geluk - dutch fanfic- one direction

Hoofdstuk 62:

Hoofdstuk 62:

Luke ik ben zo terug! Ik wil de deur dicht doen maar Luke gaat met zijn neus tussen de deur staan. Luke je kan echt niet mee. Luke kijkt me zielig aan. Sorry Luke. Ik geef hem een kus op zijn kop en duw hem dan weer naar binnen. Ik trek snel de deur dicht en loop dan weg. Vandaag heb ik een afspraak in het ziekenhuis voor een echo. Ik vind het zo jammer dat Harry er niet bij kan zijn maar het kan niet anders. Ik zucht hoorbaar en geniet van het warme zonnetje dat op me huid schijnt. Na een paar minuten kom ik bij het ziekenhuis aan. Ik wil naar binnen stappen als ik geblaf hoor. Is dat Luke? Ik frons me wenkbrauwen en draai me dan om. Dit meen je niet mompel ik en kijk dan naar Luke die naar me toe komt gerent en braaf voor me gaat zitten. Luke hoe ben je uit huis gekomen? Ik kijk hem boos aan en geef hem een tik op zijn hoofd. Hij blaft en gaat dan een stukje naar achteren. Ik zei dat je niet mee kon Luke! Luke blaft weer en piept dan. Stoute hond dat je bent! Luke piept weer en loopt voorzichtig naar me toe en geef me een lik op me hand. Nee Luke nu niet zielig gaan doen! Luke piept weer en geeft dan nog een lik op me hand en rent dan weg. Hij stopt mij het zebrapad en kijkt dan nog een keer om en rent dan weg. Ik kijk er naar. Ik heb het gevoel dat er iets niet klopt. Ik draai me om en loopt dan het ziekenhuis in.

De babytjes zijn helemaal gezond. Wil je al weten wat het is? Melly? Ik schrik op uit me gedachten en kijk dan vragend naar de verpleegster. Wil je al weten wat het is? vraagt de verpleegster nog een keer. Nee we willen nog dat het een verrassing wordt mompel ik. Nou dan bent u nu klaar. Wilt u de foto's uitgeprint hebben of zeg je dat hoeft niet. Doe maar uitprinten dan kan ik hem naar me man sturen. De vrouw knikt vriendelijk en loopt dan naar het apparaat waar de foto's uitkomen. Ik ga omhoog en trek me shirt weer omlaag. Hier zijn ze. De verpleegster geeft de foto's. Dankjewel ik glimlach vriendelijk en sta dan op. Dan zie ik je graag over 2 maanden weer. Ik knik en geef de verpleegster de hand en loopt dan weg.

Ik loop naar buiten en kijk rond. Nergens geen Luke te bekennen. Ik slik een brok in me keel weg. Het voelt ergens niet goed. Luke keek me zo raar aan toen hij weg liep. Misschien is hij wel thuis Melly dus niet zo bezorgt. Ik kijk naar de foto in me handen en glimlach. Wat zou Harry hier toch blij mee zijn. Ik stop ze in me zak en loop dan richting huis. Hopen dat Luke daar wel is.

Luke ben je hier? Ik loop de woonkamer in en kijk naar de bank waar Luke altijd op ligt maar zie niks liggen. Luke asjeblieft kom te voorschijn ik ben niet meer boos op je! schreeuw ik door het huis en loop naar de keuken. Luke! Ik kijk rond maar zie geen viervoeter. Luke! Ik schreeuw naar boven maar hoor geen geblaf. Ik loop naar boven en zie geen hond. Is Luke weg? Dat meen je niet. Me ogen vullen zich met tranen. Nee Luke kan niet weg zijn. Ik ren zo snel mogelijk weer naar boven en loop de tuin in. Luke asjeblieft kom ! schreeuw ik. Me stem klinkt trillerig. Luke please ! snik ik nu. Er beginnen tranen over me wangen te rollen. Luke ik hou van je kom asjeblieft terug snik ik weer en loop dan naar binnen. *tring tring* Dit meen je niet he. Ik loop naar de laptop en zie dat Harry belt. Wat moet ik doen opnemen en zeggen dat Luke weg is? Harry wordt vast boos. Maar niet opnemen is ook niet goed. Ik slik en neem dan op. Harry komt met een big smile te voorschijn op het scherm. Hee schat! roept hij blij maar stopt dan meteen als hij mij ziet. Waarom huil je Melly? Hij kijkt me bezorgt aan. Luke is weg snik ik. Weg? Ja weg ! Ik was boos op hem en hij is toen weg gegaan. Harry hij keek me zo raar aan toen hij weg liep. Ik begin harder te huilen. Melly het komt goed. Luke komt vast terug hij weet dat je van hem houdt. Harry jij weet niet hoe die naar me keek snik ik en veeg een paar tranen weg. Melly het komt goed dat beloof ik. Hoe weet jij nou dat het goed komt ! Jij heb niet gezien hoe tie deed ! Me stem klinkt boos. Je gaat nou toch niet op mij boos worden he ! Harry kijkt me vragend en boos aan. Ik slik een brok in me keel weg. Harry jij weet niet hoe hij naar me keek fluister ik en de tranen beginnen weer over me wangen te rollen. Melly wedden Luke komt vanavond nog terug. Ik hoop het mompel ik. Ik moet nu gaan. Harry kijkt me bezorgt aan. Beloof je me dat je geen gekke dingen ga doen? Nee ik doe niks raars mompel ik boos. Oke ik hou van je Melly. Ik zucht hoorbaar. Ik ook van jouw en sla dan de laptop dicht. Ik kijk rond in huis en begin weer harder te huilen. Luke mag niet weg zijn. Ik ga op de bank zitten en haal de foto's uit me zak van de kindjes en leg ze op tafel. Ik zucht en kijk dan weer rond. Ik ga hier niet blijven zitten ik ga Luke zoeken! Ik sta op en pak me jas van de bank en loop naar buiten.

