking him.
Buyset. Ano ba kailangan neto? At bakit pansin kong kami lagi ang nauuna? Paalala nyong magpapalate ako bukas! Ay. Nga pala. Hindi na ako papasok sa school na'to.
"Ano bng kailangan mo?" tanong ko sakanya sabay taasng kilay. Can't he just go straight to the point?
"Did your parents teach you how to respect others?" sabi niya. OWELL, konting nakakatakot. Konti lang ha! Baka lumaki ulo eh. Psh.
"Wala! Daddy ko nagpopokemon. Mommy ko nagfa-flappy bird." sabi ko sabay tingin sa mga kuko ko ng kunyari eh nabo-bored. Tss. Bored pala talaga ako. Haaay. Boring naman ng istoryang ito!
"Okay, straight to the point. Stay please. Don't leave this school, don't leave us. Don't leave me."
O-kay?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hello guys! Soooooo. Sorry talaga sa mga hindi misyado nagagandahan dito sa story ko. My bad. But, I'll make sure na gaganda pa naman 'to. ;))
Don't forget to Vote, Comment and Follow me. Nagfo-follow back po ako! Thankyaa! :*
BINABASA MO ANG
She's The Man
HumorHindi ba kayo na-lurkey sa title? oh well, hindi ako na-typo or anything. Dahil ganyan na talaga yan. Lito pa din kayo? Basahin niyo muna kaya? Atsaka na kayo magreklamo. Haha! ...
