Vomment please!!
Enjoy reading this chapter.
Chapter Twelve:
“Tss.”
Ang tagal naman nang babae na yun? Kanina pa kong nandito pero hindi parin sya dumadating.
Aalis na sana ako nang biglang may lumapit sakin na babae. Damn! I’m not the kind of person who really admires someone’s physical appearance. But shit! This girl is gorgeous! She looks so pretty with her Pink dress. Ang simple nya, ang ganda nya.
“What can I do for you?” then I smiled at her. She seems so shy. Hindi nya magawang makatingin sakin nang deretcho.
“Can you please lead me the way at Choi lees Restaurant? Ba-bago lang kase ako dito. And I really don’t know kung saan ba yung resto na yun” Nagbublush nyang sabi sakin.
This girl is really cute. Sasamahan ko na sana sya papunta doon sa Choi lees resto na hindi ganun kalayo mula dito nang biglang dumating yung babae na kanina ko pa iniintay.
“”Ehem!” imik nung kaibigan ni Ana.
What’s her name again?
Jaya?
Jaine?
Oh common Whatever! Hindi ko ma alala.
“Sino sya kai?Diba si Ana yung date mo?” dagdag nung maingay na kasama ni ana. Tss, wala sa loob ko na pina alis yung cute na babae sa harap ko. Halata naman na na hiya or let’s just say na nainis sya.
Nang maka alis na yung cute chik sa harap ko agad na ding nagpa alam yung kaibigan ni Ana samin kaya kami nalang ang naiwan. Tinitigan ko lang si Ana. What’s with that dumb outfit?
PFT!
“Ehh.. Ayaw mo ba?” Sabi nya atsaka sya umikot upang makita ko yung Buo nyang kasuotan.
“No I Like it But I Love it when you stay being simple” Expressionless kong sabi sakanya. Hindi ko alam kung bakit ba lumabas yun sa bibig ko, basta ang alam ko lang na yun ang totoo. Mas gusto ko sa babae ang simple, hindi yung ganyan na halos buong pagkatao mo ay mabago dahil sa make up. Oo mas gumanda sya dahil sa ayos nya ngayon pero diba sabi nga Simplicity is Beauty? Yeah alam kong ang bakala pakinggan but, totoo yun.
