G Ö L G E L E R

GÖLGELER✖006

"Benim gözyaşlarım gölgelerin bayramı oldu."

6 ¥ SANAL ANAHTAR NEREDE?

Sana bir seçenek göstermedik Melike.

Ya da bir seçim istemedik.

Beklemedik.

Sen Naomi'nin öldüğü gece,

Küllerinden ,

Pis dumanlarla,

Güçlü özelliklerinle,

Gölgeler dünyasını yakacak,

Ve yıkacaksın.

Yeniden doğacaksın.

Ereli gölgelerinin yeni umut ışığı olacaksın.

İstesen de istemesen de.

Tanrım... Başım çok ağrıyordu. Bu gölgeler, karanlık, parti marti demeden yine benimle uğraşıyorlardı. En kötüsü hiçbir şey hissedemiyordum. Hissizlik içimde almış başını gidiyordu. Ne düşüneceğimi, ne yapacağımı, nasıl kurtulacağımı kestiremiyordum. Ve bu beni neredeyse çıldırtacak gibiydi.

Partinin ilerleyen saatlerinde bedenimin hırpalandığını, beynimin de kontrole alınmaya çalışıldığını anlayabiliyordum. Garip ama bunu hissedebiliyordum. Zaten gölgelerin kendilerini hissettimemesi imkansızdı. Bana çok kötü şeyler söylüyorlardı. Bu gece yeniden doğacağımı söylüyorlardı. Neler olacaktı bana? Ereli gölgeleri kimdi? Bana niye seçim sunmuyorlardı? Yani her gölgenin bir isteği olamaz mı? Korkuyordum... Gözlerimden yaş geldi. Tuvalet aynasında kendime baktım. Düşündüğümden daha çabuk gelmişti gözlerimden yaşlar. Kendimi süzdüm biraz. Donuktum. Donukluğumun içinde neredeyse her şey vardı. Yok gibi gözüküyordu fakat oralarda ne fırtınalar ne kasırgalar dönüyordu.

Lavaboya ellerimi dayadım. "Galiba dayanamayacağım." Üstüme ağırlık çöküyordu her geçen dakikada. Dedikleri gibi bir garipti bu gece. Hiç geçmeyecek gibi sanki. Arin ne düşündüğümü okumasın diye ondan uzaklaşmak için lavaboya başvurmuştum. Uzak mesafe olunca duyamıyordu beni. İçeri nasıl geçecektim? Düşünmeden edemiyordum. Arin'inde benim hislerimi bilmesini istemiyordum. Endişelenmesini istemiyordum.

Çünkü kime güveneceğimi de bilmiyordum. Gölgelerin korkulu dünyasına adım atmak istemiyordum. Hiçbir şeyden haberim yoktu, orada beni çiğ çiğ yerlerdi eminimki.

"Arin Soykıran arkanda ve seni çiğ çiğ yiyecekler ha?"

Ne?

Korkuyla geri bir adım attım. Etrafıma baktım kimse yoktu. Yine mi gölgeler? Yeter artık ya. Onların benim içimi, beynimi, kalbimi istila etmelerinden bıkmıştım.

"Korkma Mel. Bir gölgeyim ama iyi bir gölgeyim. Aynaya bak." Yakından gelen sesle gözlerimi aynaya çevirdim.

Kahretsin! Arin'in ne işi vardı burada?

"Benden o kadar nefret ediyorsun yani." Hissiz bir ifadeyle, kollarını birbirine bağlamış beni izliyordu. Elimden geldiğince düşünmemeliydim, içimden konuşmamalıydım. Lütfen burada tüm düşündüklerimi okumuş olduğunu söyleme Arin ya! Bittim ben.