Heeft u misschien deze hond gezien? Ik laat een foto van Luke op me mobiel aan een oude man zien die rustig op een bank zit te genieten van de zon. Nee die heb ik niet gezien sorry. Ik zucht en plof dan neer naast de man. Is hij weggelopen? De oude man kijkt me vragend aan. Ja zeg ik zuchtend en haal een hand door me haar. Hoe is het gebeurt? De man kijkt me vragend aan. Hij was uit huis gegaan en achter me aan gegaan toen ik naar het ziekenhuis moest. Ik had gezegd dat hij niet mee mocht. Toen ik hem zag was ik boos. Hij gaf me een lik op mijn hand en rende toen weg. Hij stopte nog een keer en toen keek hij me echt heel raar aan. Ik zucht hoorbaar als ik klaar ben met het verhaal. Je hebt een bijzondere hond meid zegt de oude man. Ik frons me wenkbrauwen hoe bedoel je? Ik weet wat voor ras je hebt door het verhaal. Ik heb vroeger ook zo hond gehad. Luke houdt van je hij zou je nooit in de steek laten. Ik kijk de oude man aan en geloof hem. Waarom is hij dan weg gelopen? Hij moest even nadenken en laten merken aan jouw dat jij niet zonder hem kan. Hij komt vast terug dat weet ik zeker. De man geeft een klopje op me hand en glimlacht naar me. Ik glimlach terug en sta dan op. Dankjewel. Graag gedaan meid! Nog succes er mee en laat je het weten als hij terug is? De man kijkt me vragend aan. Natuurlijk! Okee gelukkig ik zit elke dag hier dus dan kan je hier naar toe komen. Ik glimlach en knik dat zou ik doen.

Ik plof neer op de bank en kijk dan rond. Wat is het toch stil zonder Luke. Ik zucht en trek me benen omhoog en pak ze vast. Ik leg me kin op me armen. Zo zit ik een tijdje. Wat ben ik toch eenzaam. Me ogen vullen zich weer met tranen. Ik bijt op me onderlip. Niet weer gaan huilen Melly. Ik kan er niks aan doen en laat de tranen lopen. Aah! schreeuw ik en val neer op me rug. Ik kijk naar het plafond en beweeg niet. Ik haat me leven! schreeuw ik en trap tegen de leuning van de bank aan. Ik sta op en pak de iPod van de tafel en doe me oortjes in. Ik loop naar de tuin en ga daar midden in de tuin zitten op het natte gras. Ik sluit me ogen om rustig te worden maar het lukt niet. Aaaahh schreeuw ik weer en sta dan op. Opeens krijg ik een harde steek in me buik. Auuw ik pak me buik vast en trek een moeilijk gezicht. Doe even normaal zeg ik boos tegen me buik en wil weer verder lopen maar krijg nog een steek. Aauw schreeuw ik en zak door me knieën. Ik begin hard te huilen en trek me benen op zodat ik een bolletje word. Aauww snik ik en pak me buik vast. Asjeblieft stop ! schreeuw ik maar krijg dan nog een steek. Opeens hoor ik een blaf. Ik doe me ogen open en zie Luke over de schutting springen. Luke! schreeuw ik huilend. Luke komt naar me toe gerent en gaat bij me staan. Luke je bent er snik ik. Luke blaft en duwt zijn kop onder me armen. Je bent er snik ik weer en verberg mijn gezicht in zijn vacht. Het begint te regenen maar dat boeit me niet. Ik huil in de vacht van Luke. Luke geeft me een lik op me gezicht. Aauw ik krijg weer een steek in me buik. Luke begint te piepen en kijkt me aan. Blijf bij me voor altijd asjeblieft snik ik tegen Luke. Luke blaft en geeft me een lik op me gezicht. Ik hou van je Luke snik ik huilend en pak hem dan stevig vast.