"Ali!" schreeuwt Molly. "Hmm" kreun ik. Ik doe langzaam mijn ogen open. "Wat doe je in me huis" vraag ik, en ik gaap. "Je bent in mijn huis lieverd" lacht ze. Ineens schiet gister nacht door mijn hoofd. Ik ben binnen 1 seconde overeind. "Hoe laat is het!" Vraag ik geschokt. "Beloof je dat je niet boos word?" Molly klinkt onzeker. "Molly! Hoe laat is het!" Ik sta op en loop naar de klok die aan de muur hangt in haar kamer. "O mijn god! O, mijn god! Het is kwart over 1 s'middags! Verdomme!" Schreeuw ik. Mijn moeder wordt woedend als ze hierachter komt. Of misschien weet ze het allang. Oh god en ik heb al mijn lessen gemist, het is de tweede dag! Molly blijft stil en kijkt naar de grond. Tuurlijk, Molly. "Hoe gaat het met je?" Vraag ik bezorgt. "Ik ben bang om mijn vader te zien" ze kijkt nog steeds naar de grond. "Huh, slaapt hij nog?" Ik begrijp het niet. "Ja" antwoord Molly simpel. "Zal ik gaan?" Vraag ik haar. Ik weet dat ze dat wilt. Ze knikt zachtjes. Ik loop naar de kamer waar ik Molly's vader gister nacht heb neergelegd. Langzaam haal ik de hendel van de deur naar beneden en kijk ik voorzichtig door de deur. Hij is wakker. Hij zit recht op in zijn bed met zijn hoofd naar voren gebogen. "Hee" probeer ik. "Alicia?" Hij lijkt oprecht verbaast. Ik ga naast hem op het bed zitten en ik leg hem uit wat er gister allemaal is gebeurd. Ook vertel ik hem dat ik geen verklaring hoef voor het drinken. Hij luistert aandachtig naar mijn verhaal en bied meerdere malen zijn excuses aan voor zijn gedrag van gister. Ik vertel hem dat het oké is en dat hij zich geen zorgen moet maken. "Hoe is het nu met Molly?" Vraagt hij. "Heb ik haar echt geslagen?" Zijn ogen worden waterig. Ik knik. "He pa" Molly komt de kamer binnengelopen. Waarschijnlijk heeft ze ons heel de tijd staan afluisteren. "Molly, oh god, kind, kom hier" tranen stromen over zijn wangen. "Het spijt me zo erg lieverd. Ik.. ik wist niet wat is deed" hij stottert veel. "Het is oké" Molly neemt haar vader in haar armen. Dit lijkt mij een goed moment om mijn moeder te bellen, ik sta op en realiseer me dat ik mijn telefoon helemaal niet bij me heb. Fuck. "Uh, Molly?" Vraag ik zachtjes. "Ja" ze kijkt op. "Mag ik mijn moeder bellen?" Ik hoop niet dat ze het erg vind. "Tuurlijk!" Lacht ze en ze staat op om haar telefoon in de andere kamer te pakken. Als ze terug komt heeft ze het nummer al klaargezet. Ik zucht diep in en uit voordat ik de telefoon aanpak van Molly. Hij gaat over. "Alicia! Waar ben je! O mijn god!" Schreeuwt mijn moeder als ze de telefoon opneemt. "Mam rustig, ik kan alles uitleggen" ik hoop dat ze rustig blijft. Echt. "Nee verdomme, sorry" zegt ze. "Ik wil weten wat je de hele fucking, sorry, nacht heb gedaan!" Ik heb haar nog nooit zo erg horen schelden. "Ik ben al heel de dag aan het bellen, naar iedereen!" Schreeuwt ze. "Ik, sorry" is het enige wat ik kan zeggen. "Waar ben je!" Schreeuwt ze. Molly en haar vader kijken me bezorgd aan. "Bij Molly" "Molly?! Wat! Ik heb haar moeder gebeld" ze blijft maar schreeuwen. "Kun je stoppen met schreeuwen, jezus!" Voordat ik door heb wat ik zeg is het al gebeurd. Oh god. Nu wordt ze helemaal boos. "Ik kom eraan" zegt ze tot mijn verbazing. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben super zenuwachtig. Mijn moeder hangt op en ik bijt nerveus op mijn nagels. "Sorry ik" begint Molly maar ik stop haar. "Het is verdomme jou schuld niet" ik loop boos weg. Niet op Molly, maar op deze kut situatie. Ik kan nier geloven dat ik zoveel scheld. En mijn moeder! Ze scheldt nooit. Echt nooit.
Molly en ik zitten beneden als mijn moeder aanbelt. "Ik durf niet" maar Molly trekt me mee. Ik trek de deur open. Mijn moeder staat stokstijf voor de deur met een strak gezicht. Haar tas staat op de grond. En haar handen over elkaar op haar buik. Ik probeer een glimlach op te zetten. "Waag het niet!" Schreeuwt ze. Nu komt het, de schreeuwende preek. "Kunnen we dit binnen doen?" Dit is het laatste wat ik zeg het komende kwartier. Ze loopt super snel langs me en ze staat al klaar in de woonkamer. Dat ging voor mijn gevoel super snel. Haar blik is woedend. "Ik werd vanochtend wakker, en ik zag een leeg bed! Ik heb heel het huis bezorgd afgezocht! Toen zag ik dat je fiets weg was! Toen heb ik iedereen gebeld! Ik heb je gezocht! Je naam geschreeuwd! Ik was zo bezorgd! Wie denk je wel niet dat je bent! Je gaat zo echt de verkeerde kant op!" Dit is het laatste wat ik hoor. Ik raak compleet in een trans. Ik denk dat we hier wel 10 minuten hebben gestaan. Mijn moeder schreeuwend, Molly bezorgd. En ik doodstil. Ik kon niet luisteren, ik weet dat ik mijn moeder had moeten vragen om hulp maar ik was in paniek en ik wist niet zeker wat ik moest doen. "Alicia!" Schreeuwt ze en ze pakt mijn arm. "Hoorde je wat ik zei?!" Ik schud mijn hoofd. Ze zucht, diep. "Je hebt 3 maanden huisarrest" zegt ze kalm. Wat! 3 maanden! Ga weg! Dat is vreselijk! Dit is zo erg uit de hand gelopen. Ik wilde alleen maar helpen. Mijn beste vriendin. Ik kijk mijn moeder aan. Vies. Ik schud mijn hoofd en loop weg. Uit de deur. Ik heb geen idee waarheen. Maar ik kan het niet meer. Ik ben kapot. Hoe kan mijn moeder me dit aandoen. Heeft ze dan echt geen begrip. Ik snap er niks van. Ik wilde helpen. Misschien heb ik het niet zo goed aangepakt. Maar dit is wel heel overdreven. Als ik de hoek van de straat om ben ga ik op de grond zitten. Ik leg mijn hoofd tussen mijn armen. En ik begin te huilen. "Wat doe jij nou weer hier" hoor ik een stem zeggen. Maar ik heb de kracht niet om op te kijken.
