Someday

Someday (1)

"Right time"

I'm afraid of letting someone go, lalo na sa mga taong mahal ko. Hindi ako yung tipo ng tao na agad-agad sumusuko. Kaya kahit mahirap na tinitiis ko parin. Pero hindi sa lahat ng oras kailangan mong makipaglaban para sa kanila, minsan kailangan mo ring bumitaw lalo na kung para rin sa ikabubuti nyong dalawa....

"Ate late ka nanaman! "-sermon sa akin ng 7 years old kong kapatid. As usual scene, hindi nanaman ako umimik. Bakit ba ganito yung mga bata ngayon? Piling matanda! It's my first day in school though mag-christmas na ako nag-transfer It's been what? 3 years I guess?

"Leigh-Anne dear you look so preoccupied, what's bothering you?"-tanong sakin ni lola habang papunta kami ng school. She's right I'm so busy thinking. Thinking of some things, and of course some person!

"Nothing lola, I'm just tired"

"I told you, wag ka munang pumasok sa klase mo doon ka muna sa office ko at magpahinga"-nag-aalalang sambit ni lola. Matagal ko ring pinaghandaan ang araw na ito kaya Hindi pwedeng ipagpaliban. I mean gusto ko na syang makita. Gustong-gusto!

"Okay class you a have new classmate, uh-noh! She's a former student here so I guess kilala nyo sya"-sa pag-sabi pa lang nun ng professor ko ay gusto ko nang lumabas ngunit nahinto rin nang marinig ko bulung-bulungan nila.

"What? Pwede pa bang mag-transfer ngayong midterms na ah? "

"Former student? Who? "

"Ohhemgeee"

"Girl pala? I thought.. Aish Whatever! "

"Come here Ms. Sarmiento! "-tawag sa akin ni Sir. Robiz rinig ko naman ang pagkagulat ng iba nung binanggit ni sir ang surname ko.

"Hi everyone my name is Leigh-Anne Sarmiento, uh-hmm Nice meeting you all"-sabi ko sabay tingin kay Sir na ngayon ay naka-ngiti sakin.

"You may sit Ms. Sarmiento"-sabi nya. Inilibot ko ang aking paningin at nakitang iisa nalang ang bakanteng upuan. Biglang kumalabog ng husto ang puso ko nang makita kung sino ang katabi nun. It was Joshua, for Pete's sake, its Joshua. The reason why I need to go back here in the Philippines. Nakita kong mataman nya akong tiningnan, animo'y sinusuri ang aking kabuuhan.

Mabilis akong umupo sa tabi nya, ni hindi ko kayang tapunan sya ng tingin. Hindi ko alam pero may parte sa akin na gusto syang titigan, pero pinapangunahan ako ng takot at hiya. F*ck! Sakanya lang ako nagkakaganito. Punong-puno ako ng self-confidence pero pagdating sa kanya bigla itong naglalaho na parang bula. Shit!

Natapos ang klase ng hindi ko sya pinapansin nakatuon lang ang mga mata ko sa mga tinuturo ng professor namin. I immediately went to the cafeteria and buy some Vegetable salad and of course a tea.
I was about to eat my lunch when someone hugged me from the back.

"Kyaaaaaaahhhhhhh Bessy! Bakit di mo sinabing darating ka huhuhu!"-i was right it was Rhianne. Boses palang nya ay alam na alam ko na. Tumingin sya sakin ng may maluha-luhang mata.

"Huhuhu ang Bad bad mo talaga Bessy! "-sabi nya sabay marahang hampas sa braso ko, humalakhak ako dahil sa inasta nya. Too childish!

"Hey sorry, I just want to surprise you, but guess what? Ako pa ang mas nasurpresa! "-natatawang sabi ko.

"Bakit naman eh mas lalo ka ngang gumanda eh! Kainggit! "-sabi nya sabay pout.

"Hoy wag ka ngang mag-pout dyan para kang bata, CHILDISH! "

"Waaaahhhh Bessy hanggang ngayon inaasar mo parin ako?!"

Natapos ang buong araw nayun na nag-babangayan kami. Natitigil lang tuwing papasok na nang klase. Magkaiba kami ng section, magka-section rin sana kami kaso sabi nya nagpalipat raw sya dahil sa isang malalim na dahilan. Hindi ko na tinanong sakanya yun dahil baka personal.

CHRISTMAS PARTY!  Namin bukas kaya heto kami ngayon ni Rhianne sa mall naghahanap ng masusuot. Sa isang Resort gaganapin iyon kaya kailangan kong maghanda ng isang luxury dress and swim wears.

"Bes! what do you think? Bagay? "-sabi nya habang itinatapat sa salamin ang napili nyang dress. A purple one, pa-tube ito at may scarf ding purple.

"Yeah, beautiful! Perfect"-i said while clapping.

"How about this one Rhianne? Does it fit me? "-turo ko sa isang Pink Vintage dress, Backless ang likod nito may kasama narin itong pouch. I like this one!

"Ohh my sheeez bagay na bagay sayo, You look soooo georges Leigh!"

"So Quota ka na? "

"Eh ikaw Kontento ka na"-tanong nya sakin. Sabay kaming dalawa na tumango habang nakangiti.

Papunta kami ngayon ni Rhianne sa isang Italian restaurant. Na-miss ko rin a Italian Cuisine. Papasok na sana kami, pero agad akong huminto ng makita ko kung sino ang bumungad samin.

Ang gusto ko lang gawin ngayon ay tumakbo, gusto ko nang umiyak gustong-gusto ko na!, pero pinigilan ko lalo na't ako parin ang kawawa kapag ginawa ko iyon. I don't want to be a loser anymore! Shit ayoko ko na ulit matalo sa sarili kong laro, ayoko na!

Kahit na masakit nagawa ko parin silang titigan. Nakatitig lang ako sa kanila habang sila masayang kumakain at nagtatawanan! F*ck! 
Nakita kong lumingon sa akin si Jhia, ngumuso pa sya na para bang tinuturo ako! What the Fvck!

Marahang lumingon sa akin si Joshua, nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata! Why?! Bakit tingin ko parang naawa sya sakin? Bakit sya naawa? Naawa ba sya dahil alam nyang wala na akong babalikan? O naawa sya dahil hindi nya na ako mahal? What?!

Nakita kong lumalapit sya sa akin agad kong hinawakan ang kamay ni Rhianne para hilahin sya paalis dun! Tumakbo kami ng tumakbo hanggang sa hindi nya na kami masundan. I sighed in relief

"Bess bakit tayo tumakbo?Bakit di mo nalang kaya sya harapin? Bakit di mo sya kausapin?"-tanong ni Rhianne na ikinabigla ko.

"Rhianne may tamang oras para dun! "-marahan ngunit may diin kong sambit.

I know..

There's always have a right time for that....

At alam kong hindi ito yun...

~Aizelle

|VOTE| |COMMENT| |FOLLOW|

|IMPRETTYGURLROCK|