Zuckerberg Academy

ZASOIM 13

13.
Natapos nang kumanta si Dhy. Nagmeryenda kami pagkatapos. Para na rin akong kumain ng hapunan sa dami ng inihanda niya, parang may pyestahan eh dalawa lang naman kaming kakain. -__-

Sa bagay.. Walang imposible pag mayaman. Hindi na nila kailangan pag hirapan ang kinakain nila araw araw. Hindi na nila po-problemahin ang gastos. Nakakabili sila ng sarili nilang luho. Ang swerte nila.

Naisip ko minsan na sana ganun nalang ako. Pero maswerte pa rin ako kasi may pamilya akong nagmamahal sakin. Na may taong nagmamahal sakin.

"Hey."

"Ay kabayo kang butiki!" Gulat na sabi ko. S-si Brent. Tinignan niya ko ng malamig.

"B-bakit nandito ka?" Balisang tanong ko.

"Kasi bahay namin to?" Sarkastiko niyang sagot. Hmp!

>______< Tanga tanga mo Zhekai! LUPAAA KAININ MO NA KOOO NGAYON NAAAAA! ._.

"A-aah."  >__< Bat nauutal ako?! =_=

"So hows life?" Tanong niya. Hindi ako makatingin ng derecho sa mata niya. Malulusaw na yata ko sa kahihiyan.

"A-eh life. Ayun buhay parang life." =__= Tangang sagot ko.

"HAHAHAHAHAHAHA....." Halakhak niya. W-wait? Si B-brent tumatawa?

O___________O

Tinitigan ko lang siya. Mas gwapo siya pag tumatawa. :">

Nang napansin niyang nakatitig ako agad siyang tumigil sa pag tawa at nag iwas ng tingin.

"Hey stupid. You did'nt see anything did'nt you?" Nagulat naman ako sa sinabi niya. Back to normal. :<

'Bakit ba ganyan ka Brent?! Hindi kita maintindihan.'

"Brent may tanong ako." =_=

"What is it?" Cold na sabi niya. 'Abnormal ka ba?hehe'
"Ano.. W-wala nevermind." ~.~ Kainis naman ihh!
T____T huhuhu malay ko ba kung may saltik 'tong si Brent!?

"Okay." Pagkatapos niyang sabihin yon ay tumalikod na siya sakin. At naglakad paalis. Nag libot naman uli ako sa bahay nila Dhy, Kahit kanina pa ako nandito hindi ko parin maiwasang mamangha. Para akong nasa isang lumang palasyo.

Ang ipinagtataka ko lamang ay, bakit silang dalawa lang ang nakatira dito? Saan yung sinabi ni Dhy na Zucker? I've never heard that before. It's unfamiliar. Tinignan ko ang orasan. 11:78? Bakit ganito? Kailan pa nagkaroon ng 78? Sa orasan. Segundo siguro ito. Pero hindi eh. Hanggang 60 seconds lang naman yun =__=.

Mabagal ang bawat paggalaw nito. Bigla namang sumakit ang ulo ko, At parang umiikot ang nasa paligid. Nagmistulang black 'n white ang visions ko. Halos hindi ko na mainda ang sakit ng ulo ko. Halos sumuko na 'ko.

"Zhekai.." S-si Dhy.. Hindi ako makarinig pero alam kong gumuhit sa mga labi niya ang pangalan ko.

Binigay niya sakin ang isang vodoo doll. And with that everything's back to normal. Maayos na ang pandinig ko at hindi na rin masakit ang ulo ko. Anong meron dito?

I gazed at dhyzan. Her eyes we're red. I-it was like I'm being hypnotized. W-wtf.

Natapos nang kumanta si Dhy. Nagmeryenda kami pagkatapos. Para na rin akong kumain ng hapunan sa dami ng inihanda niya, parang may pyestahan eh dalawa lang naman kaming kakain. -__-

'It was like everything turns out to be repeated.'

Then I go home na nalaman ko na ang history ng vodoo dolls ni Dhy.

**END OF FLASHBACK**

ALLIZHADZECK'S POINT OF VIEW

"Oh bat di mo makontak yang magaling mong anak?"

Sambit ko kay mama habang humihithit ng sigarilyo.

"Pwede ba nak. Nag-aalala lang ako sa ate mo."

         Napataas ang kilay ko sa sinabi niya. At kailan pa nila pinayagang lumayas yan?

"Nasa'n ba yan?" Tanong ko. Tinignan ako ni mama. Oo nga naman. Kailan pa ko nagkaron ng pake dun?

"Zuckerberg Academy nasa Zuckerberg Academy ang ate mo."

Nanigas ako sa kinatatayuan ko.

P*TANGINA.

"Ahh."

Ano bang pakeelam ko? Tss.

Pero hindi ih. "Blood is thicker than water."  Ika nga.

Kadugo ko pa rin siya. Kahit na siya ang dahilan kung bakit nila ako kinamumuhian.

"Hintayin mo ko diyan."  Bulong ko. Mas gugustuhin ko pa na ako ang mapahamak kaysa ikaw. Walang silbi tong buhay nato. Pero sayo. Maraming nagmamahal sayo.

Ate.

=========================================

READ. VOTE. COMMENT.

[Edited]