geluk - dutch fanfic- one direction

Hoofdstuk 33:

Hoofdstuk 33:

HARRY:
Wat heb ik gedaan? Ik zit samen met me moeder in de wachtkamer te wachten tot dat we naar Melly mogen. We waren zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gereden. Ik rende met Melly in me armen naar binnen en riep om hulp. De dokter had Melly meteen mee genomen voor onderzoek. Wat heb ik gedaan fluister ik zacht. Ik leg me hoofd in me handen. Het komt goed hoor ik me moeder fluisteren. Ik voel een hand op me rug. Het komt helemaal niet goed. Ze zei dat ze de benen niet kon bewegen! Het is allemaal mijn schuld ! Door mij is ze dadelijk verlamt! Ik kijk me moeder aan. Ze heeft tranen in de ogen. Blijf please rustig. Ze pakt me hand vast en geef me een kus op me wang. Ik zucht hoorbaar. Meneer en mevrouw styles ? Ik kijk op en zie de dokter in de deuropening staan. U mag naar Melly toe. Ik kijk naar me moeder. Ze knikt en staat dan ook op. Ik loop door de gangen richting de kamer waar Melly ligt. Waar is Harry? Ik moet godver Harry zien! hoor ik door de gang. Dat is Melly ! Ik begin te rennen. Ik vlieg zowat de kamer in waar ik Melly zie liggen. Ze ligt om haar heen te slaan zodat de verpleegsters er niet meer bij kunnen. Waar is Harry ! schreeuwt ze huilend nog een keer. Ik ben hier schat! Ze stopt met slaan en kijkt me aan. Wat heb je gedaan ! schreeuwt ze. Ik kan nu helemaal niks meer en dat is jouw schuld! Ik krijg tranen in me ogen. Het spijt me fluister ik en wil dan naar haar toe lopen. Nee blijf staan! Maar Melly .. Ga weg ! schreeuwt ze paniekerig. Maar.. Ga weg! U kan beter weg gaan zegt de verpleegster en duwt me voorzichtig naar de deur. Ik zou terug komen als ze wat rustiger is. Maar.. stotter ik. Ik voel dat Anne me arm vast pakt. Kom schat laat der maar even alleen.

MELLY:
Ik zie hoe Harry wordt meegetrokken door Anne. Ik kon het gewoon niet. Ik kon hem nu niet zien. Het is zijn schuld dat ik bijna niks meer voel. Straks kan ik niet meer lopen en dan ? Dan is me leven voorbij. De verpleegsters hadden me een pil gegeven zodat ik wat rustiger word. Ik trek me dekens van me benen af. Kom Mel probeer je tenen te bewegen. Ik kijk geconcentreerd naar me tenen maar ze bewegen niet. Het lukt niet! Ik begin te slaan tegen me voeten en tegen me benen. Waarom!? waarom moet dit nou weer gebeuren. Ik blijf slaan tot dat ik pijn voel. Ik voel pijn ! Ik voel pijn in me boven benen. Misschien is er nog hoop! Ik begin weer wat rustiger te worden. Ik kijk om me heen en zie me mobiel op een tafeltje verder van het bed liggen. Ik wil me mobiel hebben. Ik leun voorzichtig naar voren. Ja bijna.. Opeens heb ik geen evenwicht meer en val. Ik val keihard op de grond. Nee niet al weer ! Ik begin keihard te huilen. Help schreeuw ik. Niemand hoort het. Harryyyy!!!! Ik heb je nodig!! Opeens hoor ik iemand de deur open doen. Melly ! Wat heb je gedaan? Harry! Ik voel dat hij me voorzichtig op pakt en op zijn schoot leg. Alles gaat fout snik ik. Ssst ik ben bij je. Ik wikkel mijn armen stevig om zijn lijf. Gelukkig fluister ik.